کرونا با شیبی تند و وحشتناک می‌رود تا تاروپود خوزستان را فرا بگیرد. راستی چه باید کرد؟ پاسخ بسیار ساده است
شفاآنلاین>سلامت> وقتی‌که فرمانده، نقشه ایران را نشان داد فقط خوزستان بود که به رنگی قرمز، رنگ آتش، درآمده بود. نقشه‌های هفته قبل این را نشان نمی‌داد، هنوز هم سایر شهرها آبی یا زرد هستند! خوزستان، این پاشنه کشور، محل ورود ویروس جدید شده است، آن‌هم در زمانی که کشور هنوز نتوانسته بعد از 30 سال سوخته‌های آتش دیرین را چنان‌که باید و شاید ترمیم کند. زحمتکشان خوزستان همچنان در فقر روزگار می‌گذرانند.
چونان همان زمان که تمدن بشری در این سرزمین زاده شد. آری یک بار دیگر این زادگاه تمدن بشر با تمام تاریخ زنده‌اش، این آوردگاه تمام جنگ‌های تاریخی‌ای که این کشور را تهدید می‌کرده‌اند یا سوزانده‌اند، این خاک گرم نفت -بلای خانمان‌سازی که سال‌هاست جور کم‌کاری و بدکاری و بی‌تدبیری‌ها را بر دوش می‌کشد- این نفیر جوشش سدها و رودخانه‌های پربار، این سرود پرغرور کوه‌ها و صخره‌های دلفریب، این دشت‌های لاله‌گون، یک بار دیگر به رنگ سرخ است. کرونا با شیبی تند و وحشتناک می‌رود تا تاروپود خوزستان را فرا بگیرد. راستی چه باید کرد؟ پاسخ بسیار ساده است. باید برای یک بار هم که شده، فاصله‌گذاری اجتماعی را با مدرن‌ترین تعریفش اعمال کرد. اگر این کار در تمام کشور شدنی نیست در خوزستان به‌تنهایی به دلایل مختلف شدنی است.
جمعیتی که بازارها و خیابان‌ها و مراکز تجمع این استان را پر کرده‌اند فقط به دنبال رزق و روزی اندکی هستند که تأمین آن در سخت‌ترین شرایط اقتصادی هم اگر عزم و اراده ملی وجود داشته باشد برای تمام کشور کار دشواری نیست. کشور (مراد دولت، توانمندان و تمام مردم است) وظیفه دارد نه‌تنها برای حفظ خوزستان بلکه برای حفظ تاروپود خود هزینه این فاصله‌گذاری اجتماعی و در خانه نگه‌داشتن مردم خوزستان را به‌طور مستقیم و به خود آنها بپردازد. هیچ کس در هیچ جای کشور نمی‌تواند هزینه امنیت و سلامت خود در حال و آینده را به مردمی تحمیل کند که سال‌هاست از کمترین امکانات زندگی هم محروم بوده‌اند.
تنها و تنها پس از پرداخت معقول تمام هزینه‌های زندگی همه مردم و تهی‌دست‌ترین اقشار خوزستان است که دولت و کشور صاحب این حق می‌شود که شدیدترین مقررات را برای محدودیت اجتماعات و رفت‌و‌آمدها اعمال کند. یک بار دیگر باید خاطره کاروان کمک‌های مردمی را که در زمان جنگ به‌سوی خوزستان سرازیر می‌شد در اذهان زنده کرد، کاروان‌هایی که حالا می‌توانند فقط در ارتباطات الکترونیکی بانکی خلاصه شوند. دولت و حاکمیت چاره‌ای ندارند جز آنکه بسیاری از مصالح خود را برای این پرداخت مستقیم اما زودبازده فدا کنند.
آنان که نامی و صدایی بین مردم دارند چه مصرفی مهم‌تر از تشویق مردم به این مهم برای نام و صدای خود می‌شناسند؟ دارندگانی که در بحران اقتصادی فقط به دلیل داشتن داراتر شده‌اند آیا نمی‌توانند بخشی از داشته‌های خود را برای کسانی که فقط به دلیل نداشتن فقیرتر شده‌اند و می‌روند تا در امواج سهمگین کرونا و فاصله‌گذاری اجتماعی برای حفظ کشور به‌تمامی نابود شوند، خرج کنند؟ آرامش فرمانده وقتی روز چهارشنبه در جمع نمایندگان جامعه پزشکی از دو سر طیفی می‌گفت که یکی او را در فرودگاه داعش خوانده بود و یکی از موضعی متفاوت، توهین‌کننده به مقدسات! مثال‌زدنی است و از معدود نکاتی است که اطمینان به غلبه بر بحران در کشور ما را در اذهان عموم تقویت می‌کند و این پیامی است که نگارنده تلاش دارد به آن کس که این متن را می‌خواند، منتقل کند.
او از هیچ کس گلایه نمی‌کرد. اینها همه تنها بخشی از مشکلات او بودند که باید با تدبیر خود حل می‌کرد، مثل کمبود منابع و امکانات.بابک زمانی. نورولوژیست/ روزنامه شرق
نظرشما
آخرین اخبار