به گزارش شفا آنلاين،زلزله اصلي که به شدت 8/7 ريشتر بود، ده‌ها نفر را کشت و موجب مجروح شدن هزاران نفر شد،آمار اوليه حاکي از بيش از 6 هزار مجروح و مصدوم بود، اما با اتفاق افتادن چند پس لرزه و به‌خصوص زلزله ديروز به شدت 7/6 ريشتر ، به تعداد مرگ‌وميرها و نيز زخمي‌ها افزوده شد و گروه‌هاي درماني اين کشور فقير دچار چالشي سخت براي نجات صدها انسان شدند، اما حالا يک مشکل اين گروه‌هاي پزشکي اين است که آن‌قدر تعداد پس‌لرزه‌ها زياد است که بسياري ازمصدومان و مجروحان در هراس شديد از ماندن در زير سقف فرار مي‌کنند و براي همين پزشکان مجبور به مداواي آنان در داخل آمبولانس‌ها، چادرها يا حتي در فضاي باز مي‌شوند.
سکير آچاريا، جراح بيمارستان تخصصي مغز و اعصاب آناپورنا مي‌گويد که پارکينگ اين بيمارستان پر از مجروحيني است که به رغم اصرار پزشکان در داخل بخش‌ها بستري نشده‌اند و درمان آنها روي برانکارها يا تخت‌هاي گذاشته شده در اين محوطه در حال انجام است. اين پزشک که از جمعه ظهر که زلزله اول رخ داد، حتي يک دقيقه نخوابيده، مي‌گويد: «ما واقعا تعداد زيادي مجروح و مصدوم را جراحي کرديم که بيشتر آنها کودکان بودند. از ميان اين تعداد که بيشترشان دچار شکستگي بودند دو نفر فوت کردند و سه نفر هم در وضعيت خيلي بحراني هستند، اما بقيه وضعيت ثابتي دارند، اما موضوع نگران‌کننده اين است که خيلي از اين افراد در بخش نمي‌مانند و براي همين خطر بروز عفونت در آنها بالا است و نمي‌توان رسيدگي مناسبي به آنها داشت.»
تا بعدازظهر دوشنبه آمار رسمي مرگ‌ها بالغ بر 3500 نفر بود، اما قطعا آمار کشته‌ها بسيار بيش از اين است و حالا يک مشکل مهم هم نداتشن فضا و امکانات لازم براي نگهداري اجساد است. در بيمارستان بير که قديمي‌ترين بيمارستان کاتماندو است، اجساد بسياري روي زمين، يا روي تخت‌ها هستند که تنها با پتو پيچيده شده‌اند. اگرچه مجوز فوت بايد براي درگذشتگان صادر شود و بعد اجازه خروج اجساد به همراهان داده شود، اما نگهبان اين بيمارستان مي‌گويد که حداقل 100 جسد بدون اينکه جواز فوت دريافت کنند، از بيمارستان خارج شده است و اجسادي هم که همراهي نداشته‌اند، در محوطه بيمارستان رها شده‌اند.
هلن اسکوز، داروساز استراليايي که در نپال است، مي‌گويد: «برق قطع شده است. سيستم‌هاي ارتباطي از کار افتاده‌اند و بيمارستان‌ها با ازدحام وحشتناک روبرو شده‌اند. حالا ارائه خدمات مناسب به مجروحين و انديشيدن سيستمي براي نگهداري اجساد بسيار مشکل شده است.»
سانتوش پوديل جراح قديمي مرکز تروماي کاتماندو هم مي‌گويد که تيم درمان اين بيمارستان تاکنون بيش از يک هزار مصدوم را درمان کرده است: «حداقل 25درصد مجروحين دچار شکستگي‌ها و آسيب‌هاي شديد در ناحيه سر و قفسه سينه و دست‌ها و پاها بودند. بدترين موارد آنهايي هستند که دچار شکستگي‌هاي چندگانه شده‌اند و نياز به مراقبت در بخش‌هاي ويژه دارند که حالا حتي براي راه‌رفتن در آنها هم جا نيست.»
جالب است که بسياري از توريست‌هاي خارجي که در زمان زلزله در اين کشور بوده‌اند حالا به نيروهاي امداد پيوسته‌اند، براي مثال هلي کاماريناي 28 ساله پرستار پرتغالي که به کمک مجروحان آمده: «من دوره‌هاي حوادث و احيا را گذرانده‌ام و در اين جا توانستم، به چند مصدوم کمک کنم و از اين بابت بسيار خوشحالم، من هر کاري از دستم بربيايد، حتي تيز کردن بخش‌ها، را انجام مي‌دهم.»
در ساعات اوليه پس از زلزله مصدومان با هر وسيله ممکن، آمبولانس‌ها، اتومبيل‌هاي پليس و موتورسيکلت به بيمارستان آورده مي‌شدند، ديبش گواتام مالک يک ريکشا هم با ارابه‌اي که آن را با دست مي‌کشد، چند مجروح را به بيمارستان آورده: «فکر مي‌کنم در کل 35 مجروح را به بيمارستان‌هاي مختلف برده باشم، تمام سعي من اين است که به ديگران کمک کنم، خودم هم ترسيده‌ام، اما اين مهم نيست، مهم اين است که به ديگران کمک کني.»
سانوش شارما متخصص داخلي مي‌گويد که براي بيماراني که دچار ترس شديد هستند و وضعيت آنها بحراني نيست، در داخل اتومبيل‌هاي پارک شده در محوطه بيمارستان درمان انجام مي‌شود: «صندلي‌ها خوابانده شده و بيمار دراز مي‌کشد و سرم او هم به دستگيره اتومبيل آويزان مي‌شود، داروهاي لازم هم سر ساعت مقرر به آنها داده مي‌شود.»
سپید
