پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز در یک مطالعه پژوهشی، اثر تحریمها بر رفاه خانوار ایرانی را مورد مطالعه قرار دادند. این مطالعه با تاکید بر عدم توفیق سیاسی تحریمها، تاکید میکند که طی یک دهه اخیر این تحریمها باعث افت رفاه اکثر خانوارها شده است. اما نکته قابل توجه این است که بهدلیل سیاستهای رفاهی ناکارآ برای دهکهای کمدرآمد، این اثر تحریمی اثر شدیدتری بر قشر ضعیف ایران داشته است. بر اساس این پژوهش، وجود نهادهای متعدد تصمیمگیر، فقدان زیرساخت و نبود یک بانک اطلاعاتی فراگیر در کنار تنگنای منابع سه دلیل عملکرد نامناسب نظام رفاهی ایران مقابل تحریمها است. این مطالعه تاکید میکند که در دوره سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ میزان مخارج حقیقی خوراکی خانوارها ۴۳درصد و در بخش آموزش ۵۳درصد کاهش یافته و در مقابل هزینههای بخش مسکن ۴۱درصد رشد کرده است. علاوه بر این گزارش، یافتههای کتاب «تحریمها چگونه کار میکند» آثار غیرانسانی بر زندگی ایرانیها را به تصویر کشیده است.
در حالی که تحریمهای اقتصادی ضربات سختی را به پیکر اقتصاد ایران وارد کرده است، گزارش جدید دانشگاه جانز هاپکینز از تاثیرات تحریمها نشان میدهد عملکرد نظام رفاهی ایران در تقویت آثار منفی تحریمها نقش داشته است. به بیان دیگر در حالی که نظام رفاهی دولتی از ابزارهای مهم کشور برای مقابله با آثار منفی تحریمها است، چینش نامناسب این نظام رفاهی موجب تشدید آثار سوء تحریمها شده است. وجود نهادهای متعدد تصمیمگیر، فقدان زیرساخت و عدم وجود یک بانک اطلاعاتی فراگیر و در نهایت تنگنای منابع،از اصلیترین عوامل عملکرد نامناسب و دلسردکننده نظام رفاهی ایران در مقابله با تحریمهاست.
بدون شک اقتصاد ایران در یک دهه اخیر نمیتواند بدون در نظر گرفته شدن اثر تحریمها مورد بررسی قرار بگیرد. نظام رفاه اجتماعی یکی از ابزارهایی است که دولتها از آن به منظور مدیریت خطرات مرتبط با تحریمهای اقتصادی بهره میبرند. بر همین اساس، درک سازوکار نظام رفاه اجتماعی ایران برای درک تغییرات بالقوه رفاه اجتماعی شهروندان در شرایط تحریم، توزیع اثرات نامطلوب تحریمها و احتمال تشدید این آثار در میان اقشار خاص بسیار مهم است. در همین راستا دانشگاه جانز هاپکینز در گزارشی تحت عنوان «ایران تحت تحریم؛ رنج شهروندان عادی بدون عایدی ملموس سیاسی» به بررسی آثار تحریم بر اقشار مختلف مردم ایران و عملکرد نظام رفاهی ایران پرداخت.
تغییر دخلوخرج خانوار