شفا آنلاین:هدف از درمان دارویی قطع یا به حداقل رسانیدن تعداد حملات تشنج بدون ایجاد عوارض جانبی و جدی در مبتلایان به صرع است.
به گزارش شفا آنلاین - دکتر زهرا ایازی،
استادیار دانشگاه شهید مدنی و گروه تحقیقاتی وی، هدف از درمان دارویی، قطع
یا به حدقل رسانیدن تعداد حملات تشنج بدون ایجاد عوارض جانبی جدی و خطرناک
است و انتخاب دارو به عوامل مختلفی بستگی دارد. از جمله سن بیمار، داروی
سدیم و الپروات، در نوزادی و شیرخوارگی احتمال عارضه کبدی بیشتری نسبت به
سنین جوانی و میانسالی دارد.
نوع تشنج( داروی
اتوسوکسیماید، برروی حملات صرع کوچک تأثیر بهتری نسبت به حملات بزرگ خواهد
داشت) تداخل دارویی( انواع خاص از داروها میتوانند اثرات جانبی همدیگر را
تشدید کنند که جهت کاهش آن بهتر است، داروهایی انتخاب شوند که تداخل کمتری
با هم دارند) ، سهولت مصرف دارو( وقتی دو دارو و به یک نسبت در کنترل حملات
موثرند، دارویی انتخاب میشود که نحوه مصرف آن آسانتر باشد مثلاً پزشک جای
مصرف 3 وعده دارو در روز یک وعده از آن برای بیمار تجویز میکند)
طبق
این مقاله در مورد نقش داروها در درمان صرع و بر اساس عوارض دارویی : (
بعضی داروها میتوانند عوارض گوارشی، پوست و مو، اختلالات کبدی، کلیوی،
خونی، گیجی، خواب آلودگی، اختلال تعادل، اختلالات شناختی، اختلال
متابولیسمی کلسیم، اختلال رشد و تغییر اشتها ایجاد کنند و اگرچه عارضه هر
دارو محدود می باشد، نوع عوارض بستگی به نوع دارو، تعداد داروها و پاسخ
فردی دارد و در بعضی موارد شروع مصرف دارو به میزان کم و افزایش تدریجی آن (
تا رسیدن به مقدار مناسب) سبب کاهش عوارض دارویی می شود و در نهایت با
وجود همه عوارض مصرف صحیح دارو، ضروری و اساسی است و قطع خودسرانه آن
میتواند عواقب جبران ناپذیری به بار آورد.
این
گزارش حاکی است، در درمان دارویی با داروهای معمولی حدود 70 – 60 درصد
بیماران کنترل می شوند و درصد کمی از بیماران نیاز به درمان با چند دارو
دارند، درمجموع حدود 85 درصد بیماران تشنجی باید با چند دارو کنترل شوند و
در 20- 15 درصد موارد ممکن است با مصرف دارو به خوبی کنترل نشوند یا
احتمالاً بهبود نیابند، اینها بیمارانی هستند که آسیبهای شدید مغزی مانند
عقب ماندگی ذهنی یا ناهنجاری های شدید مغزی مادرزادی دارند البته این
بیماران نیز درمان می شوند و البته در خانمهای باردار نیز میتوان از
داروهای ضد صرع استفاده کرد.
نتیجه این مقاله
علمی گواه این مدعاست که با درمان کامل صرع حدود 95 درصد بیماران طول عمر
طبیعی دارند و ترس جامعه از این بیماری همیشه بی مورد بوده است، البته درصد
کمی ممکن است افراد وابستهای باشند ولی بیشتر افراد با درمان دارویی یا
غیر دارویی در زندگی هیچ مشکلی را نخواهند داشت، چه بسا افراد به ظاهر سالم
ممکن است، دربرخورد با مشکلات زندگی عاجز باشند ولی این افراد در زندگی
خود در حقیقت هیچ مشکلی ندارند.