تولید باکتری‌های مهارکننده گرسنگی

به گزارش شفا آنلاين،محققان اعلام کرده‌اند: نوعی باکتری روده‌ای مهندسی شده برای سرکوب مولکول‌های گرسنگی جهت جلوگیری از میل به خوردن فراوان تولید شده که بر روی موش‌ها آزمایش شده است. امید آنست این باکتری که تغییرات ژنتیکی یافته، در آینده برای انسان‌هایی که دچار چاقی هستند استفاده شده و کمک به از دست دادن وزن‌شان شود.

داروسازان از دانشگاه وندربیلت آمریکا، گونه باکتری E. coli برای پروبیوتیک‌های گوارشی استفاده می‌شود تا ترکیبی به نام N- استیل فسفاتیدیل اتانول آمین یا به عبارتی مولکول‌های NAPEs را تولید کنند. در این مطالعه، این باکتریها به آب آشامیدنی موشهایی که با رژیم پرچرب تغذیه شدند، افزوده شد. این موشها بدلیل نوع تغذیه اشان به چاقی مبتلا شده وعلایم دیابت و کبد چرب را داشتند.

پروفسور سین دیویس سرپرست این مطالعه گفت: ترکیب NAPEs به طور طبیعی پس از خوردن یک وعده غذایی در روده کوچک تولید شده و تبدیل به گونه‌ سرکوب کننده اشتها می‌شود و به بدن دستور می‌دهد از خوردن غذا دست بکشد. با این وجود، افرادی که چاق هستند، گاهی اوقات به اندازه کافی از این ترکیب تولید نمی‌کنند. بنابراین این وضعیت، درمان طولانی مدت موثر را بسیار سخت می‌کند.

دیویس امیدوار است از طریق تغییر باکتری و تبدیل به نوع خاصی از ترکیب درمانی مرموز، کمک به درمان بیماری‌های مربوط به چاقی و پیری مانند دیابت و ناراحتی‌های قلبی کنند. از همه مهم‌تر، با این کار می‌توان بیمار را از به یاد آوردن زمان خوردن قرص (بصورت هر چند ساعت یکبار) بی نیاز کرد.

دیویس و تیم وی، در یک دوره درمانی 8 هفته‌ای، اثرات باکتری مهندسی شده ژنتیکی را بر روی موش‌ها آزمایش کردند. به موش‌ها غذای پرچربی دادند و سپس آب اشباع شده از این باکتری را نوشانیدند. این گروه از موش‌ها در مقایسه با موش‌های گروه کنترل، 15 درصد کمتر وزن گرفتند. زیرا این موش‌ها کمتر غذا خورده و چربی کمتری دریافت کردند. همچنین موش‌های تحت آزمایش نسبت به همتایان خود، از بیماری‌هایی مانند دیابت و کبد چرب نیز رنج نمی‌بردند. علاوه براین، محققان براین باورند که اثرات مفید این باکتری 4 الی 6 هفته باقی می‌ماند. این امر حاکی از اینست که میکروب‌ها به محض وارد شدن به شکم، در روده ساکن می‌شوند. علاوه براین، متابولیسم گلوکز و وضعیت کبد آنها نسبت به گروه کنترل بهبود یافته بود و 12 هفته پس از اتمام درمان موشهایی که باکتریهای درمانی دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل لاغرتر و کم وزن تر شدند.

دیویس یافته‌های خود را در نشست بهار انجمن شیمی آمریکا ارائه داد. وی در کنفرانس خود گفت: تیم تحقیقاتی متوجه شد موش‌ها نیاز داشتند توانایی تبدیل ترکیب مولکول‌های NAPE به متابولیسم فعال را کسب کرده تا باکتری مصرف شده را برای جلوگیری از افزایش وزن به کار گیرند. این کار دردسرساز بود زیرا برخی موش‌ها فاقد آنزیم لازم برای اعمال تغییر در باکتری بوده و آن را غیرمفید می‌کردند. اما ما می‌توانیم با مهندسی بیشتر این مشکل را حل کنیم و حتی در موش‌هایی که فاقد آنزیم بوده خواهیم توانست مانع از چاقی شویم.

طبق توضیح کاترین بورزاک در جلسه نقد و بررسی دانشگاه فنی ماساچوست، باکتری مزایای مشخصی در ایجاد ترکیب‌های خاصی مانند NAPE دارد. تیم‌های دیگر بر روی روش‌هایی جهت تحویل این ترکیب کار می‌کنند اما پروفسور دیویس معتقد است روش‌های دیگر از نوع تزریقی است و شاید چند روز طول بکشد تا اثرات مشابه را به دست آوریم.

دکتر دیویس می‌گوید: این نتایج نشان می‌دهد استفاده از باکتریهای سازنده ی NAEsبهترین روش برای کارآزمایی‌های بالینی نهایی است، بخصوص برای برخی از افرادیکه مقادیر زیادی آنزیم تبدیل کننده ی NAPEsبه NAEs تولید نمی کنند، بسیار مناسب است، ما تصور می کنیم این نوع از باکتری درانسان بسیار خوب عمل خواهند کرد.

پروفسور دیویس می گوید: مانع اصلی برای آغاز کارآزمایی بالینی در انسان، خطر بالقوه ی انتقال این باکتریهای خاص به سایرین از طریق مدفوع است و ما نمی خواهیم افراد بطور غیرعمد و بدون دانش با این باکتریها در تماس قرار گیرند، بخصوص به این علت که ممکن است کودکان یا افراد سالخورده یا کسانیکه به بیماریهای خاصی مبتلا هستند درمعرض باکتریهای سرکوب کننده‌ی اشتها قرار گیرند، بنابراین ما در حال کار بروی تولید باکتریهایی از طریق اصلاح ژنتیکی هستیم که بطورقابل توجهی توانایی انتقال درآنها کاهش یافته باشد.