ترجمه و تفکر

در جامعه ایرانی به دلیل ساختار فکری و زیست‌مانی، عاشق فردیت‌های قدرتمند از خانواده تا جامعه است. در عرصه فرهنگ نیز این رفتار به پدید آوردن دیکتاتورهايی منجر می‌شود که هرکدام برای خود صاحب دار و دسته و مرام و مسلکی شده اند و جامعه هر بار با مرده باد و زنده‌باد به استقبال آن‌ها می‌رود. چندی پیش رمان «هکلبری فین» از آثار نویسنده بزرگ «مارک تواین» با ترجمه ابراهیم گلستان توسط نشر کلاغ منتشر شد. طراحی جلد این کتاب شاهدی بر این مدعاست. نام ابراهیم گلستان در بالای صفحه و فونت بزرگ نوشته شده و نام مارک تواین در گوشه پایین صفحه به فونت ریزتر، گویی افتخاری است برای مارک تواین که ابراهیم گلستان که هیچ جایی در ادبیات جهان ندارد، اثر او را ترجمه کرده است. نیازی به قیاس نیست زیرا بزرگی مارک تواین در برابر کوچکی ابراهیم گلستان در ادبیات جهان نیازی به بحث ندارد. اما بسیار مضحک است که ناشر تا این اندازه بیسواد و متملق بوده که می‌خواسته با بزرگ کردن نام گلستان برای جامعه ایرانی که حوصله اندیشیدن ندارد فردی مانند ابراهیم گلستان را که همیشه در حال توهین و تحقیر دیگران است از مفاخر ادبیات جهان معرفی کند و جایگاهش به عنوان مترجم نه در پایین که بالای صفحه و با فونتی درشت تر نوشته، ترجمه‌ای از ابراهیم گلستان، گویی یکی از بهترین رمان های جهان در برابر این نام حرفی برای گفتن ندارد. نویسنده و پدید آورنده کتاب مارک تواین است اما در جامعه ایرانی که علاقه ای به فکر کردن ندارد ترجمه آن توسط ابراهیم گلستان افتخاری است که باید فریاد زده شود. وقتی در نشر و فرهنگ یک جامعه چنین تفکر بیماری وجود دارد، دیگر از افراد عادی چه انتظاری می توان داشت؟  قانون

  سامان پارسی