مصرف بیش از نیاز بدن نیز مشکلاتی را به همراه دارد مانند کاهش حرارت غریزی در همه اعضا، کاهش قوای چهارگانه که شامل قوه جاذبه، ماسکه، هاضمه و دافعه است یعنی قوه‌ای که مواد مورد نیاز را در اعضا جذب، نگهداری، هضم و دفع می‌کند و همه اعضا این قوا را دارند.
همچنین مصرف زیاد آب موجب ضعف در اعضای رییسه بدن شامل قلب، مغز و کبد، سستی اندام‌ها، سستی اعصاب، سستی معده و کبد و سبب ایجاد بیماری‌های دیگری مانند استسقا در طب سنتی که مثل حالت آب آوردن شکم است، سبب هضم سریع غذا و خروج سریع غذا از معده و سوءهاضمه می‌کند همچنین موجب تغییر رنگ چهره و تیرگی چهره می شود.
نوشیدن بیش از حد آب موجب فراموشی می‌شود و می‌توان گفت که توصیه طب جدید به مصرف زیاد آب صحیح نیست و به بدن مضراتی را وارد می‌کند.
در مورد انواع آب ها، بهترین آبی که طب سنتی به آن اعتقاد دارد، آبی است که خنک، شیرین، صاف، خالص و بدون بو باشد به سرعت سرما و گرما را به خود بگیرد، لطیف باشد که این لطافت در هضم غذا بسیار موثر است. این آب سبب تقویت هضم و اشتها می شود و از نفخ و دل درد و سنگینی جلوگیری می‌کند.
از جمله آب هایی که این خصوصیات را دارند، آب باران بهاری و آب چشمه‌های روان است. هر آبی که این خصوصیات را نداشته باشد از نظر طب سنتی نامناسب است. گاهی می توان این آب‌های نامناسب را با یکسری اصلاحاتی مناسب نمود مثلا آب را با سرکه یا پیاز مخلوط کنیم.
فاطمه علیزاده پزشک و پژوهشگر طب سنتی به خبرنگار تسنیم، عنوان می‌کند: از آب‌های مضر می‌توان به آب نیزارها، آب برنج زارها، آبی که زیر درخت رفته باشد، آب زمینی که تلخ و شور باشد مضر است. آبی که از آب شدن یخ و برف بدست آمده باشد برای اعصاب و احشای بدن مضر است.
آبی که در بیشه‌های انبوه باشد مضر است. آب‌های ترش مزه، آب‌های قلیایی، آب‌هایی که کلر، گوگرد و آهن دارند، آب‌های مضر هستند و نباید برای شرب مصرف شوند.
طب سنتی اعتقاد دارد یکسری آبها هستند مثل آب‌های زاج دار، آب آهن دار در برخی بیماری‌ها به عنوان درمان و دارو توصیه شده که مصرف شود البته با تجویز پزشک و نه خودسرانه.
