کاهش متابولیسم بدن در پی کاهش میزان خواب روزانه

مردم معمولا در طول روزهای هفته به دلیل تعهدات شغلی و اجتماعی کمبود خواب را تجربه می‌کنند و این موضوع در تعطیلات آخر هفته بیشتر هم می شود. این کمبود خواب می‌تواند سبب اختلال متابولیکی و در نتیجه منجر به ابتلا به دیابت نوع ۲ یا حتی تشدید پیشرفت این بیماری شود.

کمبود خواب در جوامع پیشرفته گستردگی بیشتری دارد، با این حال پژوهشگران در کمتر از یک دهه پیش پیامدهای منفی آن بر سوخت و ساز بدن را شناسایی کردند. این یافته ها نشان می دهد که اجتناب از کمبود خواب، مزایای مثبتی برای اندازه دور کمر و نیز سوخت و ساز بدن و همچنین روی کاهش وزن و دیابت دارد.

به منظور این تحقیق، پژوهشگران ۵۲۲ داوطلب که به تازگی بیماری دیابت در آنها تشخیص داده شده بود را مورد مطالعه قرار داده و به طور تصادفی آنها را به سه گروه تقسیم کردند: مراقبت معمولی، فعالیت بدنی و فعالیت بدنی همراه با رژیم غذایی.

شرکت کنندگان می‌بایست طی ۷ روز میزان خواب و کمبود خواب خود را محاسبه می‌کردند. در شروع کار، پژوهشگران قد و وزن آنها را برای تعیین وضعیت چاقی و اندازه دور کمرشان را برای تعیین چاقی شکمی ثبت کرده و نمونه خون آنها را برای تعیین میزان حساسیت به انسولین تجزیه و تحلیل کردند.

از ابتدای کار مقایسه بین افراد شرکت کننده نشان داد کسانی که مشکل کمبود خواب داشتند نسبت به بقیه ۷۲% احتمال چاقی بیشتری داشتند. در یک دوره ۶ ماهه کمبود خواب روزانه به طور قابل توجهی با چاقی و مقاومت نسبت به انسولین همراه بود. سرانجام بعد از ۱۲ ماه به ازای هر ۳۰ دقیقه کاهش خواب در هر روز، خطر چاقی و مقاومت نسبت به انسولین به ترتیب ۱۷ و ۳۹ درصد افزایش یافته بود.

پژوهشگران توصیه می‌کنند تمهیداتی که قرار است در آینده برای کُند یا معکوس کردن روند پیشرفت بیماری های متابولیکی، طراحی شود باید تمام عوامل موثر بر عملکرد متابولیک بدن، از جمله خواب، را نیز مدنظر قرار دهد. با نگاهی به پژوهش های آینده، خواب مطلوب و آموزش در کنار هم می‌توانند جزء مهمی از آزمایشات آینده در کنترل بیماریهای متابولیکی باشند.