هفته معلم فرا رسید؛ قشری که کمتر از سختی کارشان شنیده‌ایم و بیشتر تعطیلات نوروزی و تابستان‌شان را دیده‌ایم.
شفا آنلاین>سلامت> هفته معلم فرا رسید؛ قشری که کمتر از سختی کارشان شنیده‌ایم و بیشتر تعطیلات نوروزی و تابستان‌شان را دیده‌ایم.
به گزارش شفا آنلاین: افرادی که در آغازین سال‌های خدمت در مناطق محروم و مرزی با شوق به آموزش می‌پردازند و در سال‌های سیاه کرونایی از صفحه نمایش تلفن همراه و کامپیوتر خدمت می‌کردند. ناگفته پیداست که شغل و معیشت دو جزء جدایی‌ناپذیرند. کیفیت و گذران زندگی با شغل آدم‌ها گره خورده است. از گذر شغل، نان اهل خانه حاصل می‌شود و این اولین انتظاری است که از یک شغل می‌رود. در ادامه نیز برای آنکه یک خانه، ویرانه نشود، عایدات حاصل از شغل، ستون‌ها و سقف آن را بنا می‌نهد. برخورداری از استانداردهای اولیه زندگی حق همگان است. انتظاری که متاسفانه برای قشر فرهیخته فرهنگی آن‌طور که باید برآورده نمی‌شود. امسال نیز در شرایطی به هفته معلم سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ رسیده‌ایم که وزارت آموزش و پرورش با سرپرست اداره می‌شود و معلوم هم نیست عمر این سرپرستی تا چه مدت خواهد بود و از گزینه‌های وزارت خبری نیست. در چنین شرایطی برخی از مسائل و مشکلات فرهنگیان به طور غیرقابل باوری مدت‌هاست پابرجا مانده است. در بسیاری از این موارد حجم بالای تعداد فرهنگیان درگیر در آن شرایط هم موجب می‌شود وزارت آموزش و پرورش حتی اگر مصرانه هم بخواهد مشکل را حل کند، به تنهایی قادر به حل آن نیست.
مهم‌ترین چالش وزارت آموزش و پرورش در سالی که گذشت مساله رتبه‌بندی معلمان بود. این مساله که عملا از دی ماه سال ۱۴۰۰ به بحث اول معلمان تبدیل شد، هر روز دامن وزارت آموزش و پرورش را بیشتر گرفت و حواشی آن روز‌به‌روز غیرقابل مهار‌تر به نظر رسید تا جایی که یوسف نوری وزیر پیشین آموزش و پرورش نهایتا تسلیم شده و استعفا کرد؛ موضوعی که تا حدی نشان می‌دهد برخلاف اظهارات «صادق ستاری‌فر» معاون وزارت آموزش و پرورش مبنی بر اینکه این وزارتخانه تلاش کرده کار توزیع رتبه‌ها منطقی انجام شود، آن‌گونه که باید اتفاق نیفتاده است، به‌طوری که برخی فرهنگیان گلایه دارند با ۳۰سال خدمت رتبه‌ای کسب نکرده‌اند و یا در رتبه‌های ۲ و ۳ قرار گرفته‌اند. حتی در مواردی رتبه‌شان پایین‌تر از شاگردشان که تازه معلم شده، تعیین شده است. بنا به گزارش وزارت آموزش و پرورش دست‌کم ۳۰ درصد از آموزگاران به رتبه‌های خود اعتراض دارند؛ نیروهای اداری و سرایداران شامل رتبه‌بندی نیستند و به نظر می‌رسد منابع لازم برای اجرای دائمی رتبه‌بندی هم دیده نشده است. در زمانی که معلمان، گلایه‌مند از وضع رتبه‌بندی بودند و یا معلمان خرید خدمتی هر روز در مقابل درب ساختمان مرکزی وزارت آموزش و پرورش تحصن کرده بودند؛ هیچ‌یک از مسوولان نظام آموزشی کشور مایل به پاسخگویی شفاف در این زمینه نبودند. مسوول وقت روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش به جای پیگیری برای کسب پاسخ و ایجاد ارتباط موثرتر میان فرهنگیان و رسانه‌ها با مسوولان وزارت، تنها به زدن توئیت بسنده کرده بود. پاسخگویی نامناسب و عدم شفافیت وزارت آموزش و پرورش، معلمان را در سال ۱۴۰۱ آزار داد و موجب شد بسیاری از آنان در برخی از موضوعات خود با وزارتخانه در بلاتکلیفی به سر ببرند. از طرفی این روزها به دلیل تورم و مشکلات اقتصادی کشور اگر رتبه‌بندی به نتیجه منطقی نرسد، مشکل معیشت معلمان نیز حل نخواهد شد. امروزه بسیاری از معلمان برای گذران زندگی خود بعد از تدریس، راننده تاکسی‌های اینترنتی می‌شوند. به گفته یکی از معلمان، آنها سال‌ها تلاش کردند تا علم را بالاتر از ثروت به دانش‌آموزان نشان دهند اما حقیقت معلم، انکار این جمله است. معلمی که برای تامین معیشت خود بعد از فراغت از تدریس، سرویس و آژانس دانش‌آموز خودش می‌شود، نمی‌تواند گواهی خوب بر ادعای علم بالاتر از ثروت است باشد!
در همین راستا «ابراهیم سحرخیز» کارشناس مسائل آموزش و پرورش گفت: طبیعتا اعتراض‌ها نسبت به رتبه‌بندی معلمان زیاد است اما بیشترین آن به این نکته برمی‌گردد که رتبه‌های معلمان بر اساس شیوه‌نامه‌ای که برای این منظور از سوی وزارت آموزش و پرورش ابلاغ شده و معلمان طبق آن، مستندات شایستگی‌های خود را روی سایت بارگذاری کرده‌اند، تعیین نشده است؛ یعنی رتبه‌ها معمولا کمتر از آنچه باید باشند تعیین شده‌اند، برای مثال معلمی که باید رتبه ۵ را گرفته باشد برایش رتبه ۴ صادر شده است. وی افزود: طرح رتبه‌بندی معلمان مصوب مجلس است که با تایید شورای نگهبان به قانون تبدیل شد، بنابراین دولت موظف بود در یک زمان مشخص آیین‌نامه و شیوه اجرای آن را تنظیم و ابلاغ کند که این مهم هرچند با تاخیر انجام شد اما تفاوت رقم بودجه مورد نیاز پیش‌بینی‌شده با اعتبار مصوب برای اجرای قانون رتبه‌بندی فرهنگیان مشکل‌ساز شده است. در واقع بودجه‌ای که سازمان برنامه‌و‌بودجه و مجلس برای رتبه‌بندی لحاظ کردند در مرز ۳۸ هزار میلیارد تومان یا ۳۸ همت است ولی براساس اطلاعاتی که داریم برای اجرای همین احکامی که صادر شده و بسیاری از معلمان کشور به رتبه‌ای که برایشان تعیین شده معترض هستند حدود ۵۸هزار میلیارد تومان بودجه نیاز است، یعنی بین بودجه مصوب و بودجه مورد نیاز ۲۰ هزار میلیارد تومان اختلاف وجود دارد و بر اساس شواهد و قرائن هم می‌توان گفت دعوای وزارت آموزش و پرورش با سازمان برنامه‌و‌بودجه هم سر همین موضوع است. سازمان برنامه به وزارت آموزش و پرورش می‌گوید کوپنت ۳۸هزار میلیارد تومان بود اما بیش از این خرج کردی و ما هم نداریم بقیه را بدهیم. بنابراین می‌بینیم حکم‌ها و حتی حقوق اسفند معلمان را همین‌طور دیمی صادر و پرداخت می‌کنند. در حقیقت بودجه ناکافی موجب شده آموزش و پرورش رتبه‌های معلمان را کمتر اعلام کند. برای مثال به شما فهرستی از اقلام مورد نیاز یک بخش را می‌دهند و می‌گویند کل خرید آنها ۲۰۰میلیون تومان می‌شود، اما وقتی به بازار می‌روید ناگهان متوجه می‌شوید که برای تهیه اقلام مورد نظر به ۴۰۰میلیون تومان نیاز دارید. بنابراین چون نصف این پول را دارید از روی ناچاری اقدام به حذف برخی اقلام می‌کنید یا تعداد و میزان خرید را کاهش می‌دهید. البته شاید از هر دو راهکار هم بهره ببرید. همین اتفاق هم در آموزش و پرورش افتاده است، به‌طوری که یکی از معلمان به من مراجعه کرد و گفت تمام مدارک و مستنداتی که برای گرفتن رتبه ۴ در شیوه‌نامه ابلاغی آمده را ارائه داده با وجود این در حکمش رتبه ۳ آمده است یا یکی دیگر از دوستان می‌گفت رتبه و حقوقش از معلمی که به‌تازگی استخدام شده، کمتر شده است. البته هرچند در جواب وی گفتم نمی‌توان این مقایسه را مبنا قرار داد چون ممکن است سطح و مدرک تحصیلی کسی که تازه استخدام شده بالاتر باشد یا موارد دیگر. با این حال، اصل مشکل اینجاست که آیین‌نامه اجرای رتبه‌بندی تهیه شده و معلمان بر اساس شیوه‌نامه ابلاغی، مستندات شایستگی‌های خود را ارائه داده‌اند، اما ۲۰هزار میلیارد تومان بودجه کم می‌آید، در نتیجه برای رفع این مشکل تمهیداتی اندیشیده‌اند که اعتراض بسیاری از معلمان را به‌دنبال داشته است. این کارشناس آموزش و پرورش به‌کارگیری مدیران کم‌تجربه در وزارت آموزش و پرورش را یکی دیگر از عوامل نارضایتی و اعتراض بخش قابل توجهی از فرهنگیان به احکام رتبه‌های صادره می‌دانسته و اظهار کرد: برای مثال مهم‌ترین بخش معاونت برنامه‌ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش، مرکز نیروی انسانی و امور اداری است که باید افراد توانمند و با تجربه مدیریت آن را بر عهده داشته باشند اما می‌بینیم حتی سرپرست هم ندارد در حالی که باید تک‌تک احکام را بررسی می‌کردند و با دریافت منابع، چند بار رتبه‌بندی را به صورت آزمایشی انجام می‌دادند و بعد برای اجرای نهایی آن اقدام می‌کردند.
«زهرا صمیمی» یکی از معلمان مدرسه دولتی در تهران با اشاره به اینکه یکی از مشکلات آنها دغدغه معیشت است، گفت: متاسفانه سطح معیشتی معلمان نسبت به تورم فاصله زیای دارد. به همین دلیل بسیاری از همکاران برای تامین معیشت خود به سراغ شغل دوم رفته‌‌اند. من هم به عنوان یک سرپرست خانواده ناچارم پس از پایان ساعت کاری در مدرسه، به عنوان راننده تاکسی اینترنتی کار کنم تا معیشت خانواده سه نفره خود را تامین کنم. وی با اشاره به اینکه مدت‌هاست درگیر موضوع رتبه‌بندی فرهنگیان هستیم، افزود: هنوز این طرح به تعیین‌تکلیف نرسیده و همین طولانی شدن امور منجر به افزایش نارضایتی‌ها در میان جامعه فرهنگی شده است، این در حالی است که خواسته و دغدغه ما اجرای مناسب و دقیق رتبه‌بندی است.
صمیمی بیان کرد: سال‌ها تلاش کرده‌ام تا علم را بالاتر از ثروت به دانش‌آموزانم نشان دهم اما حقیقت معلم، خود انکار این جمله است. معلمی که برای تامین معیشت خود بعد از فراغت از تدریس، سرویس و آژانس دانش‌آموز خودش می‌شود، نمی‌تواند گواهه خوبی بر ادعای علم بالاتر از ثروت است باشد.جهان صنعت
نظرشما
آخرین اخبار