دخیل بودن عوامل ژنتیکی و محیطی بر آسم

 شفاآنلاین>سلامت>یک فوق تخصص آسم، آلرژی و بیماری‌های سیستم ایمنی با بیان اینکه بیماری آسم به عوامل ژنتیکی و محیطی وابسته است و شیوع آن روزبه‌روز افزایش می‌یابد، گفت: آلاینده‌های محیطی سلامت همه افراد را تهدید می‌کند و به طور جدی بر همه دستگاه‌ها و سیستم‌های بدن از جمله سیستم تنفسی، تأثیرات مخربی دارد.

به گزارش شفاآنلاین:رامین قاسمی  اظهار کرد: بیماری آسم نوعی بیماری التهابی مزمن راه‌های هوایی است که مجاری هوایی را درگیر می‌کند و در تمام سنین و در هر دو جنس حتی خانم‌های باردار و افراد ورزشکار نیز دیده می‌شود. این بیماری به عوامل ژنتیکی و محیطی وابسته است و شیوع آن روزبه‌روز افزایش می‌یابد.

وی با اشاره به علائم بالینی بیماران مبتلا به آسم، افزود: علائم بالینی افراد مبتلا به بیماری آسم شامل سرفه، تنگی نفس، خس‌خس سینه، فشردگی و احساس درد در قفسه سینه در موارد شدید است و اگر درجه این بیماری شدیدتر باشد ممکن است در بیمار سیانوز یا کبودی انگشت‌ها و لب‌ها نیز دیده شود. گاهی در مواردی نیز فرد مبتلا به این بیماری حملات شدیدی را تجربه می‌کند و نیاز به مداخله اورژانس وجود دارد.

این فوق تخصص آسم و آلرژی با بیان اینکه این بیماری با گرفتن شرح حال از بیمار، بررسی علائم بالینی، اقدامات پاراکلینیکی و عکس‌برداری از ریه تشخیص داده می‌شود، ادامه داد: فاکتورهای ژنتیک تأثیرگذار در ابتلاء به این بیماری از ژن‌های والدین یا بستگان نظیر سایر صفات به بدن فرد منتقل می‌شود.

وی با بیان اینکه عوامل محیطی نظیر گل و گیاه، گرده گیاهان و درختان و آلاینده‌های محیطی در بروز حملات این بیماری تأثیرگذار هستند، تصریح کرد: با توجه به تأثیر گل‌ها، گیاهان، درختان و گرده آنها، بیمار مبتلا به آسم در برخی فصول خاص سال با حمله یا تشدید بیماری خود مواجه می‌شود.

تفاوت آسم و بیماری مزمن انسدادی ریه

وی با اشاره به تفاوت بیماری آسم و بیماری مزمن انسدادی ریه، گفت: یکی از علل بروز بیماری آسم ارث و ژنتیک است و عوامل محیطی بر آن تأثیر دارند. این بیماری یک بیماری التهابی برگشت‌پذیر است؛ به این معنی که بیمار در طول استفاده از دارو و گذر از فصول خاص سال که در آن بیماری تشدید می‌شود، به فعالیت‌های نرمال خود بازمی‌گردد، تنفس وی خوب است اما گاهی دچار حمله می‌شود.

این فوق تخصص آسم و آلرژی ادامه داد: بیماری COPD یا بیماری مزمن انسدادی ریه بیشتر در افراد استعمال‌کننده سیگار یا در افرادی که در شرایطی خاص نظیر معادن و مناطق آلوده فعالیت دارند، دیده می‌شود. چنین عواملی به تدریج به صورت مزمن منجر به تخریب ریه می‌شود و معمولاً برگشت‌پذیر نیست.