وقتی کودک فحش دادن را یاد می‌گیرد چه کنیم؟

به گزارش شفا آنلاين،اینکه کودکتان فحشی را یاد بگیرد مهم نیست. او در همین دنیا و روابط اجتماعی زندگی می‌کند و چه بخواهید و چه نخواهید از شما، دوستانش، رسانه‌ها و در محیط‌های اجتماعی فحش‌ها را یاد می‌گیرد. آنچه مهم است واکنش شما است دربرابر فحشی که کودک می‌دهد. چیزی که کودک باید درک کند کنترل زبان و شناخت محیط و ارزش‌های اخلاقی است. طبیعی است اگر کودک فحش‌ها را یاد بگیرد اما سخت گیری و جدیت شما در واکنش نسبت به آن بی فایده و مضر است. اینکه بخندید و یا با عصبانیت پرخاش کنید هردو یک نتیجه یکسان دارند؛کودک باز هم آن را تکرار خواهد کرد. به همین اندازه نادیده گرفتن و نشنیدن حرفی که کودک به زبان آورده بی فایده است. شما باید کودک را با کاربرد فحش‌ها آشنا کنید. او باید معنای زننده حرفی که می‌زند و موقعیتی که آن را بیان می‌کند آشنا شود و یاد بگیرد با وجود خشم، عصبانیت و تنشی که احساس می‌کند از روش‌های بهتر دیگری احساساتش را بیان کند.

چرا کودک فحش می‌دهد؟

اگر کودکتان خیلی عادی و بدون هیچ تنشی هنگام مکالمه با دوستانش از عبارات و کلمات بد استفاده می‌کند احتمالا به این معنا است که آنها به این سبک و شیوه گفتگو عادت کرده اند و آن را عادی می‌دانند. شما نمی‌توانید هیچ واکنش مستقیمی نشان بدهید وقتی دلایل را به خوبی نمی‌دانید. مشکل وقتی جدی می‌شود که کودکتان به فحش دادن عادت کند و دربرابر هرکسی که از شنیدن این جملات آزرده می‌شود فحاشی کند و یا در موقعیت‌های حساس و بدون درنظرگرفتن جایگاه افراد از جملات و عبارات زننده استفاده کند. در این وضعیت باید او را با رفتارغیرقابل قبولش مواجه کنید و بگویید چرا این نوع ادبیات اشتباه است.


کلماتی که برای فحش به‌کار می‌روند فقط کلمه هستند. بعضی‌ها در برابر هر واژه ای که بار منفی داشته باشد واکنش نشان می‌دند و بعضی‌ها آن را تحمل می‌کنند. شما نمی‌دانید واکنش افراد چیست و نمی‌توانید آنها را پیش بینی کنید پس به‌جای نصیحت‌های طولانی به کودک یاد بدهید چگونه قبل از به کار بردن کلمات به معنا و مفهوم آنها فکر کند. او را با اصول اخلاقی و قضاوت‌های اخلاقی آشنا کنید و برایش توضیح بدهید برداشت افراد از بی ادبی و گستاخی یک کودک یا بزرگسال چیست. در بسیاری از موارد کودک معنای کلمات را نمی‌فهمد و از روی عادت یا مشاهده آن را به‌کار می‌برد. شاید او حتی نداند چرا در عصبانیت بعضی افراد از واژه «خر» برای تحقیر استفاده می‌کنند. اگر به کودک بگویید واژه‌ها چه بار معنایی خاصی دارند و طرز بیان و موقعیت می‌تواند معنای یک کلمه را تاچه اندازه تغییر بدهد او نسبت به کاربرد واژه‌ها حساس تر خواهد شد.


آرام باشید

از اینکه کودکتان خشمگین شود و درست مثل خودشما فریاد بکشد و سر دیگران داد بزند تعجب می‌کنید؟ باور نمی‌کنید او هم فحشی یاد بگیرد و به کار ببرد؟ متاسفانه در برابر این موقعیت پدرومادرها واکنش‌های اشتباهی نشان می‌دهند. اینکه بگویید «به چه جراتی همچین حرف زشتی رو می‌زنی؟»، «خجالت نمی‌کشی بچه بی ادب»«اصلا این حرف‌ها رو از کجا یاد گرفتی؟ »مشکلی را حل نمی‌کند و بیشتر او را عصبی و پریشان می‌کند. به جای آن آرامشتان را حفظ کنید و منتظر شوید تا کودکتان آرام شود.

کنجکاوی کنید

به حرفی که کودک تان می‌زند دقت کنید و اهمیت بدهید. چه چیزی باعث شده او فحش بدهد؟ او چه نیازی احساس کرده؟ آیا او به دنبال جلب توجه است؟ آیا می‌خواهد قدرت و برتری اش را نشانتان بدهد؟ آیا او با این روش می‌خواهد تایید و تشویق دیگران را به دست بیاورد؟ شاید او فقط می‌خواسته کلمه ای را که یاد گرفته تکرار کند. حتی ممکن است او برای فهمیدن معنای ضمنی کلمه آن را به کار برده باشد. اگر علت را جستجو کنید کودکتان را بهتر درک خواهید کرد و واکنش مناسب تری نشان خواهید داد.

با کودک صادق باشید

موقعیت‌های فراوانی وجود دارند که کودک باید بداند نباید فحش بدهد. او باید انتظارات اجتماعی را بشناسد. شاید حتی برای شما مهم نباشد در یک موقعیت او چه ادبیاتی را به کار می‌برد اما برای دیگران بسیار مهم است. با کودکتان با روشنی و بدون تعارف حرف بزنید.

به او یاد بدهید در هر موقعیتی چه رفتاری داشته باشد. یادش بدهید چه شوخی‌هایی مناسب است و اواجازه دارد با چه افرادی و در چه سنی شوخی کند و چه شوخی‌هایی در هر شرایطی پذیرفته نیستند. او باید بداند کلمات چه بار معنایی ای دارند و اگر واژه ای او را آزار نمی‌دهد ممکن است دیگران را ناراحت کند.

به او بگویید نتایج چنین رفتارهایی چه خواهند بود و اگر لحن و ادبیاتش را تغییر ندهد فرد مورد احترامی نخواهد بود و به زودی تنها خواهد ماند. او باید چیزهای بیشتری درباره قضاوت دیگران نسبت به رفتار خودش بداند.

جایگزین‌های مناسب را یاد بدهید

به کودک یاد بدهید احساساتش را با کلمات و جملات بهتری بیان کند. به جای داد زدن وقتی عصبانی است می‌تواند به شما بگوید«من خیلی ناراحتم و شما باید اینو بدونید»به جای اینکه بگوید «پسره اینکار رو کرد»باید بگوید«همکلاسیم اذیتم کرد». «به جای اینکه بگوید«هیشکی حالیش نیست»باد بگوید«کسی درکم نمی‌کند»به همین ترتیب به ازای هر حرف توهین آمیز دیگری باید جملات بهتری را یاد بگیرد. به او بفهمانید تا زمانی که طرز بیانش را تغییر ندهد شما برای حرف هایش ارزشی قایل نیستید و به آنها بی توجه خواهید بود. کافی است هربار که کلمه بدی را به کار می‌برد شما با آرامش جایگزین مناسب را به او یادآوری کنید. ابتدا باید او را اصلاح کنید و منتظر باشید تا هر بار خودش تغییرات را اعمال کند.

احساس منفی تان را نشان بدهید

نباید واکنش تند نشان بدهید و ناخودآگاه واکنش متقابل نشان بدهید. نباید سکوت کنید. نباید بخندید. از کودک بپرسید معنی حرفش چه بود؟ و از او بخواهید به جملاتش فکر کند. سپس تاکید کنید تا زمانی که عذر خواهی نکرده و لحنش را اصلاح نکرده باشد شما به حرف هایش گوش نخواهید داد و اتاق را ترک خواهید کرد.

واقع گرا باشید

ادبیات عامیانه و اصطلاحات رایج را در نظر بگیرید و با کمی تسامح اجازه بدهید او در فضایی که قرار دارد رشد کند. بچه‌های امروزی با ادبیات متفاوتی حرف می‌زنند و عبارات و اصطلاحات بسیاری را تغییر معنا داده اند و ارزش معنایی اش را عوض کرده اند. شاید خوب نباشد کودکتان بگوید «پیچوندمش». خیلی خیلی بهتر است که بگوید «قرارم رو بهم زدم» اما در بعضی از موارد شما باید حساسیت را کنار بگذارید. کودک باید بداند در هر موقعیتی نباید بگوید «پیچوندم» و باید به اقتضای موقعیت کلمات بهتر یا بدتری را به کار ببرد. و البته شما همیشه باید یادتان باشد: فرهنگ بچه‌های امروزی با فرهنگی که شما در آن رشد کرده اید متفاوت است. مهم این است که کودکتان احساسات دیگران را جریجه دار نکند و متناسب با افراد حرف بزند. او باید در عین صمیمیت پدرومادرش را مودبانه خطاب کند اما در یک گروه دوستی ممکن است شکسته خواندن اسم‌ها و اضافه کردن لقب یا مصغر کردن چندان بد نباشد.


اگر عبارت ناخوشایندی از کودکتان در جمع دوستانش شنیدید که در بین خودشان معنا و مفهوم بدی نداشت و کسی را آزرده نکرد بی دلیل به عنوان یک مصلح دخالت نکنید و کودک را اصلاح نکنید. اجازه بدهید آنها رابطه خودشان را داشته باشند و تجربه‌های خودشان را به دست بیاورند.





اطلاعات