وی افزود: با گذشت زمان و تشدید احساس نیازها به این قبیل فرآورده ها در باشگاه های ورزشی خصوصا باشگاه های بدنسازی اینها به صورت قاچاق و از کانال های غیر رسمی وارد کشور گردیده و در برخی مراکز مثل عطاری ها و خود باشگاه های ورزشی و برخی داروخانه ها به صورت تخلف عرضه می شد.
عبدالهی با بیان اینکه در سال ۸۴، وقتی سازمان غذا و دارو این موضوعات را بررسی نمود تصیم گرفت از طریق راهکارهای قانونی ورود آنها را به کشور مهیا کند اظهار داشت: فراورده های مکمل پس از طی مراحل ثبت، مجوز واردات دریافت می کردند و درمحل مجازعرضه که دارو خانه ها بودند به دست مصرف کننده می رسیدند.
وی با تاکید بر اینکه از نظر مقررات و ضوابط موجود همه مکمل ها با توجه به دوز ایمنی که دارند OTC محسوب می شوند، توضیح داد: داروخانه ها بدون نسخه هم می توانند آنها را به مصرف کننده ارائه دهند ولی باز هم بحث مشاوره مسئله مهمی است که در این باره وجود خواهد داشت و بر فرض اگر فردی نارسایی کلیه یا بیماری خاصی داشته باشد که در تضاد با کراتین باشد متولی داروخانه ضمن کسب اطلاعات لازم از وضعیت سلامت متقاضی می تواند آن را در اختیار بگذارد یا عدم مصرف را توصیه کند.
عبدالهی اصل در مورد مکمل ها مسئله را آنجایی خطرناک دانست که عرضه آنها در عطاری ها و باشگاه های ورزشی صورت گیرد و گفت: در این مکان ها دیگر حتی داروسازی به عنوان کادر درمانی حضور ندارد که بخواهد در حد همان مشاوره هم متقاضی را راهنمایی کند ضمن آنکه به دلیل عدم وجود زنجیره تامین رسمی در این مراکز و عدم نظارت وزارت بهداشت بر آنها انواع تقلبی آنها نیز به فروش می رسد.
وی در پایان به عموم مردم به ویژه ورزشکاران، توصیه کرد: نیازهای مکملی خود مثل کراتین را پس از مشورت با متخصصین امر و صرفا از طریق داروخانه ها تهیه نمایند چر ا که در صورت ایجاد مشکل حداقل قابلیت پیگیری دارد.
