حسگر طراحی شده قادر است با آنالیز و تجزیه تنها 10 میکرو لیتر از نمونه بسیار رقیق سرم خونی بیمار مبتلا به نارسایی قلبی، غلظت "پروتئین تیروزین کیناز" (AXL) در جریان خون را اندازهگیری کند
شفا آنلاین>سلامت>محققان دانشگاه تبریز نانوحسگری را تولید کردند که میتوان از آن برای تشخیص زودهنگام سرطانها بهویژه سرطان پستان و نیز حملات قلبی استفاده کرد.به گزارش شفا آنلاین، دکتر کریم اسدپورزینالی، عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز هدف از انجام این طرح را ساخت یک نانوحسگر زیستی مبتنی بر نقاط کوانتومی گرافنی برای تشخیص زودهنگام بیماری نارسایی قلبی(Heart failure) عنوان کرد.وی نانوحسگر ساخته شده در این طرح را از نوع نانوحسگرهای الکتروشیمیایی دانست که قادر به تشخیص، سنجش و آنالیز مقادیر بسیار اندک یک نشانگر زیستی موسوم به AXL در نمونه سرم بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و نیز سرطان است.اسدپور خاطرنشان کرد: در این نانوحسگر از نقاط کوانتومی گرافنی عاملدار شده به عنوان بستری برای تثبیت آنتی بادی AXL استفاده شده است. این بستر میتواند برای نشانگرهای زیستی مربوط به سایر بیماریها نیز مورد استفاده قرار گیرد.این محقق اضافه کرد: حسگر طراحی شده قادر است با آنالیز و تجزیه تنها 10 میکرو لیتر از نمونه بسیار رقیق سرم خونی بیمار مبتلا به نارسایی قلبی، غلظت "پروتئین تیروزین کیناز" (AXL) در جریان خون را اندازهگیری کند. سطوح بالای غلظتی پروتئین AXL نشاندهنده التهاب و نارسایی قلب است که میتواند با حمله قلبی یا سکته قریبالوقوع همراه باشد.اسدپور ادامه داد: در این طرح برای تائید موفقیتآمیز بودن سنتز نقاط کوانتومی گرافنی از تکنیکهای میکروسکوپ روبش الکترونی نشر میدانی و عبوری و روشهای مشخصهیابی از قبیل اسپکتروسکوپی UV-Vis، مادون قرمز تبدیل فوریه FT-IR، پراش اشعه پرتو ایکس XRD و اسپکتروسکوپی فتولومینسانس (PL) استفاده شد. سپس حسگر الکتروشیمیایی پیشنهادی، از حیث پاسخ به گونه AXL مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج آن با نتایج حاصل از کیت تجاری ELISA مقایسه شد.وی حد تشخیص نانوحسگر توسعه یافته را به میزان 0.5 پیکوگرم بر میلیلیتر و محدوده پاسخدهی آن نیز 1.7 تا 1000 پیکوگرم بر میلی لیتر دانست که نسبت به کیتهای تجاری الایزا بهبود یافته است. این حسگر قادر است کارایی خود را تا دو هفته حفظ کند.این تحقیقات از سوی دکتر کریم اسدپورزینالی عضو هیأت علمی و دکتر فریبا ملارسولی دانشآموخته مقطع دکتری دانشگاه تبریز و با همکاری محققانی از کشور اسپانیا بوده و نتایج آن در مجله Analytica Chimica Acta با ضریب تأثیر 4.95 به چاپ رسیده است.