چگونه بهترین برنامه درمانی را برای سرطانم پیدا کنم ؟

به گزارش شفا آنلاين،صرف نظر از اینکه ، نوع سرطان چیست ، بسیاری از این نگرانی ها وپرسشها عمومیت جهانی دارد . در اینجا پرسشهایی را که عموماً بعد از تشخیص سرطان ، بیماران با آن روبرو می شوند مورد بحث قرار می دهیم :

1- از کجا می توانم بهترین درمان و مراقبت را دریافت کنم ؟

در برخودر با سرطان ، همه دکترها و یا بیمارستان ها ، یکسان عمل نمی کنند . بنابراین بیمار باید سراغ پزشکی را بگیرد که در یک بیمارستانی که دارای بخش ویژه سرطان است ، کار می کند تا بتواند خدمات لازم را دریافت کند . برنامه مراقبت از یک بیمار سرطانی شامل همکاری تیم های ویژه پزشکی ، اطلاعات لازم و دسترسی به درمان های مناسب و اتخاذ یک استراتژی موثر ، می باشد .

اگر یک مرکز درمانی جامع سرطان ، در نزدیکی منزل باشد ، انتخاب مناسبی خواهد بود . دستکم در سطح مشاوره و نظرخواهی می توان از آنها کمک گرفت . بیمار حق دارد از دکتر خود درباره میزان تخصص و تجربه اش در برخورد با نوع سرطان پرس و جو کند. مثلاً امسال چند نفر را تحت درمان داشته است ؟ در پنج سال اخیر ،چند نفر را با همین بیماری ، درمان کرده است ؟

در رابطه با سرطان های شناخته شده مانند سرطان روده یا سرطان سینه ، تعداد متخصصان زیاد است و در هر شهر کوچکی هم شاید بتوان کسی را پیداکرد . اما اگر سرطان کسی از نوع نادر و کم یاب باشد ، لازم است که وی حتماً به مراکز بزرگتر در شهرهای مهم مراجعه کند . اتخاذ روش مناسب و نحوه شروع درمان بسیار اهیمت دارد . بنابراین مشاوره و تصمیم درست گرفتن ، گام بسیار مهمی در آینده درمان بیمار به کار می رود .

2- چگونه از درستی شیوه درمان خود باید مطمئن باشم ؟

واقعیت این است که هر دکتری ممکن است اشتباه کند . به همین دلیل از مشاوره و نظرخواهی خودداری نکنید . حتماً با یک پزشک دیگر درباره شیوه درمان خود مشورت کنید .

3- آیا برای دریافت درمان خوب ، حتماً مسافرت لازم است ؟

خیر ، اگر یک مرکز درمانی قابل اطمینان در شهر و منطقه خود دارید ، می توانید روی کمک های آنها حساب کنید . بهترین راه ، استفاده از امکانات درمانی نزدیک خانه خودتان است . اگر نوع سرطان ، نادر و کمیاب باشد ، تحقیق و جستجو برای یافتن متخصص ورزیده لازم است .

4- سرطان دوستم شبیه من است ،آیا شیوه درمان و عوارض آن برای هر دو نفر ما ،یکسان خواهد بود ؟

ممکن است این طور نباشد ، افراد با هم متفاوت هستند . بنابراین عکس العمل آنها نیز متفاوت خواهد بود . آنچه که برای یک نفر مفید است ، ممکن است برای آن دیگری مضر باشد و همینطور عوارض درمان ها هم می تواند مختلف باشد . شیوه های درمان و داروها هم ممکن است در طول زمان تغییرکرده باشند .

5- پیش بینی وضع من چگونه است ؟ روند بیماری من به چه سمتی خواهد رفت ؟ آیا فوت خواهم کرد ؟

پیش بینی سیر بیماری به چند عامل بستگی دارد : دیر یا زود تشخیص داده شدن بیماری ، میزان پیشرفت بیماری ، نوع بیماری شایع است یا نادر ، میزان دشواری و پیچیدگی درمان و میزان توانایی جسمی و سلامتی خود بیمار . به طور کلی ، سرطان ها را مرحله بندی می کنند . این مراحل از 0 تا 4 درجه بندی می شوند . هر چه مرحله پایین تر باشد ، میزان بیماری خفیف تر است . اگر سرطان در بدن پخش شده و به اعضای دیگر سرایت کرده باشد ، کار درمان دشوارتر می شود . کلاً پیش بینی یک کارغیر علمی است ودقت آن را نمی توان تضمین کرد .

6- آیا می توان از درمان های گیاهی استفاده کرد و این درمان ها به دلیل طبیعی بودن ، هیچ عارضه ای ندارند ؟

وقتی تحت درمان هستید ، هرگز بدون مشورت پزشک از این دارو ها استفاده نکنید . هیچ ماده ای صرفاً چون طبیعی است ، بی خطر نیست . برخی از این داروها حتی برای برخی از سرطانها مضر هستند . ولی اصل این است که قبل از هر کاری با پزشک خود مشورت کنید .

7- غیر از جراح و متخصص سرطان ، متخصص دیگر لازم است عضو تیم درمانی باشد ؟

پرستاران آنکولوژی بسیار حضورشان مفید است . این افراد بیشترین وقت را با شما می گذرانند و بنابراین حضور آنها خیلی ضروری است . کارشناسان تغذیه ، پزشکان روانشناس و مددکاران اجتماعی و کسانی که از نظر احساسی و عاطفی بتوانند کمک کنند ، حضورشان در تیم درمان ، لازم است . کارشناسان ماساژ درمانی و یوگا درمانی هم می توانند موثر باشند .

8- درباره توصیه های مردم و کسانی که قبلاً سرطان داشته اند ، چه واکنشی باید نشان داد ؟

مردم و بویژه کسانی که قبلاً سرطان داشته اند ، می خواهند که به شما کمک کنند . بسیار اسف بار است! اما حقیقت دارد که چطور بیماران از این کار خیرخواهانه بیشتر آزار می بینند و ناراحت می شوند . با این حال ، بیمار بهتر است ضمن تشکر بگوید : من تیم درمانی خودم را دارم و من به آنها اعتماد کرده و روشهای درمانی آنها را رعایت خواهم کرد . لطفاً از بازگویی داستانهای دیگران پرهیز کنید ، زیرا آنها اغلب ناراحت کننده هستند ، تا تسلی دهنده .





مجله پزشکی مادر