هزینه‌های زیاد درمان بیماری اوتیسم یکی از مشکلات بزرگی است که کودکان اوتیسمی و خانواده های شان را درگیر کرده
به گزارش شفاآنلاین:مریم صبور، گفتاردرمانگر و روانشناس بالینی در مورد مشکلات کودکان اوتیسم و خانواده های شان گفت: هزینه‌های زیاد درمان بیماری اوتیسم یکی از مشکلات بزرگی است که کودکان اوتیسمی و خانواده های شان را درگیر کرده؛ بنابراین وجود یک موسسه یا نهاد برای کمک مالی به منظور رفع هزینه‌های درمان این کودکان، ضروری است. کودکان اوتیسمی باید در هفته چند روز را برای درمان به کلاس بیایند و این اتفاق باید در طولانی مدت مداوم باشد، بنابراین برای هزینه‌های درمان حتما به کمک نیاز دارند.
صبور افزود: کرونا باعث شده که خانواده بچه‌های اوتیسم که سر کار می‌رفتند، از نظر مالی با مشکل مواجه شوند و قادر به پرداخت هزینه‌های درمان نباشند و در ادامه بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم، از درمان خارج شوند؛ بنابراین اگر بیمه‌هایی برای کمک به درمان این کودکان وجود داشته باشد باعث می‌شود بار روانی از دوش خانواده های شان برداشته شود.
او ادامه داد: انجمن اوتیسم،کارت‌های هوشمندی برای کمک‌های مالی این کودکان طراحی کرده که روی این کارت اطلاعات بیمار نوشته شده و می‌توانند از آن خدمات دریافت کنند که هر چند وقت یک بار این کارت شارژ می‌شود، البته این اتفاق بیشتر در سطح تهران می‌افتد و شهرستان‌ها یا از این موضوع آگاه نیستند و یا تعداد افرادی که از این خدمات بهره مند می شوند بسیار کم است.
این گفتاردرمانگر و روانشناس بالینی بیان کرد: از آن جایی که مبتلایان به اوتیسم درک زیادی از مفهوم آداب معاشرت و فاصله‌های اجتماعی در دوران کرونا ندارند و دارای مشکلات حسی هنگام استفاده از ماسک هستند، قادر به تحمل این شرایط نیستند و لازم است حتما تزریق واکسن برای این کودکان صورت بگیرد. خانواده‌های بچه‌های اوتیسم هم باید واکسینه شوند، چرا که ممکن است این کودکان ناقل باشند و خانواده های شان را هم درگیر بیماری کرونا کنند که البته سازمان اوتیسم گفته است که بچه‌های ۱۸ سال به بالا را واکسینه خواهد کرد.
صبور اظهار کرد: محدودیت‌های کرونایی برای درمانگرهای این بیماران هم مشکل ایجاد کرده است. ماسک زدن برای این درمانگرها، در هنگام همکاری به کودکان اوتیسمی بسیار سخت است و با واکنش‌های کودکان مواجه می‌شوند بنابراین واکسینه شدن درمانگرها باید در اولویت قرار بگیرد.
این گفتاردرمانگر و روانشناس بالینی گفت: عامل دیگری که درمان این کودکان را محدود می‌کند، عدم آگاهی بخشی بعضی از افراد جامعه است و از آن جایی که ممکن است درکی از این اختلال نداشته باشند، خانواده‌های این کودکان از نوع نگاه‌های دیگران تحت فشار هستند و خیلی از آن ها حاضر به رفت و آمد به کلینیک و ادامه درمان نیستند و بچه‌ها را وارد درمان نمی‌کنند یا اگر وارد طول درمان شوند زود آن را قطع می‌کنند. در این شرایط هم اگر بخواهیم درمانگر را به منزل آن‌ها بفرستیم هزینه‌های این خانواده‌ها بیشتر می‌شود؛ بنابراین اگر موسسه‌ای وجود داشته باشد که به این خانواده‌ها بیمه تعلق بگیرد بسیاری از مشکلات شان حل می‌شود.
نظرشما
آخرین اخبار