شفا آنلاین:عوامل ژنتیکی، تنشهای روانی و فشارهای عصبی از جمله موارد بروز لکنت میباشند.
به گزارش شفا آنلاین،دکتر مرتضی فرازی، استادیار گفتار درمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی اظهار داشت: لکنت زبان عموماً در دورهی سنی 2 تا 5 سالگی رخ میدهد، که اصطلاحاً لکنت رشدی نامیده میشود. لکنت
زبان در این دوره سنی که آغاز زبان آموزی کودکان میباشد، به شکل ناروانی
گفتار ظاهر میگردد و میتواند مسائل روانی و روانشناختی فرد را درگیر کند،
عوامل ژنتیکی، تنشهای روانی و فشارهای عصبی از جمله موارد بروز لکنت
میباشند.
وی ادامه داد: لکنت زبان اغلب با
کشیده گویی، تکرار آهنگین کلمات، فشردن دستها به هم، چشمک زدن و یا منقبض
کردن نواحی گلو و گردن همراه میباشد.
دکتر
فرازی، با اشاره به اینکه پسرها 3 تا 4 برابر بیشتر از دخترها گرفتار این
اختلال میباشند، افزود: لکنت زبان در اغلب موارد قابل درمان است و میتوان
با درمانهای مستقیم و غیرمستقیم در کودکی و تحت نظر دکتر گفتار درمان آن
را به حداقل رساند.
وی همچنین افزود: برقراری
ارتباط اجتماعی کم، تحت فشار قرار دادن کودک، انتظارات کمال گرایانه از او،
موجب ترس کودک از صحبت کردن شده و در نهایت لکنت زبان را تشدید میکند.
آرام
صحبت کردن با کودک و شرکت دادن در جمعهای گروهی باعث بالا رفتن اعتماد به
نفس او شده و در بهبود لکنت زبان نقش بسزایی خواهد داشت.
فرازی
در پایان خاطرنشان کرد: خانوادهها باید به محض مشاهده ناروانی در گفتار
کودک خود به یک گفتار درمان یا آسیبشناس گفتار زبان مراجعه کرده و برای
پیشگیری هرچه سریعتر آن، اقدام کنند.