عنوان یادداشت، سوالی است که احتمالا زیاد شنیده یا پرسیده‌ایم.گاهی که همکار، همسایه یا شخصی که به طریقی او را می‌شناسیم از دنیا می‌رود، در بسیاری موارد ناخودآگاه و بدون سوءنیت، علت مرگ یا بیماری فرد وفات‌یافته پرسیده می‌شود
شفاآنلاین>سلامت> عنوان یادداشت، سوالی است که احتمالا زیاد شنیده یا پرسیده‌ایم.گاهی که همکار، همسایه یا شخصی که به طریقی او را می‌شناسیم از دنیا می‌رود، در بسیاری موارد ناخودآگاه و بدون سوءنیت، علت مرگ یا بیماری فرد وفات‌یافته پرسیده می‌شود.
اما همین سوال ساده می‌تواند برخلاف حقوق فرد درگذشته باشد، چرا که شاید او در دوره حیات، دلش نمی‌خواسته که بیماری یا علت مرگ احتمالی او توسط سایرین دانسته شود. البته طبعا و با احتمال بالا خانواده و دوستان نزدیک بیمار (Patient)یا متوفی از بیماری فرد، از طریق خود بیمار و پزشکش و بالطبع با رضایت او و علت مرگ در صورت مرگ او آگاه هستند.
اما حتی در همین موارد هم، در صورت درخواست بیمار در پنهان نگه داشتن موضوع از اطرافیان نزدیک، تیم درمان موظف و ملزم است -جز در موارد ویژه- رازدار بوده و این اطلاعات را مخفی نگه دارد.
بیانیه‌ی مجمع جهانی پزشکی (WMA)در مورد حقوق بیماران، حق بیمار در حفظ رازش را به‌صورت زیر خلاصه می‌کند:
تمامی اطلاعات قابل شناسایی در مورد وضعیت سلامتی بیمار، شرایط پزشکی، تشخیص، پیش آگهی، درمان و بقیه اطلاعات شخصی او باید حتی پس از مرگ وی محرمانه نگه داشته شود.
استثنائا خویشاوندان بیمار حق دسترسی به اطلاعاتی را دارند که آنها را از خطرات موجود برای سلامتی‌شان آگاه سازد.
اطلاعات محرمانه تنها در صورتی می‌توانند فاش شوند که بیمار رضایت صریح به آن داده باشد و یا صراحتاً در قانون آمده باشد.
اطلاعاتی که برای دیگر کارکنان بهداشتی(Sanitary) فاش می‌شود، فقط باید در حد «لازم برای دانستن» باشد و در غیر این‌صورت رضایت صریح بیمار لازم است.
پس گاهی سوالات بی‌غرض، کنجکاوانه و یا حتی از سر همدردی ما می‌تواند تجاوز به حق یک بیمار یا فرد درگذشته یا آزار خانواده یا دوستان نزدیک او تلقی شود و گاهی با این‌کار پزشک، خانواده و اطرافیان نزدیک او را در موقعیت سختی قرار دهد. بنابراین بسیار شایسته خواهد بود که قبل از طرح سوال در چنین مواردی دقت بیشتری شود.بابک خطی، طبیب کودکان/ سپید
نظرشما
آخرین اخبار