تحقیقات نوآورانه برای حل مشکل درد در دیابت
پروفسور سئوهون «شان» چوی و تیم تحقیقاتی او در دانشگاه بینگهامتون، در طول
۱۵ سال گذشته با تحقیقات گسترده در زمینه بیوالکترونیک و میکروسیستم‌ها به
این نتیجه رسیدند که می‌توان از عرق بدن برای نظارت بر گلوکز خون استفاده
کرد. سیستم جدید آنها که مبتنی بر فناوری کاغذ و هاگ‌های باکتری باسیلوس سوبتیلیس است، قادر به شناسایی سطح گلوکز خون از طریق تغییرات در تعریق فرد است.
هاگ‌های این باکتری‌ها در پاسخ به گلوکز موجود در عرق بدن انسان رشد کرده و نیرویی تولید می‌کنند که به‌طور غیرمستقیم سطح گلوکز بدن فرد را مشخص می‌سازد. این سیستم زیستی بسیار کارآمد است و برخلاف روش‌های فعلی که از آنزیم‌ها برای واکنش به گلوکز در قطرات خون استفاده می‌کنند، نیازی به یخچال برای نگهداری ندارد و در شرایط مختلف محیطی می‌تواند فعال باقی بماند.
مزایای سیستم جدید: راحتی و طول عمر بیشتر
سیستم‌های رایج نظارت بر گلوکز، معمولاً به‌وسیله واکنش‌های آنزیمی عمل
می‌کنند که در طول زمان غیرفعال می‌شوند و نیاز به نگهداری ویژه در یخچال
دارند. این موضوع می‌تواند مشکلاتی را برای استفاده‌کنندگان ایجاد کند. اما
سیستم مبتنی بر هاگ باکتری، علاوه بر اینکه نیازی به شرایط نگهداری خاص
ندارد، به‌دلیل خودتکثیری باکتری‌ها، طول عمر بالاتری نیز دارد. این
ویژگی‌های منحصر به‌فرد باعث می‌شود که استفاده از این سیستم راحت‌تر و
کارآمدتر از روش‌های کنونی باشد.
چالش‌ها و آینده این فناوری
با این حال، این
فناوری جدید نیز چالش‌هایی دارد. یکی از مسائل مهم، تفاوت غلظت پتاسیم در
عرق افراد است که ممکن است بر نتیجه نهایی تأثیر بگذارد. علاوه بر این،
حساسیت این سیستم به اندازه حسگرهای آنزیمی رایج نیست. اما پژوهشگران
معتقدند که این روش هنوز گامی بزرگ به‌سوی آینده مدیریت دیابت است و
می‌تواند به‌ویژه برای افرادی که نیاز دارند سطح گلوکز خود را به‌طور مداوم
کنترل کنند، مفید باشد.
پتانسیل تغییر در شیوه زندگی دیابتی‌ها
اگر این
فناوری به مرحله تجاری‌سازی برسد، می‌تواند انقلابی در شیوه مدیریت دیابت
ایجاد کند. این سیستم به‌ویژه برای کسانی که از آزمایش‌های دردناک خون‌گیری
خسته شده‌اند، می‌تواند راه‌حلی راحت، غیرتهاجمی و بدون درد باشد. همچنین،
این حسگرها می‌توانند در زندگی روزمره افراد مبتلا به دیابت ادغام شوند و
به آنها کمک کنند تا مدیریت بهتری بر بیماری خود داشته باشند.
در نهایت، تحقیقات پروفسور چوی و تیمش نشان می‌دهد که استفاده از حسگر تعریق برای نظارت بر گلوکز خون نه تنها راهی نوآورانه و دردسترس است، بلکه می‌تواند سطح زندگی بیماران دیابتی را بهبود بخشد و فرآیند درمان را ساده‌تر و موثرتر کند.
