شفا آنلاین>سلامت>سالی که گذشت برای هیچ کس سال خوبی نبود اما در این بین
معلولان بیش از همیشه با مشکلات بی‌شماری دست و پنجه نرم کردند، در آخرین
روزهای سال بود که بسیاری از آنها به دلیل عدم تخصیص بودجه مورد نظر این
قشر به بهزیستی برای ارایه خدمات پرستاری و ... در مقابل مجلس و سازمان
برنامه و بودجه تجمع اعتراضی برگزار کردند، اما این تجمع‌ها هم هیچ
نتیجه‌ای برای آنها در بر نداشت.
به گزارش شفا آنلاین: وضعیت بغرنج معلولان سال‌هاست که باعث شده تا آنها به افرادی گوشه گیر و دور از جامعه تبدیل شوند. محدودیت‌هایی که در شهر برای رفت و آمد آنها وجود دارد و البته بارها و بارها در مورد این محدودیت‌ها وعده‌های بسیاری داده شده اما هیچ کدام به مرحله اجرا در نیامده از یک سو و بیکاری و هزینه‌های سرسام آور زندگی از سوی دیگر و حتی مناسب نبودن خانه‌هایی که در آن زندگی می‌کنند همه و همه دست به دست هم داده تا این قشر در بسیاری از موارد هیچ امیدی به آینده خود نداشته باشند و محدودیت‌ها و محرومیت‌ها همیشه آنها را آزار بدهد.
از سوی دیگر سال‌هاست که قانون 3 درصد استخدام معلولان در نهادها و سازمان‌های دولتی هم دیگر به درستی اجرا نمی‌شود و همین امر باعث شده تا بسیاری از این افراد برای امرار معاش خود با مشکلات عدیده‌ای مواجه باشند. در حالی که خط فقر بین 12 تا 15 میلیون تومان اعلام می‌شود مستمری که این افراد دریافت می‌کنند کمتر از 600 هزار تومان است و معلوم نیست واقعا با چه قاعده و قانونی مسوولان به این رقم رسیده‌اند و توقع دارند که این افراد بتوانند با مبلغ 546 هزار تومان ماهانه هزینه‌های زندگی خود را تامین کنند. در حالی که بسیاری از این افراد
اجاره نشین هستند، بسیاری از آنها نیازمند دارو درمان هستند که همین مسائل درمانی و هزینه‌های آن برایشان گاهی سر به فلک می‌کشد و هیچ کس هم نیست تا پاسخگوی نیازهای آنها باشد.
نبود ضمانت اجرایی برای قوانین
تهمینه سالاری، فعال حقوق معلولان در این رابطه به «تعادل» می‌گوید: متاسفانه مهم‌ترین مشکلی که در این زمینه وجود دارد عدم ضمانت اجرایی برای قوانین است. اگر همین قانون 3 درصد به صورت دست و پا شکسته هم اجرا می‌شد بسیاری از معلولان می‌توانستند از مزایای آن برخوردار شده و برای تامین معیشت با مشکل مواجه نباشند. بی‌توجهی دولت به این قشر از جامعه به حدی شده که حتی ردیف بودجه معلولان از بودجه 1402 حذف می‌شود اما هیچ کدام از نهادهای ذی ربط مانند بهزیستی اعتراضی نمی‌کنند. او می‌افزاید: معلولان هم مانند دیگر افراد جامعه حق حیات دارند، آنها نیازهای ویژه‌ای دارند که دولت موظف است این نیازها را برایشان فراهم کند.
از سوی دیگر باید به این نکته توجه داشته باشیم که هر لحظه ممکن است یکی از به این جمع اضافه شویم پس باید تا جایی که می‌توانیم از حق و حقوق این افراد دفاع کنیم. اینکه دولت کسری بودجه خود را با حذف ردیف بودجه معلولان می‌خواهد جبران کند، اتفاقی عجیب است. مگر می‌شود حق پرستاری این افراد را نادیده گرفت، بسیاری از این افراد در خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که توان مالی بالایی ندارند، از سوی دیگر فرد معلول نیاز به مراقبت‌های ویژه دارد که از توان خانواده خارج است و باید از افراد متخصص و پرستار در این زمینه کمک بگیرند، حذف این بودجه می‌تواند اتفاق بسیار بدی برای جامعه معلولان منجر شود.
متاسفانه شرایط پیشگیری از معلولیت هم در کشور فراهم نیست
این فعال حقوق معلولان در بخش دیگری از سخنانش می‌گوید: هر ساله تعداد زیادی از افراد به دلیل تصادفات رانندگی دچار نقص عضو و معلولیت می‌شوند، این در حالی است که بارها و بارها در مورد عدم استاندارد بودن خودروها و جاده‌ها هشدار داده شده اما هیچ کس به این مسائل اعتنا نمی‌کند، اگر دولت‌ها به این مساله توجه کنند که معلولیت افراد چه میزان هزینه مازاد بر دوش آنها خواهد گذاشت در می‌یابند که پیشگیری از وقوع این حوادث تا چه حد می‌تواند از هزینه‌های اضافی که مجبور به پرداخت آن می‌شوند کم کند. سالاری می‌افزاید: بی‌توجه به قانون استخدام معلولان، بی‌توجهی به بودجه مورد نیاز این افراد و ... می‌تواند زمینه ساز اتفاق‌های تلخی در این زمینه باشد، فرد معلول وقتی خود را سربار خانواده و جامعه احساس کند، وقتی هیچ آزادی عملی در جامعه نداشته باشد، وقتی برای پیدا کردن شغل با هزار مانع مواجه شود، دیگر امیدی به آینده ندارد و همین نا امیدی او را به سوی مرگ خود خواسته سوق خواهد داد، باید تا دیر نشده در این زمینه اقدامات درستی صورت بگیرد.
معلولان نیازمند توجه خاص هستند
عطا بهرامی، روانشناس در رابطه با وظایف دولت در قبال افراد معلول در جامعه می‌گوید: ایران تنها کشوری نیست که با این مشکل مواجه است، اما اگر ما تجربه کشورهای دیگر را مد نظر قرار دهیم می‌توانیم بسیاری از مشکلات این قشر را حل و فصل کنیم، ما سال‌هاست که برای راه‌اندازی ناوگان حمل و نقل عمومی که توانایی جابه‌جایی افراد معلول را داشته باشد با مشکل مواجه‌ایم. در اکثر شهرهای کشور معابر برای استفاده معلولان مناسب‌سازی نشده‌اند، این بی‌توجهی اجتماعی نسبت به قشر معلول جامعه می‌تواند از آنها افرادی ناامید و افسرده بسازد.
او می‌افزاید: توجه به روحیات این افراد بسیار مهم است، فردی که توان حرکتی ندارد نباید به دلیل این نقص خانه‌نشین باشد و از استعدادها و توانایی خود استفاده نکند، در بسیاری از موارد شاهد بوده‌ایم که این افراد اگر امکان استفاده از فرصت‌های اجتماعی برایشان فراهم شود می‌توانند به افرادی بسیار مفید برای پویایی جامعه تبدیل شوند. متاسفانه در کشور ما بر خلاف اکثر کشورهای جهان که بر شعار «معلولیت محدودیت نیست» اتکا دارند، در ایران معلولیت هم محدودیت به شمار می‌رود و هم باعث محرومیت می‌شود.
امنیت روانی این افراد بسیار مهم است
این روانشناس در بخش دیگری از سخنانش به امنیت روانی افراد معلول اشاره کرده و می‌گوید: بی‌توجهی به این قشر امنیت روانی آنها را به خطر می‌اندازد، این حس سربار بودن که متاسفانه با توجه به شرایط حاکم بر جامعه ما به این افراد تلقین می‌شود بسیار خطرناک است. چرا باید فردی مدام با این مساله که تبدیل به بار اضافی برای خانواده و جامعه شده است دست و پنجه نرم کند. چرا دولت و سازمان‌های مربوطه نمی‌توانند یک بار برای همیشه قوانین درستی در این زمینه وضع کرده و البته آنها را اجرایی کنند. این افراد هم مانند دیگر اعضای جامعه حق حیات دارند، آنها هم دغدغه معیشت دارند، در شرایط اقتصادی کنونی فشاری که بر این افراد وارد می‌شود چندین برابر فشاری است که بر دیگر اعضای جامعه وارد می‌آید.
او می‌افزاید: این وظیفه دولت‌ها و سازمان‌هاست که با رفتار درست و فراهم آورد شرایط مناسب برای افراد معلول این حس را به آنها القا کنند که نقش موثری در پیشبرد جامعه دارند و می‌توانند به افرادی مفید تبدیل شوند، بسیاری از این افراد اگر در جایگاه درست خود قرار بگیرند می‌توانند الگوهای امید بخشی برای دیگر اعضای جامعه باشند.
معلولان سال بدی داشتند سال بدتری هم پیش‌رو دارند
بهروز مروتی (فعال حوزه معلولان) نیز در مورد مشکلاتِ افرادِ دارای معلولیت و کوتاهی دولت برای پرداختِ حقوق آنها به ایلنا گفت: وضعیتِ معیشتِ افراد دارای معلولیت در سال 1401 به‌شدت بغرنج بود. اما با ادامه این وضعیت سال بدتری را هم پیش رو خواهند داشت. افزایش نرخ دلار باعثِ افزایشِ هزینه لوازم بهداشتی و کمک توانبخشی شد و این اتفاق در معیشت افراد دارای معلولیت تأثیر بسیاری گذاشت. مروتی به افزایش بیست درصدی مستمری ابتدای سال معلولان اشاره کرد و گفت: این رقم با نرخ تورم 60- 50 درصدی همخوانی نداشت.
در آبان ماه نیز که مجلس لایحه ترمیم حقوق کارمندان و بازنشستگانِ بخش دولتی را اضافه کرد، سی درصد به مستمری مددجویان اضافه شد که حتی این رقم نیز نتوانست مشکل معیشتِ معلولان را بهبود ببخشد. او در خصوص میزانِ مستمری سال گذشته معلولان گفت: مستمری خانواده‌های دارای یک معلول 546هزار تومان، دو معلول 780هزار تومان، سه معلول یک میلیون 92هزار تومان، چهار معلول یک میلیون و 404 هزار تومان و در نهایت پنج معلول یک میلیون و 716هزار تومان بود.
این فعال حوزه معلولان گفت: وقتی این ارقام و اعداد را با رقم 12 تا 18 میلیونی سبد معیشت و خط فقرِ 15 میلیون تومانی مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که بین مستمری معلولان با این ارقام فاصله نجومی وجود دارد. این مستمری‌ها برای زنده مانده هم کافی نیست و اگر کمک خیرین نباشد و خانواده‌ها به دادِ فرزندانِ معلول خود نرسند وضعیت بغرنج می‌شود.
او به ماده 27 قانون حمایت از حقوق معلولان اشاره کرد و گفت: طبق این
ماده قانونی دولت باید کمک هزینه معیشتی به میزانِ حداقل دستمزدِ مصوب در
شورای عالی کار برای معلولان در نظر بگیرد. این رقم برای سال قبل چیزی حدود
4 میلیون و 170 هزار تومان بود که صرفا 200هزار تومان از آن به معلولان
پرداخت شد. ضمن اینکه همین رقم را هم 6 ماه پرداخت نکرده‌اند. در کل، سال
1401 برای افراد دارای معلولیت سال خیلی سختی بود. سبد معیشتِ این افراد
کوچک شده و بسیاری از اقلام غذایی اساسی از سفره آنها حذف شده است که همین
سوءتغذیه مشکلاتِ این افراد را بیشتر می‌کند.
