به گزارش شفا آنلاین،داروهاي ضدويروسي تنها داروهاي تاييد و توصيه شده در درمان آنفلوانزا به شمار مي‌آيند. داروهاي مورد بحث امروز ابتدا در سال 1999 ميلادي به تاييد رسيدند.
از آن زمان تاکنون شواهد روزافزوني به دست آمده که نشان مي‌دهد، درمان زودرس با داروهاي ضدويروسي مي‌تواند دوره تب و نشانه‌هاي آنفلوآنزا را کوتاه‌تر کرده و خطر بروز عوارض اين بيماري را در بيماران کاهش داده و از ميزان مرگ ومير بيماران بستري شده به علت آنفلوآنزا نيز بکاهد.
اگرچه
داده‌هاي مربوط به فصل آنفلوآنزاي اخير نشان مي‌دهد اين داروها کمتر از
آنچه بايد مورد استفاده قرار مي‌گيرند. در ادامه مطلب، به بيان توصيه‌هاي
مرکز کنترل بيماري‌ها در درمان اين بيماري پرداخته و به مرور داده‌هاي حاکي
از مفيد بودن داروهاي ضدويروسي دردرمان آنفلوآنزا خواهيم پرداخت.
چگونگي مديريت آنفلوآنزا
در فصل شيوع آنفلوآنزا، اين بيماري بايد در بالاي فهرست تشخيص‌هاي افتراقي مطرح شده براي هر بيمار بدحالي قرار داشته باشد. بنا به‌توصيه مرکز کنترل بيماري‌ها، درمان ضدويروسي با يکي از سه داروي مهارکننده آنزيم نورآمينيداز تاييد شده براي آنفلوآنزا بايد در تمامي بيماران بستري شده با اين تشخيص و همه بيماران در معرض خطر بالا (چه به صورت بستري و چه به صورت سرپايي) که مشکوک به ابتلا به آنفلوآنزا هستند، در زودترين زمان ممکن آغاز شود.
در
بيماراني که به صورت سرپايي مراجعه کرده و قبل از مشکل فعلي کاملا سالم
بوده‌اند (افرادي که جزء گروه پرخطر نيستند) و مشکوک به ابتلا به آنفلوآنزا
هستند يا وجود بيماري در آنان به اثبات رسيده، استفاده از مهارکننده‌هاي
نورآمينيداز مجاز بوده و مي‌توان براساس قضاوت باليني در مورد تجويز اين
داروها تصميم‌گيري کرد.
درمان
بايد در زودترين زمان ممکن و قبل از آماده شدن پاسخ آزمايش‌هاي تاييدي
ابتلا به آنفلوآنزا آغاز شود. اگرچه چندين مطالعه نشان از موثر بودن نسبي
اين داروها حتي درصورت تجويز ديرهنگام داشته‌اند، واقعيت اين است که
مهارکننده‌هاي نورآمينيداز بهترين تاثير را در صورت تجويز زودرس از خود
بروز خواهند داد. انتظار براي آماده شدن پاسخ آزمايش‌هاي تاييدي، نه‌تنها
سبب تاخير درمان مي‌شود بلکه بايد توجه داشت که ممکن است نتايج آزمون‌هاي
رايج تشخيص سريع آنفلوآنزا (که به شناسايي آنتي‌ژن‌هاي نوکلئوپروتئيني اين
ويروس در نمونه‌هاي تنفسي مي‌پردازند)، چندان قابل اعتماد هم نباشند.
حساسيت اين آزمون‌ها در مقايسه يا کشت ويروس يا شناسايي با استفاده واکنش
زنجيره پلي‌مراز تنها حدود 50 تا 70 درصد است، بنابراين شروع نکردن درمان
تا زمان آماده شدن جواب اين آزمون‌ها به هيچ‌عنوان منطقي به نظر نمي‌رسد.
شواهد
مفيد بودن درمان ضدويروسي در بيماران بستري مبتلا به آنفلوآنزا از مطالعات
مشاهده‌اي به دست آمده است. اهميت اين نوع مطالعات به‌ويژه در مواردي که
کارآزمايي تصادفي و کنترل شده‌اي در زمينه مورد نظرصورت نگرفته باشد، بسيار
بيشتر مي‌شود. مانند هنگامي که از داده‌هاي کارآزمايي‌هاي باليني نمي‌توان
براي رسيدن به پاسخ يک پرسش خاص مثل سوال‌هاي مربوط به بروز يک عارضه خاص
يا بررسي يک گروه در معرض خطر بالا به صورت جداگانه استفاده کرد.
آغاز زودهنگام درمان
هيچ کارآزمايي باليني‌اي به مقايسه تاثير داروهاي ضدويروسي و دارونما در درمان بيماران بستري در بيمارستان به دليل آنفلوآنزا نپرداخته، چون از آنجا که تجويز داروهاي ضدويروسي در تمامي بيماران بستري مشکوک به اين بيماري توصيه مي‌شود، عدم تجويز دارو به عده‌اي و دادن دارونما به آنان از نظر اخلاقي صحيح نخواهد بود، بنابراين در چنين شرايطي به ناچار از مطالعات مشاهده‌اي کمک گرفته مي‌شود.
اين مطالعات به کرات نشان داده‌اند که آغاز زودهنگام
درمان با ضدويروس‌هاي مهارکننده نورآمينيداز، در بيماران بستري دچار
آنفلوآنزا مي‌تواند به‌طرز چشمگيري خطر مرگ و مير را کاهش دهد. يک
متاآناليز بزرگ که در سطح 38 کشور و با شرکت دادن بيش از 29000 بيمار از 78
مطالعه‌اي که در دوران پاندمي سال 2009 به انجام رسيد نيز نشان داد که
درمان بزرگسالان با داروهاي ضدويروسي مهارکننده نورآمينيداز در مقايسه با
عدم تجويز اين داروها، خطر مرگ و مير را 25 درصد کاهش مي‌دهد. درمان
زودهنگام (در عرض 48 ساعت از شروع نشانه‌ها) با تاثير بيشتري همراه بوده و
احتمال مرگ بيمار را به نصف کاهش مي‌داد. اگرچه مطالعات بسياري نشان
داده‌اند که بهترين تاثير با مصرف اوسلتاميوير و در عرض 48 ساعت اول بروز
نشانه‌ها به دست مي‌آيد، مطالعات اندکي نيز نشان از مفيد بودن تجويز
اوسلتاميوير حتي 4 تا 5 روز پس از شروع بيماري داشته‌اند.
يک
متا آناليز ديگر که اخيرا توسط دابسون و همکارانش به انجام رسيد نيز بار
ديگر مفيد بودن اين داروها را در درمان آنفلوآنزا تاييد کرد. اين متاآناليز
به بررسي بيش از 4000 بيمار شرکت کننده در کارآزمايي‌هاي باليني معتبر
پرداخت و نشان داد که درمان با اوسلتاميوير خوراکي در بزرگسالان، در موارد
عفونت با ويروس آنفلوآنزا که از طريق آزمايشگاه نيز به تاييد رسيده،
مي‌تواند زمان علامتدار بودن بيمار را حدود 25 ساعت کاهش دهد. اين بررسي
همچنين مشخص کرد که درمان با اين دارو احتمال بروز عوارض مربوط به دستگاه
تنفسي تحتاني را نيز در بزرگسالان تا 44 درصد و احتمال نياز به بستري شدن
را تا 63 درصد کاهش مي‌دهد.
در
نتيجه اين بررسي نيز به خيل عمده مطالعاتي پيوست که از سودمند بودن درمان
با داروهاي ضدويروسي مهارکننده نورآمينيداز حکايت داشتند. نتايج متاآناليزي
نيز که توسط موسسه کوکران در سال گذشته ميلادي به انتشار رسيد، در برخي
موارد با اين نتايج همخواني دارد. در اين متاآناليز گزارش شد که مصرف
اوسلتاميوير خوراکي در بزرگسالان داراي نشانه‌هاي مشابه بيماري آنفلوآنزا،
دوره علامتدار بودن بيمار را در مقايسه با دارونما، حدودا 17 ساعت
کوتاه‌تر مي‌کند، حال آنکه تجويز زاناميوير از اين دوران به اندازه يک نصف
روز مي‌کاهد.
شواهد
دال بر مفيد بودن درمان با مهارکننده‌هاي نورآمينيداز در پيشگيري از بروز
عوارض جدي و نياز به بستري شدن در بيماران در معرض خطر بالا بيشتر از
کارآزمايي‌هاي باليني مخلوط به دست آمده، چراکه مطالعات اندکي روي اين
جمعيت خاص صورت گرفته و بررسي‌هاي انجام يافته ابتدايي نيز براي بررسي اثر
پيشگيرانه اين داروها به اندازه کافي بزرگ نبوده‌اند. به هر حال شواهد به
دست آمده از اين‌گونه مطالعات نشان مي‌دهد، تجويز داروهاي ضدويروسي
مي‌تواند از بروز عوارض جدي اين بيماري در بيماران سرپايي جلوگيري کند.
همچنين در اين بررسي‌ها آشکار شده که در صورت درمان با مهارکننده‌هاي
نورآمينيداز، نياز به مصرف آنتي‌بيوتيک براي درمان ذات‌الريه در بيماراني
که ابتلاي آنان به آنفلوآنزا با روش‌هاي آزمايشگاهي به اثبات رسيده، کاهش
چشمگيري مي‌يابد.
مفيد بودن داروهاي مهارکننده نورآمينيداز
به هر روي، نتايج منتشر شده کارآزمايي‌هاي باليني، مطالعات مشاهده‌اي و متاآناليزها همگي نشان از مفيد بودن داروهاي مهارکننده نورآمينيداز در موارد مشکوک يا اثبات شده آنفلوآنزا داشته و شواهد کافي را براي توصيه کردن اين داروها در درمان بيماران مبتلا به آنفلوآنزا در اختيار صاحبنظران قرار داده‌اند. مرکز کنترل بيماري‌هاي ايالات متحده و موسسات ديگري مانند جامعه متخصصان بيماري‌هاي عفوني يا آکادمي آمريکايي طب کودکان با در نظر گرفتن شواهد موجود، استفاده از اين داروها را به‌ويژه در بيماران بدحال و بيماران پرخطري که در معرض بيشترين آسيب‌ديدگي ناشي از اين عفونت قرار دارند، توصيه مي‌کنند.
سپید
