در جنگ شهری نامنظم یک شکل قتل‌عام، مرگ خاموش با بیوتروریسم است. بیوتروریسم معصومانه‌ترین شیوه شبیخون به خانه‌هاست. جای امنی که غیرنظامی، در خواب غفلت به خیال صلح آسوده است
شفاآنلاین>سلامت> پیش از ورود به هر جنگی باید از آموزش عقبه جبهه اطمینان حاصل کرد. یک حوزه پدافند غیرعامل دفاع با دست خالی مردمی است. مردم سربازان اصلی این کارزار هستند، وقتی رزمنده بداند، مردمش پشتش را خالی نکرده‌اند، فقط به روبرو نگاه می‌کند. مهم نیست این اتفاق را جنگ بدانیم یا تلاش برای بقای دسته‌جمعی یک قبیله. آنچه هست اینکه امروز در تقابل پیش آمده، عقبه مردمی، مسئولیت حفاظت از خودشان را باید شخصاً به عهده بگیرند. این پشت جبهه، همان محل مانور نیروی دانشی درمان است.
در جنگ شهری نامنظم یک شکل قتل‌عام، مرگ(Death) خاموش با بیوتروریسم است. بیوتروریسم معصومانه‌ترین شیوه شبیخون به خانه‌هاست. جای امنی که غیرنظامی، در خواب غفلت به خیال صلح آسوده است؛ اینجا هدف موشک‌های بیوتروریسم است. یکی از آسیب‌پذیرترین خطرگاه‌های این جنگ خاموش، حوزه ممنوعه قاچاق مسکرات است. مسکرات و مواد مخدر ازآنجاکه کالای بازاری زیرزمینی است، جای خوبی برای کارگذاری مین‌های این نبرد هوشمند است. جایی که نظارت رسمی دولت بر استاندارد مواد مصروفه نمی‌تواند حاضر باشد.
در حوزه مشروبات الکلی حتی بیشتر از مواد مخدر به علت ماهیت قبح جرم انگاری شرعی و مجازات حدی شلاق، شبیه تجاوز، قربانی از پناه بردن به مراجع قضایی می‌ترسد. اینکه قربانی، فروشنده مشروبات تقلبی را به مراجع قانونی بسپارد، به علت اتهام معاونت جرم هم کار ساده‌ای نیست. سوءپیشینه و قبح ماجرا و احتمال بالای مجازات قربانی یک چتر امنیتی برای کسی ایجاد می‌کند که بخواهد این مین‌های جذاب بیوتروریسم را کار بگذارد. قربانی این شبیخون الکلی به علت ماهیت اتهامی مورد حمایت حاکمیتی نیست و مهاجم می‌داند با یک حفره امنیتی ساده روبه‌رو است.
این تنها تهاجمی است که خود قربانی بمب‌های شادکنک عروسکی را در بطری مشروب خواهد خرید. آلوده کردن میکروبی یا شیمیایی مواد مخدر یا مشروبات برای حذف مصرف‌کنندگانی که مجرم تلقی می‌شوند یک جولانگاه عالی است.
راه‌حل
رجوع به قانون مجازات نشان می‌دهد که از ماهیت جرمی این حوزه تهاجم، نمی‌شود رها شد؛ پس دو کار به‌عنوان پدافند غیرعامل فعلاً میسر است؛
اول هشدار (Warning)عمومی با درجه بالا و قبول وجود مصرف قابل‌ملاحظه الکل تا بشود با آگاهی بخشی بدون ترس از قبح ماجرا، سطح دانش عمومی خصوصاً جوانان را از خطر جدی مشروبات تقلبی و آلوده ارتقاء داد.
دوم ایجاد چتر امنیتی به شکل امان‌‌نامه حکومتی برای قربانی مصرف‌کننده مشروبات تقلبی تا از مراجعه به مراکز درمانی و بعد مراجع امنیتی و قضایی هراس نداشته باشد. تا وقتی به قربانی به چشم مطلع که مشمول چتر تامین قضایی است نگاه نکنیم، همکاری این شاهدان عینی را نخواهیم داشت.
اینجا بعد از اخلاق، درمان و زنده نگهداشتن قربانی برای رسیدن به شواهد بیوتروریسم توجیه و توصیه قانونی هم دارد. همه اینها محتاج یک کار دانشی فرهنگی است؛ باشد که این نوشتار، تلنگرش باشد.سهیل طالبی حسینی، جراح و متخصص ارتوپدی/ سپید
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار