یک کار پژوهشی شهرداری در سال ۹۶ درخصوص تخمین منابع مالی مورد نیاز برای کاهش آلودگی هوا انجام داد که در سال ۹۸ مورد بازنگری قرار گرفت و براساس آن، مشخص شد که برای کاهش حدود ۴۰ درصدی آلودگی هوای تهران در یک بازه زمانی پنج ساله و چیزی معادل ۱۷ هزار و ۴۲۲ میلیارد تومان بودجه لازم است
شفاآنلاین>سلامت>آلودگی هوای تهران، قصه پر غصهای است که انگار نمیتوان انتهایی برایش متصور شد؛ داستانی تکراری که با سرد شدن هوا، هر ساله تکرار میشود و دست آخر هم کار به جایی میرسد که مردم ناامید از اقدامات و برنامههای مسوولان ذیربط، چشم به آسمان میدوزند تا شاید بادی بوزد، بارانی ببارد و نفسی بکشند.
به گزارش شفاآنلاین: آلودگی هوای تهران به لطف وضعیت جوی، افزایش خودروها و… دیگر مختص زمستان نیست و در همه فصول مهمان که نه، صاحبخانه تهران شده است، اما با سرد شدن هوا و تشدید آلودگیها، تازه مسوولان به یاد چارهاندیشی میافتند و دوباره همان نسخههای تکراری محدودیتهای ترافیکی را میپیچند و هر بار امیدوارتر که این بار از نسخههای تکراری هر سالهشان، نتیجهای متفاوت بگیرند؛ دست آخر هم همان سناریوی همیشگی رقم میخورد و با تیتر شدن آمارهایی از مرگومیر عزیزانمان در این خفقان هوا، (که البته سر و ته خاصی هم ندارند) پرونده آلودگی هوا با رسیدن بوی عید بسته میشود؛ بعد از آن هم مردم میمانند و سیاهی آسمان پاییز و زمستان سال بعد.
با تغییر استاندار تهران، یکی از مهمترین تکالیف ابلاغی دولت سیزدهم به استاندار مساله
آلودگی هوای تهران بود، تکلیفی که سبب شد منصوری در روزهای ابتدایی مدیریتش کارگروه آلودگی هوای پایتخت را تشکیل دهد و از همه دستگاهها بخواهد تا پای کار بیایند و مشکل که نه معضل آلودگی هوای تهران رفع شود. این در حالی است که کارشناسان بارها اعلام کردهاند که توسعه حملونقل عمومی و تشویق مردم به عدم استفاده از خودروی شخصی شاهکلید حل آلودگی هواست و با همین یک فرمول میتوان سهم ۴۰ درصدی آلودگی هوا را رفع کرد، اما آنگونه که رییس سابق کمیته محیطزیست شورای شهر در دوره پنجم میگوید اجرای طرح کاهش آلودگی هوا و ادعای اجرای سیاستهای کاهش آلودگی هوا بدون تامین منابع مالی آدرس غلط دادن به مردم است.
استانداری نخ تسبیح گردهمآوردن سازمانها
در همین حال سیدآرش حسینیمیلانی رییس سابق کمیته محیطزیست و خدمات شهری شورای شهر تهران با اشاره به اینکه حل آلودگی هوا در کوتاهمدت میسر نیست و باید با ریلگذاری و تداوم در اجرای برنامهها، در یک افق زمانی میانمدت وضعیت بهبود یابد، میگوید: یک کار پژوهشی شهرداری در سال ۹۶ درخصوص تخمین منابع مالی مورد نیاز برای کاهش آلودگی هوا انجام داد که در سال ۹۸ مورد بازنگری قرار گرفت و براساس آن، مشخص شد که برای کاهش حدود ۴۰ درصدی آلودگی هوای تهران در یک بازه زمانی پنج ساله و چیزی معادل ۱۷ هزار و ۴۲۲ میلیارد تومان بودجه لازم است که اگر بخواهیم این مبلغ را با توجه به نرخ تورم فعلی، به روز کنیم باید اعلام کنم که برای حل ۴۰ درصد آلودگی هوای تهران نیازمند ۳۳ هزار میلیارد تومان اعتبار هستیم که البته اگر این اعتبارات به صورت سال به سال طی پنج سال تزریق شود یعنی سالانه باید حدود شش هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان برای این موضوع تخصیص یابد.
وی اضافه میکند: برای کاهش ۴۰ درصدی آلودگی هوای تهران اهداف مشخصی تدوین شده بود که از جمله آن، «جایگزینی موتورهای کاربراتوری با ۸۰۰ هزار موتورسیکلت برقی، اسقاط ۳۰۰ هزار خودروی فرسوده، تعویض کاتالیست ۳۰ هزار تاکسی و نوسازی ۱۵۰۰ دستگاه اتوبوس» بود که این برنامه برای تامین مالی، به مجلس ارائه شد.
حسینی میلانی با بیان اینکه متاسفانه هیچکدام از این برنامهها در بودجههای جاری کشور عملیاتی نشد و تنها روی کاغذ ماند، گفت: در بودجه ۱۴۰۰ برای کل استان تهران و نه فقط شهر تهران، هزار میلیارد تومان آن هم برای حملونقل عمومی مصوب شد در حالی که این مبالغ برای حل معضلی به بزرگی آلودگی هوا بسیار کم است و این در حالی است که بودجه عمومی دولت در این بخش به عنوان ستون فقرات حل آلودگی هوا شناخته میشود و اختصاص هزار میلیارد تومان برای توسعه حملونقل عمومی استان تهرانی که بسیاری از وسایل نقلیه عمومی آن فرسودهاند، شبیه به یک شوخی است چراکه تنها در تهران به ۲۵۰ کیلومتر خط متروی دیگر، ۱۵۰۰ واگن مترو و شش هزار اتوبوس نو نیاز است.
آینده دهلینو در انتظار تهران
رییس سابق کمیته محیطزیست و خدمات شهری شورای شهر تهران با اشاره به اینکه وقتی در تهران صحبت از آلودگی هوا میشود، بلافاصله تاکید میکنند که مثل مکزیکوسیتی عمل کنیم، اظهار کرد: با این شرایط بودجهای، اوضاع هر سال بدتر میشود و تهران ممکن است مانند دهلی، روزانه با شاخص بالای ۲۰۰ در آلودگی هوا مواجه شود و به نظر میرسد اگر فکری به حال تهران نکنیم طی چهار تا پنج سال دیگر، به این شرایط آخرالزمانی در تهران خواهیم رسید.
حسینی میلانی برداشت از حساب صندوق توسعه ملی را یکی دیگر از راههای نجات تهران از آلودگی هوا میداند و میگوید: بررسی عملکرد گزارش این صندوق طی سالهای ۹۰ تا ۹۹ نشان میدهد که عملکرد پرداخت ارزی این صندوق حدود ۳/۲۲ میلیارد دلار بوده که در این میان تنها ۹/۳ درصد معادل ۳۸۶ میلیون دلار آن به توسعه حملونقل در کل کشور اختصاص یافته است؛ بنابراین میبینیم که جهتگیری صندوق توسعه ملی در حمایت از حملونقل عمومی ضعیف است و این در حالی است که دولت برای ۱۴۰۰ حدود ۷۵ هزار میلیارد تومان برداشت از صندوق توسعه ملی را پیشبینی کرده بود که مجلس آن را به نصف کاهش داد و متاسفانه پیشپرداخت خرید ۶۳۰ واگن متروی تهران نیز مشمول آن شد که امیدوارم این رقم، دوباره با پیگیری و مطالبهگری شورای ششم و شهرداری احیا شود.
وی در ادامه عنوان میکند: افزایش دریافت شارژ شهری، از شهروندان همچون عوارض ملکی نیز میتواند یکی از راههای موثر تامین منابع مالی برای اجرای طرحهای کاهش آلودگی هوا باشد و میبینیم که بر اساس قانون، شهرداری میتواند یک درصد بهای روز املاک را به عنوان عوارض دریافت کند ولی این اتفاق نمیافتد و به طور میانگین از املاک شمال تهران سالانه حدود ۵۰۰ هزار تومان و برای املاکی که پایینتر از خیابان انقلاب هستند، حدود ۲۰۰ هزار تومان در سال اخذ میشود در حالی که میتوانیم با هماهنگی و کمک مجلس این عوارض را در قالب شارژ شهری افزایش دهیم و میتوانیم برای مناطق جنوب تهران، ۲۵/۰ درصد بهای روز املاک و برای شمال شهر تهران، نیم درصد را در نظر بگیریم که در صورت تحقق این موضوع، سالانه حدود ۲۵ هزار میلیارد تومان، منابع مالی برای شهر تهران در دسترس قرار میگیرد و این رقم مناسبی برای پیشبرد برنامههای توسعهای شهر از جمله توسعه حملونقل عمومی است؛ البته به شرط آنکه مجلس همراهی کند و مدیریت شهری با مردم تهران به تفاهم مشترکی در این زمینه برسد.
رییس سابق کمیته محیطزیست و خدمات شهری شورای شهر تهران با بیان اینکه اگر حالا برای حل مشکل آلودگی هوای تهران کاری نکنیم در آینده نهچندان دور به وضعیتی میرسیم که دیگر این اقدامات موثر نیست، تاکید دارد: از ماه آینده، بررسی اولویتهای بودجه کشور برای سال ۱۴۰۱ آغاز میشود و اگر دولت واقعا میخواهد کاری برای حل آلودگی هوا انجام دهد، باید در میدان بودجه این ادعا را اثبات کند و سهم مالی برنامه کاهش آلودگی هوا را در بودجه پیشبینی کند تا حداقل بتوان برای حل این معضل، اقداماتی را شروع کرد. وی با تاکید بر اینکه «زمان» در حل معضل آلودگی هوای تهران یک عامل کلیدی است و اگر از آلودگی هوا عقب بمانیم دیگر نمیتوانیم آن را مدیریت کنیم، گفت: تزریق بودجه به صورت قطرهچکانی، کاری از پیش نمیبرد و متاسفانه کمبود منابع مالی، شاهبیت عدمتحقق برنامه کاهش آلودگی هوا است. حسینی میلانی اضافه میکند: بدون رودربایستی باید گفت که پاشنه آشیل مقابله با آلودگی هوا و مهار این آلودگی، تامین منابع مالی است و اگر نتوان این منابع را تامین کرد و بگوییم بدون پول این برنامه را پیش میبریم، یعنی دادن آدرس غلط به مردم چراکه تجربه و بررسیها نشان داده است که برای حل آلودگی هوای تهران، برنامههای کوتاهمدت، پاسخگو نیست و باید برنامههای میانمدت و بلندمدت در نظر گرفت؛ بنابراین اگر دولت برای سال ۱۴۰۱ بتواند منابع این طرحها را تامین کند، میتوان در یک افق زمانی پنج ساله و به شرط پای کار آمدن تمامی دستگاهها، حدود ۴۰ درصد منابع آلاینده شهر تهران را کاهش داد؛ اما به دلیل شرایط موجود و کمبود منابع، رقابت شدیدی بین دستگاهها برای پیشبرد اهداف و برنامههایشان وجود دارد.روزنامه جهان صنعت