دکتر مجید نصیری در گفتگوی اختصاصی با شفا آنلاین ضمن اعلام این خبر اظهار کرد: به عفونت های خارج از گوش، عفونت شنا گران هم گفته می شود زیرا در بسیاری از مواقع ناشی از آلودگی است.
وی افزود: البته تحریکات و جراحات ناشی از استفاده از سنجاق، گوش پاک کن، عوامل ویروسی، باکتریایی و قارچی نیز در ابتلا به عفونت گوش خارجی بی تأثیر نیستند.
دانش آموخته دانشگاه شهر بن آلمان احساس گرفتگی؛ کاهش شنوایی؛ خارش و ترشح همراه با بوی نا مطبوع را از علائم ابتلا به عفونت گوش خارجی دانست و خاطرنشان کرد: درمان آن نیز بیشتر مبنی بر پاک و خارج کردن ترشحات از مجرا است.
وی افزود: همچنین استفاده از 2 تا 3 روز متوالی از آنتی بیوتیک و داروهای ضد التهابی موضعی موثراند و در مواردی هم احتیاج به داروهای سیستمیک است اما بهترین درمان همان درمان های موضعی می باشند.
وی عفونت گوش میانی را درنوزادان و کودکان شایع تر دانست و تأکید کرد: این عفونت ها می توانند از شیپور استاش( راه ارتباطی بین گوش میانی و انتهای بینی) وارد گوش میانی شوند.
نصیری هشدار داد: عفونت در گوش میانی می تواند خطرناک تر از عفونت گوش خارجی باشد، زیرا هم باعث باعث اختلال شنوایی به طور موقت یا دائم می شود و هم در مراحل پیشرفته عفونت به مغز راه می یابد.
وی وجود لوزه سوم در کودکان را عامل ابتلا به عفونت گوش میانی دانست و بیان کرد: علائم آن شامل تب و لرز، درد شدید و ضربان دار در گوش( به ویژه شب ها)، کاهش شنوایی و به طور معمول ترشحات زرد پر رنگ نیز می شود.
وی گفت :عفونت های گلو و سینوس هم می تواند باعث ایجاد درد در گوش میانی شود. درمان آن نیز از راه داروهای سیستمیک و ضد التهاب امکانپذیر است. در موارد پیشرفته نیز جراحی انجام می شود که طی آن شکاف کوچکی روی پرده صماخ داده شده و به غیر از این که ترشحات خارج می شوند لوله تهویه هم گذاشته می شود.
وی در خصوص پیشگیری از ابتلا به عفونت های گوش میانی و خارجی نیز به شفا آنلاین گفت: باید پس از استحمام و شنا از پنبه های آغشته به وازلین استفاده شود ، از دستکاری گوش با وسایل مختلف نیز به طور جدی پرهیزشود.در صورت بروز خارش و سوزش در مجرای گوش نیز باید به پزشک مراجعه کرد
