این بیماری پوستی که از نظر بالینی به عنوان درماتیت آتوپیک شناخته می‌شود، در حال حاضر هیچ درمانی ندارد.
در حالی که اگزما می‌تواند در هر سنی رخ دهد، تحقیقات قبلی نشان می‌دهد تقریباً نیمی از تشخیص‌ها در سال اول زندگی و حدود ۸۵٪ تا ۵ سالگی رخ می‌دهد.
در حال حاضر، محققان علت دقیق درماتیت آتوپیک را نمی‌دانند. با این حال، آنها می‌دانند که برخی از عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند پوست حساس کودک را تحریک کنند و باعث اگزما شوند.
علائم اگزما ممکن است بسته به سن و فرد متفاوت باشد. علائم اگزمای نوزاد به طور کلی شامل بثورات پوستی و پوسته پوسته شدن در پوست سر، صورت و نواحی که مفاصل بزرگی مانند زانو و آرنج وجود دارد می‌باشد. بثورات در صورت خراش ممکن است خارش داشته باشند و ترشح کنند.
پس از ۲ سالگی، کودکان ممکن است علائم اگزما را در چین‌های زانو و آرنج و همچنین گردن، مچ پا و مچ دست مشاهده کنند.
پزشکان می‌توانند پوست را هیدراته نگه دارند و به کاهش التهاب کمک کنند. درمان‌های رایج شامل کرم‌ها و پمادهای موضعی دارویی و درمان‌هایی به نام داروهای بیولوژیک است که به آرام کردن سیستم ایمنی و التهاب کمک می‌کنند.
پس از تجزیه و تحلیل، محققان گزارش کردند که تفاوت‌هایی را در ترکیب و تنوع میکروبیوم های روده در سه سال اول زندگی نوزادان یافتند.
علاوه بر این، دانشمندان همچنین دریافتند که تغییرات خاصی در میکروبیوم روده نوزاد درست قبل از تشخیص اگزما رخ داده است. این تغییرات شامل فقدان گونه‌ای از باکتری به نام Bacteroides و وجود بیش از حد نوع دیگری از باکتری به نام Clostridium sensu stricto ۱ بود.
محققان همچنین گزارش کردند که همین الگوها در نوزادانی که از طریق سزارین به دنیا آمده اند مشاهده شده است، که نشان می‌دهد میکروبیوم روده ممکن است در ارتباط‌های گزارش شده قبلی بین زایمان سزارین و افزایش خطر اگزما نقش داشته باشد.
