وقاحت تمام؛ نه استعفا، نه پاسخگويي

به گزارش شفاآنلاین:  موضوع دوم، اصرار بر سوار شدن خبرنگاران به‌عنوان سرمایه‌های اجتماعی در اتوبوس رایگانی بود که مشکلات فنی بسیار داشت و سازمان محیط زیست حتی نخواست یک خودروی سالم برای 31 خبرنگاری که می‌خواهند از پروژه احیای دریاچه ارومیه گزارش تهیه کنند بگیرد. موضوع دیگر نحوه برخورد مسئولان با این حادثه بود که هیچ دلیلی منطقی برای این حادثه ارائه نشد و روسای سازمانی که باعث این اتفاق شدند، (کمتر از دوماه مانده به پایان کار دولت) دریغ از یک عذرخواهی یا نامه‌ استعفا. همه این عوامل داغ این مصیبت را برای مردم، همکاران و خانواده قربانیان این حادثه بیشتر می‌کرد.

آنچه که در این روزها از حادثه عصر چهارشنبه بیان شد، بی‌شک افکار عمومی را قانع نکرد که از کنار این حادثه به‌راحتی عبور کنند و این موضوع را در کنار صدها حادثه زیست محیطی که در چند سال اخیر رخ داده، گذاشتند.  تیمورحسینی، جانشین پلیس راهور، نیز وعده داد که گزارش کارشناسان درباره این حادثه شنبه یا یکشنبه اعلام می‌شود. اما هادی امیدوار، فرمانده پلیس راه گفته است که «اتوبوس حامل خبرنگاران در ارومیه سرویس کارکنان کارخانه سیمان بوده و احتمالا به دلیل رایگان بودن از آن استفاده شده است.» این موضوع را خبرنگارانی که در این اتوبوس نشسته‌اند، تایید کرده‌اند. به عنوان مثال «آسیه اسحاقی» خبرنگار پانا در وصف آن لحظات سخت گفته است: بعد از اینکه به ارومیه رسیدیم از پروژه‌هایی از جمله سد کانی سیب بازدید کردیم، سپس به سمت تونل رفتیم و از آن هم بازدید کردیم. حدود ساعت ۶ بود که کمک راننده به سمت ما آمد و گفت کمربندها را ببندید و آنجا متوجه شدیم که ترمز اتوبوس بریده است و به چند ثانیه نکشید که اتوبوس چپ کرد. نماینده ستاد احیا می‌گفت انگار این اتوبوس از صبح ترمز نداشته و فقط با دنده حرکت می‌کرد. اما وقتی داشتیم به تهران می‌آمدیم استاندار در جمع ما گفت که اتوبوس قراضه و کهنه نبوده و معاینه فنی داشته است.» این مشکلات نشان می‌دهد سازمان محیط زیست که از این خبرنگاران دعوت کرده، حتی حاضر نبوده برای حمل و نقل آنها پولی هزینه کند و مانند پروژه‌های دیگرش، به فکر کاهش هزینه‌ها بوده.