به گزارش شفاآنلاین،دکتر ذبیح اله حسن‌زاده با اشاره به اینکه تشخیص این عارضه بالینی است و نیاز به تصویربرداری یا اقدامات تشخیصی دیگر ندارد و پزشک با استفاده از شرح حال و معاینه‌ای که انجام می‌دهد به تشخیص قطعی می‌رسد، گفت: اگر بیماری آرنج تنیس بازان (درد و ناتوانی دست ناشی از بیماری درقسمت بیرونی آرنج) معالجه نشود، می‌تواند منجر به درد مزمن بویژه در هنگام بلندکردن وسایل و بار با دست، گرفتن اشیا در دست و استفاده و کار سنگین با بازو شود.
وی در ادامه با بیان این مطلب که درمان اصلی این عارضه غیرجراحی است و در 85 تا 90 درصد موارد، علایم با درما‌ن‌های طب فیزیکی بهتر می‌شود، افزود: مهم‌ترین کار در درمان، حذف علت زمینه‌ای است چرا که اگر این درد در اثر فعالیت سنگین به وجود آمده باشد، موثرترین کار حذف آن نوع فعالیت از برنامه‌های روزمره است.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با اشاره به اینکه یک یا چند نوبت تزریق موضعی کورتون با فاصله یک ماه در آرنج با رفع التهاب در بسیاری از موارد می‌تواند به بهبودی کمک کند، تصریح کرد: استفاده از این روش در مراحل ابتدایی و شروع عارضه موثرتر است. همچنین روش تزریق توسط پزشک متخصص در نتیجه بخشی این روش درمانی، تعیین کننده است.
حسن‌زاده یادآور شد: با توجه به اینکه گاه علایم فشار بر عصب با این بیماری اشتباه می‌شود، ممکن است پزشک جهت رد احتمال فشردگی عصب، دستور انجام الکترومیوگرافی (EMG) را بدهد، چرا که نشانه‌های فشردگی عصب‌هایی که از اطراف آرنج می‌گذرد، شبیه به بیماری آرنج تنیس باز است و انجام این رویه توصیه می‌شود.
این عضو هیات علمی مرکز تحقیقات دانشگاه بقیةاله در پایان تاکید کرد: اگر
علائم بیمار پس از گذشت 6 تا 12 ماه از درمان غیرجراحی بهبود نیافت، پزشک
ممکن است جراحی را توصیه کند که اکثر رویه‌های جراحی برای بیماری آرنج تنیس
باز، شامل برداشتن عضله درگیر و اتصال مجدد عضله سالم به استخوان مربوطه
است. در نهایت اخذ نتیجه مطلوب حاصل از عمل جراحی بستگی به عواملی مانند
محدوده صدمه وارده، سلامت عمومی فرد و وسعت کارهای شخصی و روزانه بیمار
دارد.
ایسنا
درمان اصلی ان با فیزیوتراپی است نه طب فیزیکی!!! 
