اوتیسم و شرایط مرتبط

 شفا آنلاین>سلامت> اغلب افراد اوتیستیک شرایط ویژه‌ای دارند. به همین دلیل، برای دریافت حمایت با مشکلاتی مواجه می‌شوند که کار را برایشان پیچیده می‌کند. در این مقاله، درباره شرایط پیرامونی فرد اوتیستیک اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار خواهد گرفت.

مسائل مربوط به سلامت روان

(بخش اول)

مشکلات سلامت روان، مانند افسردگی و اختلالات اضطرابی، در افراد اوتیستیک شایع‌تر است و تأثیر زیادی بر زندگی روزمره این افراد دارد؛ برای مثال، مانعی بر دسترسی ایشان به آموزش‌های کامل و فرصت‌های شغلی است.

روان‌شناسان برای کمک به جوانان اوتیستیک تلاش می‌کنند تا مسائل روان‌شناختی این قشر را به سایر افراد جامعه بشناسانند و برای تحقق این هدف بسته‌های آموزشی تهیه کرده‌اند. به‌گونه‌ای که اگر اوضاع تغییر کرد، فرد اوتیستیک بتواند با شرایط کنار بیاید و در خارج از مرزهای جامعه خود، راحت‌تر به دنبال کمک باشد.

آگاهی از  این  نکته  که «تو  عادی هستی»

آگاهی‌داشتن درباره «عادی‌بودن تو» به چه معناست؟

در سال ۲۰۱۷، شورای جوانان و داوطلبان «صدای من باش» به اتفاق آرا تصمیم گرفتند کمپینی درباره سلامت روان اجرا کنند. کمپینِ «خودِ عادی‌تان را بشناسید» با هدف کاهش برچسب‌زدن بر سلامت روان و در عین حال ایجاد منابعی برای جوانان اوتیستیک شکل گرفت تا ایشان را قادر سازد که به‌طور عادی کار کنند و دریابند که وضعیت طبیعی‌ برای آنها چیست.

کمپینِ «خود عادی‌تان را بشناسید» به پشتوانه تحقیقی به شرح زیر شکل گرفت:

حامیان جوانان در تحقیقی مشترک با مرکز تحقیقات اوتیسم و تحصیلاتِ دانشگاه کالج لندن شرکت داشتند. این افراد در نظر داشتند گزارشی تحقیقاتی درباره مشکلاتی تهیه‌ کنند‌ که بسیاری از جوانان اوتیستیک در حیطه سلامت روان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ همچنین در پی ثبت مراقبت‌هایی بودند که این افراد دریافت کرده‌اند.

در اکتبر سال ۲۰۱۶، ۱۸ جوان مبتلا به اوتیسم در اتاقی نشستند و درباره آنچه فکر می‌کردند بزرگ‌ترین مشکل اوتیسم است بحث کردند.

نتیجه صحبت‌هایی که در این نشست مطرح شد ناراحت‌کننده بود؛ به‌طوری که از هر پنج جوان، چهار نفر گفتند که مشکلات سلامت روان را تجربه کرده‌اند، اما فقط یکی از آنان نمی‌دانست که باید از چه‌کسی کمک بخواهد. بیش از دو‌سوم جوانان گفتند که اگر از کسی کمک بخواهند یا کمک کمی دریافت خواهند کرد یا به دلیل اعتماد‌به‌نفس کمی که دارند اصلا به آنچه نیاز دارند نخواهند رسید.

فراموش نکنیم که بهترین افراد برای ارائه راه‌حل همان کسانی هستند که به مشکل نزدیک‌ترند. بر این مبنا، جوانان مبتلا به اوتیسم باور دارند که می‌توان تفاوت چشمگیری ایجاد کرد، اگر:

- جوانان مبتلا به اوتیسم برای شناسایی و بیان مشکلاتشان از حمایت کافی برخوردار باشند.

- برچسب‌زدن درباره سلامت روان و اوتیسم کاهش یابد و پیوندها و تفاوت‌های میان این دو تشخیص داده شود.

- خدمات آسان و در دسترس فراهم شود و مهم‌تر از همه نیازهای فرد درخواست‌کننده رفع شود.

براساس تحقیقات، از هر پنج جوان مبتلا به اوتیسم، چهار نفر مشکلات سلامت روانی را تجربه کرده‌اند؛ حتی نگران‌کننده‌تر زمانی است که ۷۶ درصد از این افراد گفته‌اند وقتی مشکلات سلامت روان را تجربه نمی‌کنند، همچنان بیشتر از هم‌سالان غیر اوتیستیک خود تحت فشار قرار دارند!

«بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم با بحران سلامت روان دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این فراگیری به دلیل شیوه‌ای است که با ایشان رفتار می‌شود. کودکان اوتیسم، از همان اوایل کودکی، کنار گذاشته می‌شوند، با حضورشان در جمع‌های گوناگون‌ مخالفت می‌شود و اطرافیانشان به آنها احساس غیرطبیعی‌بودن می‌دهند.

این رفتارها، هر معنی‌ای که داشته باشد، سبب می‌شود ما مدام تحت فشار قرار بگیریم تا «عادی‌تر» باشیم. به نظر من، اگر فردی بدون نشانه‌های اوتیستیک نیز در معرض طردشدن، آزار و اذیت و فشار مضاعف برای بدل‌شدن به آنچه نیست بزرگ شود، به احتمال زیاد شرایط تلخی را تجربه خواهد کرد».

دکتر لورا کرین در این تحقیق می‌گوید: «افراد جوان اوتیستیک احساس می‌کردند که «عادی» آنها با سایر افراد متفاوت است و به‌طرز شگفت‌آوری ماهیتی نسبتا منفی دارد؛ برای مثال، جوانان نشان دادند که چگونه به‌طورکلی احساس ناراحتی و افسردگی می‌کنند. آنها خود را بی‌ارزش و تحت فشار جامعه می‌بینند و قادر نیستند بر مشکلاتشان غلبه کنند. همین امر باعث می‌شود که در مواجهه با مشکلات خود را ناتوان ببینند و اعتمادبه‌نفس کافی نداشته باشند.

نمی‌توان ناراحتی و افسردگی را برای جوانان اوتیستیک حالتی «طبیعی» در نظر گرفت؛ چنین چیزی پذیرفتنی نیست. البته شاخص‌های وجود مشکلات سلامت روان گاه نامحسوس هستند و تشخیص افسردگی در جوان اوتیستیک کاری دشوار است. در حقیقت، مشکلات روحی و روانی شناسایی این عارضه را دشوار می‌کند. اغلب افراد جوان اوتیستیک گزارش می‌دهند که در بیان نیازهای خود با مشکلاتی مواجه هستند.

دیدگاه  شورای  جوانان

فرن می‌گوید: «داشتن نگاهی متفاوت به افراد اوتیستیک سبب می‌شود که فراموش کنیم ما هم می‌توانیم تجربیاتی مشترک با آنها داشته باشیم. پیش می‌آید که گاه ما نیز استرس داشته باشیم یا حالمان خوب نباشد. متأسفانه مردم زمان زیادی را صرف توجه‌کردن به چیزهایی می‌کنند که آنها را متفاوت از دیگران می‌کند. گاه توجه صرف به همین تفاوت‌هاست که سبب می‌شود افراد از نشانه‌هایی که حالشان را بد می‌کند غافل شوند.

برای افراد مبتلا به اوتیسم دشوار است که برای سلامتی‌شان در پی کمک باشند. آنها اغلب تلاش می‌کنند جدی گرفته شوند. نکته مهم این است که دریابیم وقتی حال افراد اوتیستیک خوب است، آنها چگونه رفتار می‌کنند. پذیرش این موضوع و برقراری ارتباط درست با این افراد به‌طور معمول بسیار مهم است. پیگیری این شیوه به افراد اوتیستیک و کسانی که به آنها اهمیت می‌دهند کمک می‌کند که بفهمند چه زمانی تغییری رخ داده است. پیگیری این روند کمک‌گرفتن را برای افراد اوتیستیک آسان‌تر می‌کند.

خود جوانان اوتیستیک باید ابزاری برای تعریف و بیان تجربیاتشان داشته باشند. این شیوه به آنان اجازه می‌دهد که تشخیص دهند چه زمانی و در کجا حمایت دریافت کنند، جدی گرفته شوند و در نتیجه استقلال و سلامتی بیشتری کسب کنند.شرق