این‌که هر سال هفت‌هزار عضو انسانی قابل‌پیوند خاک می‌شود، چیزی کم از یک فاجعه انسانی بزرگ ندارد؛ فاجعه ای که نتیجه اش مرگ سالانه سه‌هزار بیمار و داغدارشدن خانواده‌هایی است که ماه‌ها در انتظار عضو پیوندی اشک ریختند و خون دل خوردند
شفاآنلاین>سلامت> هر سال بیش از 2 هزار بیمار مرگ مغزی بدون اهدای عضو به خاک سپرده می شوند در حالی که 25 هزار بیمار در فهرست انتظار دریافت عضو هستند و روزانه 7 تا10 تن از آن ها جان می دهند.
به گزارش شفاآنلاین: مدیرعامل انجمن اهدای عضو ایرانیان درباره چرایی این رویداد تلخ گفته است
ما و اسپانیایی‌ها
مردم اسپانیا همان‌قدر که عاشق فوتبال‌اند و نام تک‌تک بازیکنان لالیگا را می‌دانند، همان اندازه هم با فرهنگ اهدای عضو آشنایی دارند. مردم ما هم مثل اسپانیایی‌ها عاشق فوتبال‌اند و برخلاف آنها، بسیاری از ما هنوز مرگ مغزی را باور نداریم. نتیجه اش این‌که سالهاست اسپانیا در فهرست رتبه اول کشورهای اهداکننده عضو است اما در کشور ما هرسال هفت‌هزار عضو پیوندی خاک می‌شود. البته ما رتبه 31 جهان را داریم که در مقایسه با کشورهای منطقه، مطلوب است و در پیوند کبد هم پیشتاز جهان شده‌ایم، اما همچنان صف انتظار پیوند عضو طولانی است و فوت بیماران نیازمند عضو پیوندی بسیار.
دکتر «کتایون نجفی‌زاده» مدیرعامل انجمن اهدای عضو ایرانیان به آمارهایی اشاره می‌کند که شوکه‌کننده است:
* هر سال 5 تا 8 هزارنفر در کشور دچار مرگ مغزی میشوند که نیمی از آنها قابلیت اهدای عضو دارند. یعنی بیش از 3 هزار فوت شده مرگ مغزی داریم اما متاسفانه فقط خانواده‌های حدود هزار بیمار به اهدای عضو رضایت میدهند و دو هزار بیمار مرگ مغزی دیگر، پس از ایست کامل قلب به خاک سپرده میشوند.
* هر بیمار مرگ مغزی 8 عضو قابل اهدا دارد؛ دو کلیه، دو ریه، کبد، قلب، روده و لوزالمعده. این یعنی یک فرد مرگ مغزی میتواند به یک تا هشت بیمار، زندگی دوباره ببخشد و نسوج و بافتهایش هم میتواند یک تا 53 نفر را از معلولیت نجات بدهد. اما با مرگ کامل دوهزار بیمار مرگ مغزی، حداقل هفت‌هزار عضو پیوندی و حیات‌بخش به زیر خاک میرود.
مرگی که باید آن را باور کرد
به گفته دکتر نجفی زاده، مهمترین دلیل از بین رفتن اعضای پیوندی در کشور ما، کم اطلاعی بسیاری از مردم درباره مرگ مغزی است. او میگوید: با مرگ مغزی بیمار، تمام سلولها و ساقه مغز تخریب می‌شود، با این حال به کمک تنفس مصنوعی، قلب میتواند همچنان تپش داشته باشد اما در بهترین شرایط، حداکثر طی دو هفته، تمام سلول‌های بدن می‌میرند. تعداد اعضای قابل پیوند این بیماران هم به مرور کم می‌شود و اگر در ساعات اولیه امکان پیوند هشت عضو و نجات هشت بیمار وجود داشته باشد، به مرور تعداد این عضوها کمتر می‌شود و با توقف تپش قلب، دیگر امکان اهدای هیچ عضوی وجود نخواهد داشت.
این صحبت دکتر نجفی زاده هم مهم و قابل توجه است: بسیاری از خانواده های بیماران مرگ‌مغزی آن را با کما اشتباه میگیرند و تصور می‌کنند عزیزشان به زندگی برمیگردد اما از سال 1964 (57 سال قبل) که مرگ مغزی در جهان شناخته شد، تاکنون حتی یک مورد از این بیماران هم به زندگی برنگشته است. از جمله تفاوتهای مرگ مغزی با کما هم این‌که: بیمار مرگ مغزی به هیچ عنوان رفلکس‌های عصبی ساقه مغز را ندارد؛ مثلا نوار مغز او صاف می‌شود، با تاباندن نور مردمک چشم منقبض نمی‌شود، با تحریک اطراف چشم، بیمار پلک نمیزند، اگر انتهای گلویش را تحریک کنیم سرفه نمیکند و ... .
نکته مهم این است که بدانیم فقط یک درصد مرگها، مرگ مغزی است و 99 درصد دیگر ناشی از توقف عملکرد قلب است. به همین دلیل است که دکتر نجفی زاده میگوید: از دست دادن یک عزیز بسیار سخت و دردآور است، اما اگر به این فکر کنیم که عزیز ما جزو یک درصد افرادی است که با مرگ مغزی از دنیا رفته است و مرگش میتواند به چندین نفر زندگی هدیه کند، باید این اتفاق را یک موهبت و فرصت بدانیم.
کاملا قابل درک است که یک خانواده، پس از مرگ مغزی عزیزشان ، تحمل شنیدن درباره اهدای اعضایش را نداشته باشند. پس راه حل چیست؟ به گفته نجفی زاده باید فرهنگ اهدای عضو را آنقدر ترویج کنیم که همه با آن آشنا باشند و لازم نباشد در صورت مواجهه با چنین شرایطی، تازه بخواهیم خانواده ها را آگاه کنیم.
2 راه ساده برای دریافت کارت اهدای عضو
به گفته نجفی زاده، هرچند در نهایت باید رضایت خانواده فرد فوت‌شده برای اهدای عضو اخذ شود اما دریافت کارت اهدای عضو یک فرهنگسازی مهم در این مسیر است و نشان دهنده رضایت قلبی خود فرد برای انجام این کار. پس چه خوب است که همه ما با شرکت در پویشی ملی، برای دریافت این کارت اقدام کنیم، با ثبت نام در سایت ehdacenter.ir یا ارسال کد ملی به سامانه ۳۴۳۲. روزنامه خراسان
نظرشما
آخرین اخبار