اوتیسم و شرایط مرتبط با آن

صرع: صرع وضعیتی است که بر مغز تأثیر می‌گذارد و باعث تشنج‌های مکرر می‌شود. این بیماری در افراد اوتیستیک بیشتر از بقیه است.

اوتیسم و صرع: صرع در افراد اوتیستیک رایج‌تر است و احتمال بروز علائم آن در سنین نوجوانی بیشتر است.

حدود 600 هزار نفر در بریتانیا با بیماری صرع دست‌وپنجه نرم می‌کنند که حدود ۴۰ درصد از آنها اوتیستیک هستند. متأسفانه صرع یکی از علل اصلی مرگ زودهنگام در افراد اوتیستیک است. 

احتمال ابتلای افراد اوتیستیک به انواع صرع‌هایی که به درمان‌های استاندارد مقاوم هستند بیشتر است. با وجود این، در زمینه ارتباط بین صرع و اوتیسم تحقیقات کمی انجام شده است. از هر ۱۰ فرد اوتیستیک سه نفرشان صرع دارند. در صورتی که یکی از اعضای خانواده این اختلال را داشته باشد، احتمال بروز صرع بیشتر است. همچنین اوتیسم در خانواده‌هایی که فرد مبتلا به صرع دارند بیشتر دیده می‌شود.

 صرع و اوتیسم اغلب با هم بروز می‌کنند. طبق تحقیقات انجام‌شده میزان شیوع صرع در افراد اوتیستیک ۱۲.۱ درصد است و این میزان در زنان و دختران شیوع بالاتری دارد. اوتیسم در افراد مبتلا به صرع ۶.۳ درصد است و این میزان در مردان و پسران شیوع بالاتری دارد. عاملی که بیش از همه با بروز هم‌زمان اوتیسم و ​​صرع مرتبط است وجود تفاوت‌های یادگیری یا ناتوانی ذهنی است. دانشمندان بر این باورند که صرع و اوتیسم با هم مرتبط هستند زیرا ژن‌های مرتبط با هر دو اختلال را بررسی کرده‌اند. چندین اختلال ژنتیکی وجود دارد که با صرع زودرس و ویژگی‌های اوتیسم مرتبط است. دانشمندان بر این باورند که تغییرات در ژن‌های خاص همراه با عوامل دیگری مانند فرایندهای شیمیایی در بدن و محیط منجر به «بیش‌فعالی» مغز می‌شود.

علائم  شایع  صرع

صرع می‌تواند قبل یا بعد از بروز علائم اوتیسم رخ دهد. صرع باعث ایجاد تشنج در افراد می‌شود. علائمی که نشان می‌دهد فردی تشنج دارد:  گیجی موقت ، خیره‌شدن به فضا،  تکان‌دادن غیرقابل‌کنترل بازوها و پاها ،  از‌دست‌دادن هوشیاری یا آگاهی.

اکثر افراد اوتیستیک مبتلا به صرع اولین تشنج خود را در نوجوانی تجربه می‌کنند. در افراد غیراوتیستیک خطر صرع در کودکی بیشتر است. تشخیص صرع در افراد اوتیستیک پیچیده‌تر است زیرا: حرکات رایج در اوتیسم را می‌توان با حملات صرعی اشتباه گرفت. افراد اوتیستیک ممکن است در تحمل آزمایشات صرع مانند اسکن مغز مشکل داشته باشند. تشنج صرع در انواع مختلفی در افراد بروز پیدا می‌کند. برخی افراد دچار «تشنج کانونی» می‌شوند. این تشنج‌ها از ناحیه خاصی از مغز شروع می‌شوند. فردی که تشنج کانونی دارد ممکن است حالاتی همچون:   تکان‌دادن غیرارادی یک عضو بدن، مورمورشدن  و  سرگیجه را تجربه کنند. همچنین اشیا ممکن است از نظر بو، حس و مزه‌ متفاوت به نظر برسند. احساسات آنها ممکن است تغییر کند. گاهی ممکن است فرد هوشیاری یا آگاهی خود را از دست بدهد. ممکن است به نقطه‌ای خیره شوند یا حرکات تکراری مانند مالش دست یا قورت‌دادن مکرر آب‌ دهان انجام دهند. برخی افراد هم درگیر تشنج عمومی می‌شوند. این تشنج‌ها هر دو طرف مغز را تحت‌ تأثیر قرار می‌دهند. شش شکل از تشنج عمومی وجود دارد:

1. از دست دادن هوشیاری، خیره‌شدن به فضا یا حرکات ظریف بدن مانند پلک‌زدن چشم (تشنج غیبت)

2. گرفتگی ماهیچه‌ها گاهی اوقات باعث می‌شود فرد زمین بخورد (تشنج تونیک)

3. فروپاشی ناگهانی (تشنج آتونیک)

4. حرکات ریتمیک عضلات، معمولا در گردن، صورت و بازوها (تشنج کلونیک)

5. تکان‌های ناگهانی معمولا در گردن، بازوها و پاها (تشنج‌های میوکلونیک)

6. از دست دادن ناگهانی هوشیاری، سفت‌شدن و لرزش بدن و گاهی اوقات از دست دادن کنترل مثانه یا گازگرفتن زبان (تشنج تونیک-کلونیک)

اکثر افراد مبتلا به صرع از داروهای ضد صرع استفاده می‌کنند. این داروها فعالیت الکتریکی در مغز را که باعث تشنج می‌شود کنترل می‌کنند و اغلب باید برای تمام عمر مصرف شوند. داروهای ضد صرع زیادی وجود دارد و پزشک بسته به نوع تشنجی که تجربه می‌شود یکی را تجویز می‌کند.

سایر  گزینه‌های  درمان

 رژیم‌های غذایی خاص ،  تحریک عصبی، تحریک مغز، جراحی مغز 

ما نمی‌دانیم کدام داروها برای افراد اوتیستیک مبتلا به صرع مؤثرترند. حتی ممکن است برخی مضر باشند. مطالعات روی افراد اوتیستیک مبتلا به صرع یا فاقد آن درک ما را از نحوه مدیریت علائم و جلوگیری از مرگ زودهنگام افراد اوتیستیک بهبود می‌بخشد./شرق