شفا آنلاین>سلامت>نگهداشت نیروی انسانی به صورت کلی شامل ابعاد پیچیده احساسی غریزی و
ذاتی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است که بیانگر ابعاد مادی و معنوی انسان
است. می‌توان این عوامل را با توجه به موضوع صحبت ما می‌توان به دو قسمت
تقسیم کرد: بخش اول مواردی که بیشتر در رابطه با حفظ و تقویت جسم بانوان
است، مانند توجه به بهداشت و ایمنی در محل کار اجرای برنامه‌های ورزشی و
تندرستی و بعضی دیگر از خدمات مادی پرسنلی را در بر می‌گیرد و بخش دوم شامل
مواردی است که تقویت‌کننده روحیه و علاقه‌مندی بانوان به کار و محیط کار
است، مانند ایجاد امنیت شغلی، تأمین زندگی در زمان حال، دوران پیری و از
کارافتادگی رضایت شغلی و توجه به نیاز‌های فطری بانوان مثل مادری و
بایسته‌های نقش مادری.
یکی از وظایف مدیریت در منابع انسانی، نگهداری و
مرمت نیروی انسانی است. خصوصاً در مورد کادر بهداشت و درمان که به دلیل سر
و کار داشتن با جان افراد از سختی بیشتری در محیط شغلی رنج می‌برند. افراد
به استخدام سازمان‌ها در می‌آیند و مدیران متعهد می‌شوند، در قبال خدماتی
که به آن سازمان ارائه می‌دهند، به آنان پاداش دهند. برای این امر
سازمان‌ها ناگریزند خط‌مشی‌های خاصی را در این جهت به وجود آورند. مدیریت
منابع انسانی باید از نظام‌های مختلف حفظ و نگهداشت افراد که منجر به
بازسازی و مرمت فکری و جسمی آن‌ها می‌شود، استفاده مطلوب کند و برای این
امر در حوزه‌های مختلف از قبیل بیمه‌های مختلف درمانی، عمر، حوادث و از
کارافتادگی برنامه‌ریزی کرده و آن‌ها را به اجرا درآورد.
حال اگر نیروی
کاری، بانویی است که بخشی از نیاز طبیعی وی مادری است، باید خدمات متناسب
با نقش مادری خود را نیز از سازمان دریافت کند. بانوان به عنوان بخش مهمی
از کادر درمان باید مورد توجه قرار گیرند. دختر دانش‌آموز و دانشجویی که
قصد ورود به رشته‌های حوزه بهداشت و درمان را دارد باید از این مسئله مطمئن
باشد که در صورت ورود به این فضا از حقوق طبیعی خود به عنوان یک زن محروم
نخواهد شد.
یک سوی ماجرا اینجاست که ما نه‌تن‌ها نمی‌توانیم مانع از
ورود بانوان به حوزه درمان و پزشکی شویم، بلکه باید بتوانیم شرایط را به
گونه‌ای فراهم کنیم که زنان جامعه برای مراجعه به پزشک و متخصص مشکلی
نداشته‌باشند و همیشه از متخصص تا پرستار و متخصص بی‌هوشی و حتی بهیار و
نیرو‌های خدماتی خانم در محیط درمان در اختیار بانوان باشد، چراکه این حق
زنان جامعه است که خدمات بهداشت و سلامت خود را از بانوان دریافت کنند و در
صورت درگیری با هرگونه کسالت که منجر به تعاملات با افراد در محیط درمان
است، مجبور به تعامل با مردان نشوند. بیمار در محیط درمانی که منجر به
معاینه و کاهش پوشش خود است، نیازمند بهره‌مندی از امنیت روانی است و نباید
حس کند به لحاظ جسمی و روحی ممکن است آزار ببیند.
حال با توجه به آنچه
بیان شد، برای حفظ محیطی امن به جهت رعایت اصول عقیدتی و احترام به
حیامداری بانوان در فضای درمانی، علی‌الخصوص در تجربه مادری و زایمان،
ضروری است تا نه‌تن‌ها عوامل نگهداشت شغلی مرتبط با بانوان کادر درمان را
بهبود بخشیم، بلکه شرایطی فراهم نماییم تا از زنان بیشتری در این حوزه
استفاده شود و نیز عمر فعالیت ایشان در این حیطه شغلی افزایش یابد.
کارشناس مدیریت بهداشت و درمان
