4 برش درس‌آموز از پرونده نجفی و استاد!

 بسیاری از ما معتقد هستیم که دیگران باید درست زندگی کردن را یاد بگیرند و ما احتیاجی به یادگیری و تغییر نداریم اما «مهارت‌آموزی» بین اولویت‌های ما چه جایگاهی دارد؟ وقتی مهارت‌های 10‌گانه زندگی را مرور می‌کنیم، به پنج مورد از کارآمدترین آن ها می‌رسیم که عبارت‌اند از: «خودآگاهی، حل مسئله، کنترل هیجان‌های منفی (خشم، غم و...) حل تعارض، مدیریت استرس».  به کمک مهارت‌های زندگی، می‌توانیم وقتی به بن‌بست می‌خوریم، برای حل مسئله و مدیریت فشارهای زندگی‌مان، اقدام کنیم.

واقعی‌تر از خود زندگی، رنج‌ها و مشکلاتی هستند که سر راه همه ما قرار می‌گیرند. اختلالات روانی، دقیقاً از جایی شروع می‌شوند که روان ما، ظرفیت مواجهه و پذیرش واقعیت‌های زندگی را نداشته باشد. گاهی همان مهارت‌های کاربردی هم، راه را برایمان هموار نمی‌کنند چون عمق مشکل بیشتر است. بنابراین خط دوم حل مشکلات، مراجعه به روان شناس و مشاور است. ما در کنار تمام توانمندی‌هایمان، آسیب‌پذیری‌هایی هم داریم. این آسیب‌پذیری‌ها الزاماً با تحصیلات، شغل بهتر و پول بیشتر کم نمی‌شوند. زمانی که استرس‌های ما بیشتر می‌شوند، دو راه پیش رو داریم؛ اول این‌که با تاثیر گذاشتن روی محیط، استرس‌ها را کم کنیم و راه دوم این است که با کمک روان شناسان، منابع درونی یا ظرفیت‌هایمان را افزایش دهیم.

بعد از این اتفاق غافلگیر کننده، بعضی‌ها به «شوخی» روی آوردند. عادت شوخی کردن با اخبار حساس جامعه، به‌عنوان یک عادت مخرب، بیش از آن که خنده‌دار باشد، خطرناک است. این شوخی‌ها، واکنش دفاعی ما در مقابل اضطراب است اما به این معنی نیست که مفید  است. اتفاقاً برعکس، با ساز و کار دفاعی شوخی، حواس خود  را پرت می‌کنیم و اجازه درک درست موقعیت را از خودمان می‌گیریم. از طرف دیگر، موضوع مهمی مثل «قتل» در جامعه، کوچک شمرده می‌شود. پس اتفاق کارآمد این است که خشم‌مان را حس کنیم اما رفتار پرخاشگرانه‌ای در فضای مجازی یا واقعی از خودمان نشان ندهیم.

از خودمان بپرسیم این سوژه مهم روز، چه درس‌هایی برای ما دارد؟ چه‌کارهایی می‌توانیم انجام دهیم تا خشم‌مان را بهتر مدیریت کنیم؟ اصلا چرا اهمیت یاد گرفتن مهارت کنترل خشم را درک نمی‌کنیم؟ اگر با مشکل و بحرانی روبه رو شدیم، سراغ چه راه‌حل‌هایی می‌رویم تا به‌جای تخریب خودمان و دیگران، نجات پیدا کنیم؟خراسان