به گزارش شفا آنلاین،دکتر امیرمسعود امیرمظاهری ، افزود: مردم به علت مشاهده برنامه‌های رسانه‌هایی مانند شبکه‌های ماهواره‌ای، محیط اجتماعی خود را با سایر محیط‌های اجتماعی مقایسه می‌کنند، اما این مقایسه ناقص است؛ چرا که تنها به ویژگی‌های مثبت جوامع دیگر با محدودیت‌ها و مشکلات جامعه ایرانی مقایسه می‌شود واین به نارضایتی و ناخرسندی کنشگران می‌انجامد و این احساس در جامعه گسترش می‌یابد.
وی گفت: علاوه بر آن عملکرد نظام آموزشی و رسانه‌ای بگونه‌ای است که مداوم سطح توقعات اجتماعی افزایش پیدا می‌کند وکنشگران دائما به نداشته‌های خود می اندیشند و این نوعی سرکوب روانی است.
این جامعه شناس در ادامه گفت: اساس زندگی جدید بر فردگرایی و تامین منافع آنی فرد است. این مورد نیز می‌تواند جزو مولفه‌های موثر در کاهش آستانه تحمل باشد. از سوی دیگر معنوی گرایی نیز در حاشیه قرار گرفته و مادی گرایی افزایش یافته است. همچنین عقلانیت بر احساسات و عواطف انسانی پیشی گرفته است.
سواد رسانه‌ای به اندازه کافی افزایش نیافته است
وی با تاکید بر ضرورت ارتقای سطح آگاهی‌های اجتماعی اظهار کرد: سواد رسانه‌ای به اندازه کافی افزایش نیافته است. خیلی از رویدادهایی که در اینترنت یا شبکه‌های ماهواره‌ای مشاهده می‌کنیم واقعی نیستند و تنها معطوف به ویژگی‌های مثبت جوامع پیشرفته می‌شوند بدون اینکه محدودیت‌ها و مشکلات به نمایش درآیند. بنابراین ارتقای آگاهی اجتماعی از سویی و فراهم سازی مکانیزم‌هایی به منظور رفع نیازهای فراغتی جوانان وارتقای کیفیت زندگی از سوی دیگر لازم است.
امیرمظاهری افزود: جوانان ریسک پذیر هستند و ارزش‌ها و هنجارهای مسلط جامعه را چشم و گوش بسته نمی‌پذیرند و جزو ویژگی‌های ذاتی آنها پرسش گری، فردگرایی، تمایل غریزی و تمایل به ابراز وجود است. در این شرایط لازم است امکان ابراز وجود و مشارکت جوانان در زندگی روزمره را فراهم و به آنها اعتماد کنیم وبستر وساختارهای اجتماعی لازم را بوجود آوریم و آمادگی ذهنی - روانی گروه سنی ونسل‌های مسلط را برای انجام این مسئولیت همراه سازیم.
امیرمظاهری در پایان با اشاره به اهمیت گروه همسالان اظهار کرد: ممکن است خانواده، وسایل ارتباط جمعی و آموزش و پرورش نتوانند یک فرد را به طور کامل اجتماعی کنند و تنها بخشی از ارزش‌ها و هنجارها را به جوانان منتقل کنند. در این شرایط می‌توان از ظرفیت گروه همسال به منظور تکمیل فرآیند اجتماعی شدن استفاده کرد. بنابراین نباید به گروه همسالان همچون تهدید نگاه کنیم، بلکه باید آن را به عنوان نوعی فرصت درنظرگیریم.
