به گزارش شفاآنلاين ،نکته مهم در عفونت‌های ادراری سن بیمار می‌باشد و اهمیت عفونت ادراری در سنین پایین بخصوص در زیر 4 سالگی می‌باشد و تخریب کلیه در اثر عفونت معمولاً در بچه‌ها دیده می‌شود و در بزرگسالان در مواردی که عفونت ادراری همراه انسداد باشد باعث تخریب نمی‌شود.
عفونت ادراری در کودکان
مهمترین و خطرناک‌ترین سن عفونت ادراری در کودکان و به‌خصوص نوزادان و شیرخواران می‌باشد.
عفونت‌های ادراری در بچه‌ها اکثراً علائم اختصاصی نداشته و باید پزشک به دنبال آن باشد.
عفونت ادراری در نوزادان می‌تواند با علائم عفونت تمام بدن و بی‌حالی و
حال عمومی به تظاهر کند. در شیرخواران علامت عفونت‌های ادراری می‌تواند عدم
رشد کودک باشد و در سنین بالاتر کودک می‌تواند سوزش ادرار در مجموعه علائم
خود داشته باشد.
نکته
بسیار مهم در عفونت ادراری کودکان وجود یا عدم وجود برگشت ادراری از مثانه
به کلیه در او می‌باشد، در صورت وجود برگشت ادراری از مثانه به کلیه درمان
این بچه‌ها متفاوت بوده و طولانی مدت و اصل هم مسئله برگشت ادراری است.
در صورت عدم وجود برگشت ادرار از مثانه کلیه، درمان ساده‌تر بوده و اکثراً نیاز به درمان طولانی ندارند.
نکته مهم دیگر در عفونت ادراری کودکان بررسی کامل این بیماران با سونوگرافی
و در صورت احتیاج رادیوگرافی‌های تخصصی می‌باشد که در مواردی بیماری‌های
مادرزادی سیستم ادراری با عفونت تظاهر کرده و نیاز به درمان اختصاصی دارند.
درمان عفونت ادراری در کودکان در مواردی نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد.
عفونت مثانه در بزرگسالان
این عفونت همانند عفونت کودکان در جنس مونث شایع‌تر است.
علائم آن شامل سوزش ادرار، تکرر ادرار، درد در ناحیه زیر شکم، درد موقع
ادرارکردن، بوی بد ادرار می‌باشد. همان‌طور که در بالا گفته شد، در زنان
بسیار شایع‌تر از مردان بوده و با افزایش سن زنان شیوع آن افزایش می‌یابد.
در مواردی با خون‌ریزی ادراری همراه بوده که باعث ترس و وحشت بیمار
می‌گردد.
تشخیص
بعد از علائم بالینی با آزمایشات کامل ادرار و کشت ادرار بوده و درمان
براساس این آزمایشات و معمولاً کوتاه مدت 5-3 روز می‌باشد. در اکثریت موارد
نیاز به بستری شدن وجود نداشته و در صورتی که عفونت تکرار شونده و مکرر
باشد می‌توان بررسی سیستم فوقانی با سونوگرافی انجام داد.
بطور معمول در زنان حامله هیچ درمان پیشگیری برای جلوگیری از عود بیماری
انجام نمی‌شود، زیرا که هیچ درمان موثری برای جلوگیری از عود مجدد بیماری
وجود ندارد.
در تعدادی از زنان علائم عفونت واژن بسیار شبیه عفونت مثانه و انجام آزمایش ادرار در این موارد می‌تواند کمک‌کننده باشد.
عفونت مثانه مگر در موارد استثنایی هیچ خطری برای کلیه‌ها و بیمار نداشته و بیماری کوتاه مدتی می‌باشد.
عفونت پروستات
عفونت حاد پروستات در مردان بسیار کمیاب و نادر است.
علائم آن شامل تب، حال عمومی بد، سوزش شدید ادراری و در مواردی نیز آمدن ادرار می‌باشد.
همان‌طور که گفته شد این بیماری بسیار نادر بوده و تشخیص آن گذشته از علائم
بالینی، آزمایش کشت ادرار و درمان آن طولانی مدت‌تر از عفونت مثانه
می‌باشد.
شامل عفونت‌هایی مثل سوزاک، ترشح و عفونت مجرای غیرسوزاکی،
سفلیس، عفونت با HIV، تب‌خال تناسمی و نیز عفونت‌های کمتر شایع مختلفی
می‌باشد.
سوزاک: اسم علمی آن گندره بوده و قبلاً از همه شایع‌تر بود. در مردان با
ترشح و سوزش تظاهر کرده ولی در زنان می‌تواند بدون علامت باشد.
امروز بعلت وجود آنتی‌بیوتیک‌ها، در مردان عوارض کمتری داشته ولی در زنان بیماری می‌تواند بصورت مزمن و با عوارض شدیدی همراه باشد.
عفونت‌های مجرای غیرسوزاکی در مردان با علائم خفیف‌تری همراه بوده ولی عوارض آن به‌خصوص در زنان می‌تواند شدیدتر باشد.
سفلیس یا شانکه امروزه خیلی کم دیده شده و با زخم در ناحیه تناسلی تظاهر
می‌نماید، این بیماری می‌تواند بصورت مزمن درآمده و عوارض طولانی مدت داشته
باشد.
عفونت با HIV معمولاً در مرحله اول و حاد بیمار بدون علائم
اختصاصی بوده و علائم آن شبیه یک سرماخوردگی و بیماری ویروسی معمولی بوده و
بعد از چند سال عوارض بیماری که شامل ضعف سیستم ایمنی بدن و در نتیجه
عفونت‌های مختلف و نیز سرطانهای مختلف می‌باشد، خود را نشان می‌دهد.
تب خال تناسلی در جوانان شایع بوده و اهمیت خاصی ندارد، فقط در زنان حامله و در هنگام وضع حمل و زایمان اهمیت دارد.
عفونت کلیه
علائم آن درد ناحیه پهلو، تب، بی‌حالی، ضعف، سوزش ادرار بوده که همان‌طور
که قبلاً گفته شد، این علائم در کودکان بصورت مبهم وجود داشته، از این رو
تشخیص در کودکان مشکل‌تر است.
هر بار عفونت کلیه در کودکان به‌خصوص ارگ سریع درمان نشود می‌تواند منجر به تخریب قسمتی از کلیه گردد ولی در بالغین عفون کلیه‌ها اگر همراه انسداد نباشد، معمولاً باعث از بین رفتن و تخریب کلیه نمی‌گردد.
در مواقع مراجعه حتماً باید آزمایشات کامل و کشت ادرار انجام شده و درمان براساس این آزمایشات بوده که در اکثریت موارد می‌تواند درمان بصورت سرپائی و خوراکی باشد مگر اینکه حال عمومی بیمار به همراه و یا قادر به خوردن بعلت ضعف نباشد، در این موارد بیمار بستری شده و درمان تزریقی خواهد بود.
دوره درمان در اینجا طولانی‌تر بوده و حدود 2-1 هفته خواهد بود.
