آیا واقعا خواسته پرستاران بیش از آن چیزی است که حق و حقوقشان مشخص کرده، آیا واقعا درخواست ساعت کاری استاندارد، حجم کاری استاندارد، برخورد درست و انسانی از سوی مدیران بیمارستان‌ها و پزشکان و البته سرپرستارها خواسته نابجایی است.
شفاآنلاین:سلامت>«الهه کاظمی» تنها یک اسم از ده‌ها و شاید صدها اسمی است که طی این سال‌ها
به دلیل فشار کاری زیاد در بیمارستان‌های کشور و به خصوص بیمارستان‌های
دولتی یا سلامتی خود را از دست داده‌اند یا حتی جان باخته‌اند.
به گزارش شفا آنلاین: «الهه
کاظمی» حالا دیگر گواهی است بر آنچه پرستاران این روزها فریاد زدند و در
نهایت هم همه چیز به همان مشکلات مالی و معیشتی ختم شد. پرستاری که این
روزها به دلیل فشار کار به کما رفته تنها نمونه کوچکی از آن چیزی است که
سال‌هاست بر جامعه پرستاری روا داشته‌اند. حقوق اندک، ساعات کاری طولانی،
بی‌توجهی به سلامت جسم و روح آنها، بی‌توجهی به خواست‌ها و نیازهایشان،
انداختن بار سنگین سلامت بر دوش آنها که کمترین بهره را از سود مالی آن
می‌برند. روزها از آغاز اعتراضات پرستاران می‌گذرد. در این بین مسوولان سعی
کرده‌اند با ارائه وعده‌هایی این جماعت خسته از بی‌قانونی را به آرامش
دعوت کنند و برخی دیگر با ایجاد ارعاب می‌خواهند این اعتراضات را به پایان
ببرند اما مساله اینجاست که آیا واقعا خواسته پرستاران بیش از آن چیزی است
که حق و حقوقشان مشخص کرده، آیا واقعا درخواست ساعت کاری استاندارد، حجم
کاری استاندارد، برخورد درست و انسانی از سوی مدیران بیمارستان‌ها و پزشکان
و البته سرپرستارها خواسته نابجایی است.
اینکه پرستاران نگران وضعیت بیماران هستند و بر این باورند که اضافه کاری
اجباری نه‌تنها توان کاری را از آنها سلب می‌کند که باعث می‌شود کیفیت
خدماتی که به بیماران ارائه می‌دهند هم پایین بیاید.سوال اینجاست که چند پرستار دیگر باید قربانی ساعات کاری زیاد و بی‌توجهی مسوولان شوند تا بالاخره این دور باطل وعده دادن‌ها و اجرایی نکردن‌ها نقطه پایانی داشته باشد. تا چه زمانی قرار است بار سنگین کمبود نیروی پرستار در بیمارستان‌ها را همچنان دیگر پرستاران با اضافه کاری اجباری به دوش بکشند در حالی که مسوولان بیمارستان و دیگر اعضای کادر درمان به خصوص پزشکان سود بیشتری از هزینه‌های درمانی را به خود اختصاص دهند.
تهدید پرستاران چاره کار نیست
ایمان خسروی، یکی از پرستاران معترض بیمارستانی در گیلان گفت: مسوولان می‌خواهند با تهدید و ارعاب پرستاران را به سکوت وادار کنند اما این‌بار دیگر مساله از این حرف‌ها گذشته است. مساله این است که ما طی سه سال گذشته بار کمبود پرستار در بیمارستان‌ها را به دوش کشیده‌ایم. بارها و بارها در مورد تعرفه خدمات پرستاری از مسوولان انتظار رسیدگی داشتیم. بسیاری از پرستاران زیر فشار کار در بیمارستان‌ها یا جان خود را از دست داده‌اند یا راهی آی‌سی‌یو و سی‌سی‌یو شده‌اند اما متاسفانه هیچ‌کس هیچ اراده‌ای برای بهبود وضعیت ما نداشته و ندارد.
وی افزود: فکر می‌کنید «الهه کاظمی» اولین پرستاری است که به دلیل فشار کاری به کما رفته است. چرا باید یک پرستار که بیمار است و تحت سرم درمانی است همچنان مجبور باشد به کار در بخش ادامه دهد. پاسخ واضح است چون نیروی پرستار در اکثر بیمارستان‌های دولتی یک‌سوم آن چیزی است که باید حضور داشته باشند به همین خاطر پرستار حتی از بیمار هم باشد اجازه مرخصی ندارد.
بحران در حوزه سلامت و اعتراضات بحق پرستاران
زینب -ع یکی از پرستاران بیمارستانی در تهران که به جمع پرستاران معترض پیوسته نیز در این‌باره گفت: مسوولان سعی دارند اینطور وانمود کنند که اعتراضات پرستاران باعث بروز بحران در حوزه سلامت است اما واقعیت این است که حوزه سلامت مدت‌های مدیدی است دچار بحران شده است. ما می‌خواهیم حل‌کننده این بحران و ظلمی باشیم که در حق بیماران روا داشته می‌شود.
وی افزود: مساله ما فقط مشکلات معیشتی و مالی خودمان نیست مساله این است که با این سیستم و روش با این کمبود نیرو در بیمارستان‌های جان بیماران در خطر است. بهتر است مردم بدانند که پرستاران به خاطر حق و حقوق آنها هم دست به این اعتراضات زده اند. چرا یک پرستار باید در یک شیفت عهده‌دار 25 تا 30 بیمار باشد و توانایی رسیدگی درست به همه آنها را نداشته باشد. بارها و بارها این اتفاق رخ داده که برخی بیماران به دلیل عدم رسیدگی بعضی پرستاران که درگیر بیمارهای دیگر بوده‌اند جان‌باخته‌اند اما مدیران بیمارستان به هیچ عنوان این واقعیت را به بازماندگان بیماران نگفته و با بیان یک‌سری اصطلاحات علمی مرگ آنها را طبیعی جلوه داده‌اند.
او ادامه داد: بارها و بارها این مساله را با مدیران بیمارستان‌ها در میان گذاشته‌ایم که اضافه کاری اجباری پرستاران بازی با جان بیماران است. ما نمی‌توانیم در شیفت‌های متوالی با حفظ کیفیت خدمات در خدمت بیماران باشیم. ما هم انسانیم و خسته می‌شویم و از پا در می‌آییم و این خستگی نباید به قیمت جان یک بیمار تمام شود.
دولت ۷۵۰۰میلیارد تومان به پرستاران بدهکار است
در این بین اما محمدرضا ظفرقندی، وزیر جدید بهداشت و درمان روز شنبه سوم شهریورماه اعلام کرد که جمع مطالبات پرستاران حدود ۷.۵همت (هزار‌میلیارد تومان) است که مصوب شده تمام حق و حقوق و مطالباتشان در اسرع‌وقت پرداخت شود. او توضیح نداد دقیقا چه زمانی پرستاران به مطالبات مالی خود از دولت خواهند رسید. این در حالی است که ظفرقندی پنجشنبه هفته گذشته نیز وعده داده بود که بدهی پرستاران «به‌تدریج» پرداخت خواهد شد.
در همین زمینه محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار کشور اردیبهشت امسال گفته بود در حالی که استاندارد سازمان بهداشت جهانی حداقل سه پرستار و به‌طور میانگین، پنج تا شش پرستار به ازای‌هزار نفر جمعیت است، در ایران این رقم 6/1پرستار است.
او در ادامه به وضعیت دستمزد نازل پرستاران اشاره کرده و گفته بود که امروز حقوق پرستاران رسمی و استخدام شده ۱۶میلیون تومان و حقوق پرستار شرکتی و پیمانی حدود ۱۲میلیون تومان است که با دلار ۶۰هزار تومانی، حقوق ۱۲میلیون تومانی معادل ۲۰۰دلار است، در حالی که حتی پرستار ایرانی مهاجر به آلمان، در همان ابتدای ورود و بدون اینکه زبان آلمانی بلد باشد، بابت یک شیفت ۲هزار یورو حقوق می‌گیرد و این حقوق در ماه‌های بعد تا ۳هزار یا ۳۵۰۰ یورو می‌رسد. در این میان، اعتراض و اعتصاب پرستاران از سه هفته پیش در شهرهای مختلف ایران آغاز شده و به تهران هم گسترش یافته است. پرستاران هم به رسیدگی نشدن به مطالباتشان اعتراض دارند و هم به سختی شرایط کار ازجمله «اضافه‌کار اجباری با دستمزد بسیار پایین، کار طاقت‌فرسا همراه با توهین و تهدید» در محیط کار. شورای هماهنگی اعتراض پرستاران روز چهار‌شنبه خبر داد که زهرا تمدن، سرپرستار بخش ۱۰ بیمارستان مسیح دانشوری تهران، همراه با برخی پرستاران این بیمارستان سه‌شنبه ۳۰ مرداد به دلیل اعتراض به شرایط سخت کار توسط ماموران امنیتی بازداشت شدند.
نظرشما
آخرین اخبار