اساسا نظام حقوقی در ایران به نحوی تعریف شده است که بررسی تخلف (و نه جرم) دارای مکاتیسم های خاصی است و فعلا دادگاه های کشور به شکل عمومی وارد به موضوع تخلفات نمیشوند.
شاید اگر قرار بود متر و معیاری برای عوام گرایی در ایران فعلی تعریف شود هیچ کس یهتر از اعجوبه هزاره سوم (محمود احمدی نژاد) نبوده باشد.
وزیر بهداشت و درمان در مصاحبه اخیر خود با روزنامه اطلاعات مطالبی گفته است که میتوان نمره ای سطح عالی برای درس انشائی بگیرد که موضوعش پوپولیسم<Populism> باشد.
ایشان در موضوع بررسی خطاهای پزشکی نشان دادند که چه میزان دارای ضعف در دانش حقوقی هستند که البته مسبوق به سابقه است (ماجرا رشوه نامیدن دریافتی های مطب).
ایرادات حقوقی این افاضه فضل جدید این موارد است:
:pushpin:اول
اساسا نظام حقوقی در ایران به نحوی تعریف شده است که بررسی تخلف (و نه جرم) دارای مکاتیسم های خاصی است و فعلا دادگاه های کشور به شکل عمومی وارد به موضوع تخلفات نمیشوند.
متاسفانه وزیر محترم بهداشت که سعی کرده اند با زیرکی مشکلات دادگاه ویژه روحانیت را به واحد های انتظامی نظام پزشکی مرتبط کنند هنوز فرق بین تخلف و جرم را در ایران ندانسته و نمیدانند که دادگاه در چه مواردی ورود مینماید و تخلف در کجا بررسی میشود.
دانش محدود جناب وزیر از بحث های حقوقی به حدی است که تقسیم بندی بین هییت های انتظامی و دادگاه ویژه روحانیت را ندانسته با معادل سازی آن کمی هم نشان دادند که میتواند در عین پایداری!! اصلاح طلبی کرد.
و حال که تاختن به نهاد های خاص آبرو میخرد به آنها تاخت.
:pushpin:دوم:
ایشان فرمایش کردند که مردم از نتایج بررسی ها راضی نیستند.
سوال اساسی این است که مگر قرار است همه از همه چیز راضی باشند و یا مگر وظیفه هر بررسی کنتده ای چه هییت انتطامی و چه دادگاه باید راضی کردن افراد باشد؟
اگر قرار به رضایت باشد چگونه ممکن است اساسا عدالت شکل بگیرد و آنرا محقق کرد.
گرفتن حق و نشاندن آن بر سر جای خودش کار دستگاه های قضاوت کننده است چه هیات‌ها و چه دادگاه‌ها
وظیفه این نهادها ایجاد رضایت در مورد روند ها و اطمینان از عادلانه بودن آنها است و نه رضایت تک تک افراد.
نویسنده عزیز انشاء پوپولیسم چیست به خوبی رگ خواب جامعه عطش زده ایرانی را به دست آورده است و حال بعد از ناجی گری در سلامتشان نوبت به اجراکنتدگی عدالت در قضاوت درسلامتشان هم شده است.
:pushpin:سوم:
فراز شکوهمند و به قول ادبی نویس‌ها، اوج اثر مسئول گرامی، در دخالت در موردی است که اساسا به او هیچ ارتباطی ندارد و نباید هم داشته باشد.
ایشان با ورود به پرونده عباس کیارستمی به موضوعی وارد شده است که سیر قانونی خود را گذرانده است و دارای صاحب خاص و اولیای مشخص است.
سوال این است که چطور وزبر به خود اجازه میدهد که پس تمام شدن سیر پرونده خود را در آن وارد کرده و حتی گلایه کرده و نظر به تغییر قانون سازمان کند؟
ایشان در ساز و کار بررسی تخلفات پزشکی کشور چه نقشی دارند که در آن اظهار وجود میفرمایند و سپس غصه میخورند که در آنجا قدرتی ندارند.
حداکثر نقش قانونی ایشان در این زمینه کاهش بستر برای خطای سیستمیک است که در مقوله پیشگیری است و پس وقوع فعل و روال بررسی حقوقی، ایشان به عنوان یک عضو ارشد قوه مجریه باید آنقدر از محدوده تفکیک قوا بدانند که خود را به میدانی متصل نکنند اما امان از پوپولیسم که درمان ندارد!
به هر حال جملات ناب و خالص پوپولیستی آقای وزیر نمره ای بسیار عالی در کلاس انشاء با موصوع پوپولیسم میگیرد.
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار