وی همچنین رئیس دانشگاه امام صادق و استاد درس اخلاق اسلامی این دانشگاه بود. پیش از انقلاب ۱۳۵۷ از روحانیون مخالف حکومت پهلوی و پس از انقلاب یکی از ۵ روحانی بود که هسته اصلی شورای انقلاب را تشکیل میداد. پس از آن به عنوان وزیر کشور (در دولتهای شورای انقلاب، رجایی و دکتر باهنر) و کفیل نخستوزیر (پس از ترور رجایی و باهنر) بود.
وی تا سال ۱۳۴۰ نزد استادانی چون آیتالله شیخ علیاکبر برهان، حاج شیخ عبدالجواد سدهای (جبل عاملی)، صدوقی، سلطانی، مجاهدی، رفیعی قزوینی، شعرانی، علامه طباطبایی، بروجردی، خمینی و گلپایگانی تلمذ کرد.
از آثار وی تاکنون کتابهای نقطههای آغاز در اخلاق عملی، اصول و مبانی اقتصاد اسلامی در قرآن، بیست گفتار و شرح دعای افتتاح منتشر شده است. همچنین خاطرات وی توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است.