داروی ضدچاقی می‌آید

به گزارش شفا آنلاين،در پژوهشی که در دانشگاه روچستر انجام شده است، وجود یک پروتئین عامل اساسی اضافه وزن برخی افراد عنوان شده است. پژوهشگران این دانشگاه کشف کرده‌اند که از بین رفتن یک پروتئین با نام اختصاری Thy1 را باید عامل اضافه وزن دانست و برای درمان چاقی مفرط نیز احتمالاً باید همین پروتئین را هدف قرار داد. نتایج این تحقیق در ژورنال FASEB منتشر شده است. این تحقیق در دانشگاه روچستر با سرمایه انجمن ملی سلامت آمریکا انجام شده است.

گروهی از پژوهشگران به ریاست دکتر ریچارد پ. فیپس، استاد دانشگاه روچستر در نیویورک، ایالات متحده آمریکا موفق شده‌اند مسأله چاقی مفرط را که تاکنون به عنوان یک مسأله رفتاری پنداشته می‌شد، از زاویه‌ای تازه و بیولوژیک ببینند.

این پژوهشگران دریافته‌اند که اضافه وزن برخی افراد ناشی از پرخوری نیست، بلکه نبود پروتئینی به نام Thy1 است که نقشی اساسی در کنترل میزان چربی در سلول دارد و در روش درمانی چاقی مفرط، احتمالاً باید Thy1را هدف قرار داد. با آنکه وجود عامل Thy1 حدود 40 سال پیش و در تحقیقاتی مربوط به مسائل دیگر کشف شده، عملکرد مولکولی دقیق آن تاکنون ناشناخته باقی مانده بود. پژوهشگران در آزمایشگاه‌های تحت نظر دکتر فیپس برای اولین بار گزارش داده‌اند که پروتئین Thy1 در هنگام رشد و افزایش سلول‌های چربی از میان می‌روند و این بدان معناست که برای درمان چاقی باید به بازیابی Thy1 پرداخت.

این دانشمندان همچنین مشغول تولید یک داروی ضد چاقی بر اساس پپتید Thy1 هستند و حق اختراع بین‌المللی این دارو را به نام خود ثبت کرده‌اند. این گروه پژوهشی مشغول یافتن یک مؤسسه اقتصادی برای سرمایه گذاری در تولید داروی تازه ضد چاقی خود هستند. پژوهشگران دانشگاه روچستر با بررسی‌هایی که تاکنون روی موش‌ها و همچنین سلول‌های انسانی انجام داده‌اند، به این نتیجه رسیده‌اند که از میان رفتن پروتئین Thy1 سبب افزایش سلول‌های چربی می‌شود. موش‌های فاقد پروتئین Thy1 که رژیم غذایی پر چربی داشته باشند، بسیار سریعتر و بیشتر از موش‌های نرمال گروه کنترل که به همان میزان از تغذیه پر چرب بهره‌مندند، چاق می‌شوند.

به‌علاوه، آنان دریافته‌اند که میزان ماده رزیستین، یک شاخص زیستی نشان دهنده چاقی شدید و مقاومت در مقابل انسولین یا دیابت، در موش‌های فاقد Thy1 به اندازه دو برابر موش‌های نرمال است. آزمایش در مورد بافت‌های چربی شکم و چشم انسان نیز نتایج مشابهی نشان داده است.





آنا