۹ نکته مهم برای بهبود ارتباط با پسران نوجوان

شفاآنلاین>سلامت>والدین باید نسبت به پسر نوجوان شان چه رفتار‌هایی از خود نشان دهند؟ بهترین و موثرترین روش‌ ارتباط با آنها متناسب با شرایط سنی شان کدام است؟

 به گزارش شفاآنلاین: بسیار رایج است که فرزندان در دوران نوجوانی رابطه خوبی با والدین نداشته باشند؛ بخصوص پسران که در برقراری ارتباط کلامی هم بسیار ضعیف هستند؛ بنابراین عجیب نیست، صحبت کردن با پسران نوجوان برای والدین به چالشی بزرگ تبدیل شده است.

آیا شما هم پس از چند دقیقه گفتگو با پسر نوجوان‌تان، عصبانی و ناامید می‌شوید و دلتان می‌خواهند فریاد بزنید؛ چون پسرتان با حالتی بی‌تفاوت، غوز کرده و نگاهی خیره سکوت می‌کند یا با غرغر و داد و فریاد سعی دارد از صحبت کردن با شما فرار کند؟!

در ادامه فهرستی از تکنیک‌های ارتباطی آمده است که برای برقراری ارتباط با پسر نوجوان خود حتما به آن‌ها نیاز دارید:

۱. از قبل به او اطلاع دهید: زمان و موضوعی که می‌خواهید با او صحبت کنید را به او زودتر بگویید. این کار به او زمان لازم برای پردازش و جمع بندی افکارش را می‌دهد.

۲. از سیر بودن او مطمئن شوید: قبل از شروع صحبت مطمئن شوید که او چیزی خورده است. همه ما رابطه بین گرسنگی و تحریک‌پذیری را تجربه کرده‌ایم. البته اطمینان از سیر بودن فقط مربوط به بداخلاقی پسر نوجوان‌تان نمی‌شود بلکه سطح قند خون ثابت موجب تمرکز او در طول مکالمه می‌شود.

۳. سخنرانی نکنید: حرف‌های خود را واضح، شفاف و خلاصه کنید و به پسر نوجوان تان اجازه دهید به آن‌ها پاسخ دهد؛ بیان نکات مشخص و ملموس، سوء تفاهم را کاهش می‌دهد. همچنین، اجازه دادن به پسر نوجوان تان برای پاسخ دادن، به او این اطمینان را می‌دهد که از طرف والدین شنیده و درک می‌شود.

۴. احساسات خود را کنترل کنید: ممکن است از دست پسر نوجوان خود ناامید و عصبانی شوید، اما فریاد زدن، تحقیر کلامی یا تنبیه فیزیکی او، شما را به نتیجه‌ای که می‌خواهید، نمی‌رساند. پسر نوجوان شما این رفتار‌های پرخاشگرانه را "حمله علیه خود" تعبیر می‌کند و  واکنشش به آن  "جنگ" یا  "گریز" است.

۵. هنگام گفتگو با پسر نوجوان خود راه بروید: پسر‌ها عموماً پردازشگر‌های فضایی هستند، بنابراین زمانی که فعال و متحرک هستند بهترین فکر می‌کنند. مجبور کردن پسرتان به نشستن و گوش دادن به یک سخنرانی طولانیِ سرزنش آمیز، یعنی فاجعه یا حداقل حواس‌پرتی او.  سعی کنید برای صحبت کردن با فرزند پسر خود بیرون بروید و قدم بزنید. این کار پسر شما را هوشیار نگه می‌دارد.

۶. غیرمستقیم ارتباط برقرار کنید: زبان بدن و تماس چشمی در ایجاد محیطی راحت برای مکالمه‌ای مهم با پسر نوجوان تان بسیار اهمیت دارد. بسیاری از بچه‌ها، به ویژه پسران نوجوان، هنگامی که طرف مقابل تماس چشمی کمتری برقرار کند بیشتر تمایل به حرف زدن دارند. ممکن است پسرتان تماس چشمی زیاد شما را حین مکالمه‌ای مهم پرخاشگرانه یا معذب کننده تعبیر کند و به همین دلیل یا ساکت می‌شود یا عصبی. توصیه می‌کنیم هنگام پیاده‌روی در کنار هم یا رانندگی که به طور طبیعی میزان تماس مستقیم چشمی کاهش می‌یابد، با پسر نوجوان‌تان گفتگو کنید.

۷. از مثال‌های ملموس استفاده کنید: اگر می‌خواهید درباره اتاق همیشه درهم و برهم پسرتان با او صحبت کنید، نگویید" همیشه لباس‌هات تو اتاق پخشه" به جای این کار در اتاق قدم بزنید و از او بخواهید لباس‌ها را بردارد و تشخیص دهد که کدام تمیز یا کثیف است. ارائه مثال‌های فیزیکی و ملموس به پسر شما کمک می‌کند مکالمه شما را پردازش کرده و به خاطر بسپارد.

۸. پشتیبانی خود را از او اعلام کنید: بسیار مهم است که به پسرتان تأکید کنید که شما طرف او هستید، به او اعتماد دارید و از او حمایت می‌کنید. اگر پسر نوجوان تان احساس کند شما در تیم او هستید، قطعاً راحت‌تر راهنمایی‌های شما را می‌پذیرد و در موقعیت‌های حساس برای در میان گذاشتن مشکلش بیشتر به شما اعتماد می‌کند.

۹. پیگیر باشید: بسیاری از پسر‌ها ممکن است ساعت ها، روز‌ها و حتی هفته‌ها طول بکشد تا محتوای یک مکالمه مهم را پردازش کنند. اگر پاسخ‌هایی را که در اولین مکالمه انتظار داشتید دریافت نکردید، قبل از اینکه دوباره آن را مطرح کنید به پسرتان زمان و فضا بدهید تا درباره موضوع گفتگو فکر کند.

در نهایت، باتوجه به اینکه رفتار‌ها و برخورد‌های روزانه­ شما شخصیت و رفتار فرزندتان را شکل می‌دهد، وظیفه شما به عنوان پدر یا مادر چالش بر انگیز است. این وظیفه به عشق، از خود گذشتگی، اختصاص دادن وقت و توجه زیاد نیاز دارد و شما در این مورد استحقاق هر گونه کمک و تشویقی را دارید.

با وجود بهترین تلاش‌های والدین برای شناخت نوجوان خود، برخی اوقات به نظر می‌رسد مشکلات نوجوان شان برای آن‌ها غافلگیر کننده است. در مواجهه با مشکلات جدی‌تر رفتاری و هیجانی (مانند رفتار‌های پرخطر غیر قابل کنترل و یا افسردگی) باید حتماً از روانشناس متخصص نوجوان کمک بگیرید. همچنین می‌توانید مهارت‌های فرزندپروری خود را با خواندن کتاب‌های روانشناسی در زمینه کودک و نوجوان یا حضور در کارگاه‌های مرتبط  ارتقا دهید.