اختلالات بینایی در کودکان دارای چه علائم و نشانه هایی است که نیازمند توجه والدین می باشد؟
دو نوع اختلال گلوکوم در کودکان وجود دارد که می تواند بر بینایی آنها تاثیر گذارد. گلوکومی که در نوزادان دیده می شود و گلوکومی که می تواند در دوران نوجوانی بروز کند.
گلوکوم نوزادان که در اولین ماه های تولد قابل تشخیص می باشد دارای علائمی است که والدین ممکن است موفق به تشخیص آن گردند. نوزادانی که دارای اختلال گلوکوم هستند ممکن است تمایلی به باز کردن چشم های خود در نور و روشنایی نداشته و سطح چشمان آنان نیز اشک آلود به نظر رسد. برخی از نوزادانی که دارای اختلال گلوکوم هستند دارای قرینه ای بزرگ بوده و دارای چشمانی هستند که در حد غیر معمولی درشت می باشد.
گلوکوم نوجوانان که در دوران بلوغ پدیدار می شود اغلب دارای علائم مشخصی نمی باشد. بنابراین این اختلال در نوجوانان ممکن است تنها زمانی تشخیص داده شود که تست بینایی انجام گرفته باشد. این اختلال در نوجوانان به صورت ضعف بینایی پدیدار می گردد.
اگر نوجوانان از مشکلاتی نظیر اختلال در دید جانبی و یا دید تونلی رنج برند والدین باید سریعا آنان را نزد یک متخصص ببرند. چراکه این اختلالات در زمان پیشرفت گلوکوم پدیدار می شود.
از چه زمانی توصیه می شود کودکان تحت معاینات بینایی قرار گیرند؟ این معاینات چه مواردی را باید در برگیرد؟
از همان آغاز تولد معمولا نوزادان تحت معاینه بینایی قرار می گیرند. در مدارس نیز معمولا تست های بینایی بر روی دانش آموزان انجام می شود. معمولا مردمک چشم مورد معاینه قرار گرفته و دید هر دو چشم نیز به صورت جدا مورد بررسی قرار می گیرد. سابقه مشکلات بینایی در خانواده کودکان نیز باید مطرح شده و مورد بررسی قرار گیرد.
تشخیص زودهنگام اختلالات بینایی در کودکان
نقش مهمی را در محافظت از بینایی آنان ایفا می کند. برای مثال گلوکوم
مادرزادی اگر به موقع درمان نشود مشکلات بینایی جبران ناپذیری را در افراد
ایجاد می کند.
در نوجوانان اختلال گلوکوم معمولا از طریق مصرف قطره
چشم، قرص و جراحی قابل درمان می باشد. در نوزادان و کودکان بهترین گزینه
درمان معمولا جراحی است.
انحراف دید و ضعف بینایی در کودکان نیز از طریق استفاده از عینک های ترکیبی و یا جراحی قابل درمان است.
مهر
