حالا یک موجود بسیار ریز میکروسکوپی، یک ویروس کوچولوی وحشی پیدا شده و ورق برگشته است. این کوچولوی خطرناک با همه شرها و بدیهایش عامل بیداری حکومت و جامعه شده است
شفاآنلاین>سلامت>روزهای سختی بود. جامعه پزشکی سیبل حملات شدید و کوبنده بود. هم حاکمیت حمله می کرد و هم مردم. جالب بود که در وانفسای جدایی و بیگانگی این دو، حمله به جامعه پزشکی و فحش و ناسزا به آن، عامل یگانگی و وحدتشان شده بود.
حکومت با استفاده از مکانیسم دفاعی فرافکنی، ناتوانی و بی کفایتی خود را در حل مسائل جامعه به گردن مالیات ندادن جامعه پزشکی می انداخت و مردم هم با استفاده از مکانیسم دفاعی جابجایی، خشمی را که از ترس نمی توانستند نسبت به حاکمیت ابراز کنند متوجه جامعه پزشکی کرده بودند که هم زور نداشت و هم سطح رفاهش ظاهرا بالاتر از متوسط جامعه بود و هم در مواقع درد و ناخوشی و بیماری محل رجوع بود و پول دادن به آن تلخ و سخت بود.
با خود کلنجار می رفتم که مثل برخی از همکاران قلم بردارم و به دفاع برخیزم اما دستم یه قلم نمی رفت.
اولا بنظر می رسد هر دو طرف منتقد (حاکمیت و مردم) تصمیم خود را گرفته بودند و دستاویز خوبی برای کم کردن فشار از روی خود پیدا کرده بودند و براحتی هم حاضر نبودند که از آن دست بردارند .
ثانیا آنقدر این ناسپاسی و قدرناشناسی، سخیف و غیر قابل باور بود که اصطلاحا کپ کرده بودم.
ثالثا باور دارم که گاهی اوقات شدت مظلومیت، معادلات را تغییر می دهد و طناب ظلم ظالم را پاره می کند و رابعا عملکرد معدودی از همکاران هم نقطه ضعفی شده بود که با بزرگنمایی آن ، قدرت دفاع از ما گرفته شده بود.
بنابراین با این که یکی دو بار متن های تندی هم تهیه کردم اما از انتشار آن امتناع کردم و راه سکوت در پیش گرفتم و حالا یک موجود بسیار ریز میکروسکوپی، یک ویروس کوچولوی وحشی پیدا شده و ورق برگشته است. این کوچولوی خطرناک با همه شرها و بدیهایش عامل بیداری حکومت و جامعه شده است .
سربازان سلامت وطن حالا عزیز و ارجمند شده اند چرا که علیرغم همه بی مهری ها و ناسپاسی ها جسم و جان خود را سپر بلای سلامت جامعه کرده اند و تلفات می دهند تا همانهایی که ناسزا می گفتند و فحش می دادند ، سالم بمانند. حالا در قدردانی و تشکر از جامعه پزشکی همه با هم مسابقه گذاشته اند و حواسشان هست که از رقبا عقب نمانند و جالب اینکه باز هم مردم و حاکمیت و این بار در حمایت از ما به وحدت رسیده اند .
می بینید! ما نیازی به دفاع از خود نداریم . حقیقت از ما دفاع می کند و حقیقت در نهایت خود را تحمیل می کند . حتی لازم نیست قدرناشناسی ناسپاسان را برویشان بیاوریم . ما نیازی به تلافی و انتقام هم نداریم چرا که بنیان کار ما بر عشق و دوست داشتن است.
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالودم به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
دکتر محمد رضا افخمی
روانپزشک
نظرشما
آخرین اخبار