سندروم پای بیقرار یک اختلال سیستم عصبی است که سبب میشود بیمار تمایل بسیار شدیدی را برای تکان دادن پاهای خود احساس کند. این بیماری بهعنوان بیماری ویلیس اکبوم نیز شناخته میشود.
شفاآنلاین>سلامت>سندروم پای بیقرار یک اختلال سیستم عصبی است که سبب میشود بیمار تمایل بسیار شدیدی را برای تکان دادن پاهای خود احساس کند. این بیماری بهعنوان بیماری ویلیس اکبوم نیز شناخته میشود.
به گزارش شفاآنلاین:سندرم پای بیقرار را یک اختلال خواب میدانند، زیرا معمولا زمانی که در حال استراحت هستید رخ میدهد یا تشدید میشود.
در این شرایط ممکن است برای خوابیدن یا نشستن به مدت طولانی (برای مثال در تئاتر یا ماشین) مشکل داشته باشید. در صورت عدم درمان، این بیماری میتواند تشدید شود. همچنین با گذشت زمان، کمبود خواب میتواند مشکلاتی را در محل کار یا خانه برای شما ایجاد کند.
علائم سندروم پای بیقرار
رایجترین علامت
سندروم پای بیقرار، حرکت مداوم پا خصوصا بعد از درازکشیدن یا نشستن است. سایر علائم این اختلال عبارتاند از:
۱- تسکین این وضعیت بعد از حرکت: سندروم پای بیقرار معمولا بعد از حرکتدادن ناحیه مربوطه (همچون کشش، آهسته تکان دادن پاها، قدمزدن یا راهرفتن) کاهش پیدا میکند.
۲- تشدید علائم هنگام غروب: علائم معمولا هنگام غروب یا شب رخ میدهند.
۳- انقباض ناگهانی عضله پا در شب: RLS ممکن است با اختلال رایجتری به نام اختلال حرکت دورهای اندام (PLMD) مرتبط باشد که باعث میشود در طول شب و هنگامی که خواب هستید، پاهایتان تکان بخورند و لگد بزنند.
۴- اختلال خواب: از آنجا که فرد برای تسکین وضعیت اذیتکنندهای که احساس میکند، مدام پاهایش را تکان میدهد، مدت بیشتری طول میکشد تا بتواند به خواب برود. گاهی اوقات خواب ماندن نیز ممکن است برای این افراد دشوار باشد.
افراد معمولا علائم RLS را بهعنوان احساسات ناخوشایند و قویای در پاها توصیف میکنند. این وضعیت معمولا در هر دو طرف بدن اتفاق میافتد، اما گاهی فقط یک سمت بدن تحت تاثیر قرار میگیرد. اگرچه بهندرت اما گاهی این وضعیت دستها را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. اغلب بیماران این احساس را به این صورت توصیف کردهاند:
خارش
احساس تپیدن و تیر کشیدن عضو همراه با درد
احساس کشیده شدن عضله
گاهی اوقات توصیف این که این وضعیت سبب بروز چه حالاتی میشود دشوار است. اما بهتر است بدانید که افراد مبتلا به پای بیقرار اغلب این وضعیت را بهعنوان گرفتگی یا بیحسی عضلانی توصیف نمیکنند.
به طور کلی نوسان در شدت علائم رایج است. گاهی اوقات، علائم برای یک دوره زمانی ناپدید میشوند و سپس دوباره عود میکنند.