داوری در ابتدای سخنانش گفت: موضوع بحث امروز (HIV) و نقش خانواده در کنترل آن است. ایدز یک بیماری مسری است که باعث نقص سیستم ایمنی میشود. در این حالت عفونتهایی که به افراد عادی آسیبی نمیزند یک فرد مبتلا به ایدز را به راحتی از پا در میآورد.
وی ادامه داد: بنابراین افرادی که مبتلا به ویروس ایدز هستند بیشتر از مردم عادی باید مراقب خود باشند. این بیماری از طریق ویروس منتقل میشود و درمان قطعی ندارد. بنابراین، تمام کار ما بر پیشگیری متمرکز است.
وی پیشگیری را دارای سه سطح دانست و افزود: سطح اول تلاش برای این است که فرد اصلا مبتلا نشود. سطح دوم تلاش برای زمانی است که اگر فرد مبتلا شد از گسترش ویروس در بدن او و همچنین انتقال این بیماری به دیگران جلوگیری کند و سطح سوم تلاش برای جلوگیری از افزایش ناکارآمدی بیمار است.
درودی با تاکید بر اینکه بیماری ایدز مثل خیلی از بیماریهای دیگر ناشی از عدم آگاهی افراد است، اظهار کرد: افراد بسیاری هستند که بدون اطلاع، رفتارهای پرخطر انجام میدهند و به راحتی مبتلا میشوند. در واقع باید تلاش کنیم تا خطر ابتلا در هر شرایطی کاهش یابد. برنامه کاهش آسیب که در ایران از سوی سازمانهای بسیاری به شدت پیگیری میشود یکی از برنامههایی است که به تحقق این هدف کمک میکند.
درودی تصریح کرد: ما با ویروس مبارزه میکنیم نه با مبتلایان و تمام اقدامات ما باید در راستای پیشگیری از سرایت ایدز در مرحله اول و کنترل حجم ویروس در بدن مبتلایان در مرحله بعدی است. برای تحقق این امر سه هدف در نظر گرفته شده است. اولین هدف به تاخیر انداختن از کار افتادگی مبتلایان و افزایش امید به زندگی آنهاست.
وی با اشاره به موفقیتهای اخیر پزشکی در مورد افزایش امید به زندگی مبتلایان به ایدز خاطرنشان کرد: 15 سال قبل یک فرد جوان با نیروی فیزیکی متعادل که در یک کشور توسعه یافته زندگی میکرد، اگر به ویروس ایدز مبتلا میشد تنها 8 سال امید به زندگی داشت؛ در حالی که امروزه این میزان به 50 سال افزایش یافته است و نسل بعدی داروها سطح امید به زندگی مبتلایان به ایدز را به بیش از 60 سال افزایش خواهد داد. به این ترتیب ایدز از یک بیماری کشنده به یک بیماری مزمن که میتوان با آن زندگی کرد تبدیل شده است.
وی با تاکید بر اینکه در ابتدا هدف ما این بود که تا سال 2015 روند سرایت ایدز نصف شود، تصریح کرد: ما در دنیا از تحقق این هدف دور هستیم. طبق شواهد علمی به صفر رساندن ایدز امکانپذیر است هر چند هنوز درمان قطعی ندارد.
این عضو هماهنگکننده UNAIDS در ایران در مورد راههای انتقال HIV گفت: رابطه جنسی محافظت نشده و استفاده مشترک از سرنگ آلوده بهعنوان عمدهترین راههای انتقال ایدز شناخته شدهاند. دو راه بعدی انتقال از مادر به جنین و استفاده از فرآوردههای خونی آلوده است.
وی در خصوص اهمیت جلوگیری از انتقال ویروس ایدز از مادر به کودک تصریح کرد: با داروهای جدید اگر مادر بارداری در سه ماهه اول متوجه بیماری خود شود، میتواند با مصرف دارو از انتقال ویروس ایدز به جنین جلوگیری کند. با این کار ضمن افزایش امید به زندگی نوزاد هزینه درمانی بسیار کمتری بر این خانواده متحمل میشود.
درودی با اشاره به اینکه تا سال 2020 میتوانیم شاهد نسل عاری از ایدز باشیم، اظهار کرد: بیماری ایدز متعلق به گروه خاصی از مردم نیست. هر فردی که بیاحتیاطی کند میتواند به راحتی مبتلا شود.
وی با تاکید بر اینکه نمیتوان با برچسبزدن و برخوردهای تبعیضآمیز با مبتلایان به ایدز برخورد کرد، ادامه داد: هدف ما این است کاری کنیم 90 درصد کسانی که با این ویروس زندگی میکنند از بیماری خود باخبر باشند و 90 درصد افراد نیازمند به درمان، درمان شوند و میزان ویروس ایدز در 90 درصد مبتلایان به این بیماری را کاهش دهیم. آن وقت میتوان از نظر اپیدمیلوژیک گفت که ابتلا به ایدز نزدیک به صفر رسیده است.
درودی بعد از معرفی کتابی که به گفته او نقش اصحاب رسانه و روزنامهنگاران در کنترل بیماری ایدز را نشان میدهد، بیان کرد: در پیشگیری سطح اول، آموزش نه گفتن، اجتناب از رفتارهای پرخطر، حفظ حریم خانوادهها و اطلاعرسانی از سوی مراکز آموزشی و ارائه مشاوره رایگان بسیار مهم است.
وی در همین خصوص توضیح داد: برچسب زدن و برخوردهای تبعیضآمیز با بیماران مبتلا به ویروس ایدز را باید از ذهن مردم بیرون کشید که برای تحقق این امر میتوان از آموزشهای چهره به چهره و درونگروهی بسیار بهره برد.
درودی نقش یک فعال رسانهای در مبارزه با ایدز را حمایت از مبتلایان، ارائه تصویر مناسب از افراد مبتلا و از بین بردن امکان پیشداوریها و اطلاعرسانی در خصوص راههای اطلاع و پیشگیری دانست و افزود: رسانهها نقش مهمی در حمایتجویی دارند. آنها میتوانند با مراجعه به سیاستگذاران نحوه اجرای برنامهریزیها را تغییر دهند. همچنین بیماران را از پیشرفتهای علمی و تولید داروهای جدید برای درمان ایدز باخبر کنند.
وی با اعلام این خبر که نتایج یک کارآزمایی بالینی که به وسیله دانشگاههای برتر آمریکایی و اروپایی در تایلند انجام شد نشان میدهد که میتوان برای ایدز واکسن ساخت، اظهار کرد: فاصله ما تا تولید واکسن 30 سال است؛ پس لازم است تا آن زمان از واکسن اجتماعی استفاده کنیم که شامل پیشگیری، کاهش رفتار پرخطر، کاهش میزان ویروس در بدن مبتلایان و به صفر رساندن انتقال از مادر به جنین میباشد.
این عضو هماهنگکننده (UNAIDS) در بخش دیگری از سخنانش گفت: سیاستگذاران جهت برنامهریزی برای بیماران ایدز نیازمند دریافت آمار دقیقی از آنها هستند. در ایران برای محاسبه میزان تعداد مبتلایان به ایدز از تخمین نسل سوم استفاده میشود که به واسطه آن میتوان وضعیت تعداد این بیماران در چند سال آینده را هم پیشبینی کرد. بر اساس همین مطالعات آمار تخمینی نشان میدهد که تعداد مبتلایان به ویروس ایدز 80 هزار نفر هستند.
وی ادامه داد: آمار ثبت شده به وسیله سیستم نظارتی مجموعه بهداشتی کشور که هر سه ماه یک بار هم اعلام میشود تعداد مبتلایان این بیماری را از 15-10 سال پیش تا حالا 27 هزار نفر اعلام میکند.
درودیی با اشاره به نتایج تخمینها گفت: به نظر میرسد هر سال 800 نفر نیازمند درمان پیشگیری از انتقال مادر به جنین هستند.
وی با تاکید بر اینکه همچنان انتقال ویروس ایدز از طریق سرنگ آلوده در کنار انتقال از راه ارتباط جنسی محافظت نشده وجود دارد، اظهار کرد: وظیفه رسانه این است که به جامعه یادآوری کند راههای ابتلا به ویروس ایدز هر کدام راه خودشان را میروند و هیچکدام حذف نشدهاند، اما سوال بعدی این است که آیا میتوان این بیماری را کنترل کرد؟
به گفته درودی طرح به صفر رساندن ایدز در کشورهای آمریکای لاتین، حوزه کارائیب و کشورهای فقیر صحرای آفریقا اجرا شده و آنها در تحقق این امر موفق شدهاند.
وی افزود: در ایران سیستمی جهت پیشگیری از بیماریهایی نظیر فلج اطفال داریم که بسیار قوی است و هماکنون بیش از 98 درصد جمعیت کل کشور را پوشش میدهد. ضمن اینکه تعداد زیادی سازمانهای مردم نهاد در عرصه کاهش آسیب فعالیت میکنند. سیاستهای کلی مقابله با ویروس ایدز را به سازمانهای دولتی سپردهاند که در این بین افزایش مشارکت فعالتر رسانهها به خصوص رسانه ملی به شدت احساس میشود.
وی با اشاره به اینکه سال گذشته در یکی از برنامههای تلویزیونی تعدادی از مبتلایان به ایدز حضور یافتند و در خصوص بیماری خود توضیح دادند، افزود: پیگیری آموزشهای مکرر، مستلزم مداخلات اندیشیده شده است. آموزش باید در سطوح متفاوت از طریق چهره به چهره، رسانههای نوشته شده و مکتوب و صداوسیما پیگیری شود.
درودی با دعوت رسانهها به کمکرسانی برای کاهش ابتلا به ایدز اظهار کرد: سعی کنید با افزایش اطلاعرسانی وجوه ترسناک و مبهم این بیماری را به مردم بشناسانیم تا نسبت به آن برخورد مناسبی داشته باشیم.
وی با تأکید بر اینکه تست HIV در تمام دوران زندگی باید انجام شود، گفت: تست HIV میتواند قبل از ازدواج و هر زمانی که فرد احساس کرد رفتار پرخطری انجام داده، انجام شود. البته باید توجه داشت که منفی بودن جواب تست HIV به این معنا نیست که تا آخر عمر از ابتلا به این بیماری مصون خواهیم ماند.
درودی در توضیح تست HIV گفت: آزمایشها فقط بیماری را در همان لحظه نشان میدهند اما در مورد ایدز تنها زمانی که آنتیبادیهای بدن به بیشترین حد فعالیت خود برسند، تشخیص داده میشود. مثلا در دوره پنجره که ویروس ایدز بیشترین فعالیت خود را دارد، آزمایشها در تشخیص ایدز ناتوانند.
وی در ادامه تصریح کرد: همه فکر میکنند که افراد مبتلا به ایدز آدمهای عجیب با رفتارهای پرخطر هستند، در حالی که آنها مفهوم تعهد، ارزش سلامتی و زندگی خود را بیشتر میدانند. ایثار این است که یک فرد HIV منفی با فرد HIV مثبت ازدواج میکند.
درودی تاکید کرد: رسانهها باید این موضوعات را انتخاب کرده و با تدوین برنامههای فرهنگی این شرایط را به مخاطب منتقل کنند.
این عضو هماهنگکننده UNAIDS در ایران ابتلا به ایدز را یک فرایند دانست و افزود: باید فرایند ابتلا به ایدز را دنبال کرد و آن را به عنوان یک تجربه و نه درس عبرت در رسانهها بازتاب داد.
وی با تاکید بر اهمیت مشاوره پزشکی قبل از انجام تست HIV اظهار کرد: پیشگیری نوعی رفتار است و فرد باید خودش تصمیم بگیرد تا با این بیماری مقابله کند. به همین دلیل است که تاکید میکنیم افرادی که برای تست HIV مراجعه میکنند باید بدون اجبار به این محل آمده باشند.
درودی در پایان صحبتهایش بر اطلاعرسانی از روشهای پیشگیری از ابتلا
و با هدف کاهش ابتلا به HIV تاکید و تصریح کرد: برگزاری جلسات پرسش و
پاسخ، همایش و فعالیتهای فرهنگی و انعکاس این برنامهها به وسیله رسانهها
میتواند ما را در مدیریت ایدز در ایران یاری کند.
ایسنا