خزان موها و راهكارهاي درماني

ریزش مو نوعی بیماری پوستی به شمار می‌رود که در نواحی‌ای از پوست که مو روی آن رشد می‌کند، رخ می‌دهد. ریزش مو در زنان بیشتر به‌صورت موضعی بوده و معمولا به شکلی که در مردان وجود دارد، دیده نمی‌شود. در واقع ریزش موی منطقه‌ای بر اثر انواع مشکلات داخلی یا خارجی بدن اتفاق می‌افتد، ولی در اکثر مواقع، مو در چنین مناطقی دوباره رشد می‌کند.

ریزش موی منطقه‌ای به عنوان اختلال خودایمنی، با بسیاری از بیماری‌ها از قبیل تیروئید، لک و پیس، لوپوس، التهاب روماتیسمی مفاصل و زخم روده در ارتباط است. محققان معتقدند مهم‌ترین عامل بروز این بیماری، وراثت است. معمولا موها در چرخه‌های متوالی رشد می‌کنند و در فواصلی از سال رشد آنها متوقف می‌شود. بروز هرگونه مشکلی در خلال این چرخه رشد مانند مصرف برخی داروها، بیماری، عفونت یا مواد شیمیایی می‌تواند مرحله‌ رشد موها را دچار اختلال کند و حتی باعث ریزش مو شود. مردان بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند، ولی زنان نیز در معرض ابتلا به ریزش مو قرار دارند و به طور کلی، افراد در هر سنی ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

انواع ریزش مو

معمولا الگوهای ریزش مو در افراد مختلف با توجه به علت ایجاد این عارضه متفاوت است. موها به چند شکل دچار ریزش می‌شود:

در نوع اول، ریزش موی نقطه‌ای رخ می‌دهد که معمولا ریزش‌ها به ‌صورت دایره‌ای در ناحیه سر و پوست سر ایجاد می‌شود.

در نوع دوم، تنگ ‌شدن تدریجی بالای سر است که معمول‌ترین ریزش مو به شمار می‌رود. این مدل از جلوی سر شروع و به قسمت پشت سر ادامه می‌یابد.

در نوع سوم، فرد به‌ طور ناگهانی دچار ریزش مو می‌شود. موقعیت‌های روحی و جسمی شدید موجب سست‌ شدن ریشه موها می‌شود و ناگهان ریزش رخ می‌دهد.

در نوع چهارم، ریزش مو عمومیت بیشتری دارد و افراد به دنبال برخی درمان‌های پزشکی مانند شیمی‌درمانی، دچار ریزش موی عمومی بدن می‌شوند و پس از پایان دوره درمان، موها بار دیگر شروع به رشد می‌کنند.

معمولا زنان بین 30 تا 60 سال در معرض ابتلا به ریزش مو هستند. زنانی که از درمان‌های هورمونی، مانند استفاده از استروژن یا درمان‌های پروژسترون که جزو روش‌های پیشگیری از بارداری به شمار می‌رود، استفاده می‌کنند و نیز زنان باردار بیش از دیگران در معرض ابتلا به ریزش مو قرار دارند.

چه کنیم موها دوباره رشد کند؟

بسیاری از زنان مبتلا به ریزش مو سعی می‌کنند این بیماری را از دیگران مخفی کنند، ولی باید گفت بهتر است هرچه زودتر برای این مشکل به پزشک مراجعه کنند، راه‌حل‌های درمانی با موفقیت بیشتری بیماری را مهار می‌کنند. حدود 5 درصد از زنان زیر 30 سال و 60 درصد از زنان بالای 70 سال به نوعی با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند.

پزشک با توجه به نوع ریزش مو، درمان موثر را تجویز می‌کند. در روش‌های درمانی، داروی میدوکسیل 2 درصد، تنها داروی تائید شده سازمان غذا و داروی آمریکا برای مقابله با ریزش موی زنان به شمار می‌رود.

این دارو برای کاهش فشار خون بالا در مبتلایان به کار می‌رود، ولی مطالعات نشان داده می‌تواند رشد موها را هم تسریع کند و در درمان ریزش مو مؤثر باشد. نوع 5 درصد این دارو در درمان ریزش موی مردانه به کار می‌رود، اما چنانچه این روش را انتخاب کرده‌اید، باید کمی صبور باشید و نتایج اولیه مصرف دارو پس از گذشت سه تا چهار ماه ظاهر می‌شود. حدود 25 درصد زنانی که از این دارو استفاده می‌کنند، موهایشان در نقاطی که دچار ریزش شده، بار دیگر شروع به رشد می‌کنند.

از سوی دیگر، پزشکان از مکمل‌های فریتین نیز برای درمان ریزش مو استفاده می‌کنند. این ماده، پروتئینی است که مقدار ذخایر آهن بدن را نشان می‌دهد. بررسی‌ها حاکی از آن است که زنان مبتلا به ریزش مو به کمبود ذخایر آهن مبتلا هستند و در نتیجه مصرف مکمل‌های آهن ممکن است تأثیرگذار باشد.

برخی پزشکان استفاده از بعضی شانه‌های لیزری را توصیه می‌کنند که روش نوینی برای درمان ریزش مو به‌شمار می‌رود. تحقیقات نشان می‌دهد امواج فروسرخ به‌کار رفته در این شانه‌ها باعث افزایش گردش خون در پوست سر و در نتیجه تحریک فولیکول‌ها و سلول‌های مو و افزایش سرعت رشد موها می‌شود.

این درمان منحصر به مردان است، ولی برخی زنان نیز از آن استفاده می‌کنند. البته باید توجه داشت که اثرات مؤثر درمانی این قبیل شانه‌های لیزری هرگز به اندازه داروی میدوکسیل نخواهد بود.

تزریق‌ها و کرم‌های استروئیدی، لوسیون‌ها و شامپوها سال‌هاست که به عنوان درمان‌ ریزش مو به کار می‌رود. در برخی اختلالات مزمن، درمان‌های انفرادی مؤثر نیست و ترکیبی از درمان‌های مختلف باید انجام شود، ولی در مجموع، در بسیاری از موارد، کاهش استرس‌های روحی - روانی به بهبود وضع بیماران کمک می‌کند.

به خاطر داشته باشید که هرگز درمان قطعی برای ریزش مو وجود ندارد، بنابراین هرگز فریب تبلیغات پرزرق و برقی را نخورید که ادعا می‌کنند با روش‌های مختلف می‌توانند صددرصد ریزش موی شما را درمان کنند.

استفاده از داروهای ضدآندروژن در زنانی که سال‌هاست به ریزش مو مبتلا هستند، ممکن است در پیشگیری از تشدید این بیماری موثر باشد و از سوی دیگر با تحریک فولیکول‌های مو، رشد دوباره آنها را موجب شود، ضمن این‌که تامین ویتامین‌ها و مواد معدنی موردنیاز بدن نیز در بهبود این مشکل بی‌تاثیر نیست.

قرص‌ها و کرم‌های استروژن و پروژسترون در درمان ریزش موهای زنانه‌ای که ناشی از هورمون آندروژن است، موثر هستند. این ‌قبیل درمان‌ها در دوران یائسگی یا زمانی که به دلایل مختلف میزان هورمون‌های استروژن و پروژسترون در بدن بیماران کاهش می‌یابد، به‌ کار می‌رود.

سیب