به گزارش شفا آنلاین:با هدف شناخت بهتر نقش میکروRNAها در بهبود زخم، دکتر پروانه محمدی، سارا امجدیان، دکتر محمد جواد فاطمی، دکتر شریف مرادی و مهدی حصارکی از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی ایران و دانشگاه رگنسبورگ آلمان در پژوهشی به بررسی بیان و عملکرد میکرو RNAها در بیمارانی با زخمهای پوستی پرداختند.
در این مطالعه از زخمهای بیماران دارای اسکار هایپرتروفیک و همچنین بیماران دارای ترمیم زخم طبیعی در مراحل التهاب، تکثیر و بازسازی نمونه برداری شد. سپس با روشهای آزمایشگاهی، میزان بیان ۱۴ میکرو RNA انتخاب شده بررسی شد. علاوه براین، بیان ژنهای دخیل در التهاب، رگزایی، تکثیر و مهاجرت در نمونههای مذکور اندازه گیری شد و از روشهای آزمایشگاهی برای بررسی میزان تکثیر و مهاجرت سلولی استفاده شد.
نتایج این پژوهش که در مجله بینالمللی Archives of Dermatological Research به چاپ رسیده است، نشان داد، ۵ میکرو RNA (miR-۱۶-۵p، miR-۱۵۲-۳p، miR-۱۲۵b-۵p، miR-۳۴c-۵p، و miR-۱۸۲-۵p) در زخمهای بدون اسکار و دارای اسکار به شکل متفاوتی بیان میشود. براساس نتایج حاصل از بررسیهای بیان ژن، ژن miR-۱۸۲-۵p برای مطالعات عملکردی انتخاب شد.
بررسیهای تکمیلی نشان داد ژن میکرو RNA با نام miR-۱۸۲-۵p منجر به القای رگزایی در محل زخم میشود. همچنین این میکرو RNA از مهاجرت کراتینوسیتها (سلولهای سازنده روپوست) جلوگیری میکند و در نتیجه منجر به تکثیر، مهاجرت و تمایز فیبروبلاستها شده و ساخت کلاژن نوع یک را در محل زخم القا میکند. این پژوهش ژنهای FoxO۱ و FoxO۳ را به عنوان ژنهایی که به صورت بالقوه میتوانند متأثر از miR-۱۸۲-۵p بیان شوند، معرفی کرد.
نتایج پژوهش اخیر نشان داد miR-۱۸۲-۵p در زخمهای دارای اسکار و بدون اسکار به شکل متفاوتی بیان میشود و بر رفتار سلولهای درگیر در بهبود زخمهای پوستی مؤثر است. بیان خارج از تنظیم میکرو RNA مذکور باعث اختلال در مراحل ترمیم زخم شده، منجر به ایجاد اسکار میشود.