سندرم تونل کارپ که علامت آن به صورت گزگز انگشتان دست تجربه می‌شود به علت تحت فشار قرار گرفتن یک عصب بزرگ در مچ دست‌ها به نام عصب مدیان ایجاد می‌شود که علائم اصلی آن درد، احساس خواب رفتن و گزگز در انگشت‌های نشانه، شست و انگشت میانی است
شفاآنلاین>سلامت> حتما تا به حال درباره حس ناخوشایند گزگز انگشتان دست‌ها، بخصوص بعد از خوابیدن شنیده‌اید یا خود آن را تجربه کرده‌اید. تقریبا یک نفر از هر ده نفر در طول زندگی این حالت را تجربه می‌کند و گفته می‌شود شایع‌ترین مشکل ناشی از تحت فشار قرار گرفتن عصب است.
به گزارش شفاآنلاین، این مطلب برای ارائه توضیح در مورد علل ایجاد این احساس ناخوشایند و راهکارهای درمانی آن است.
سندرم تونل کارپ که علامت آن به صورت گزگز انگشتان دست تجربه می‌شود به علت تحت فشار قرار گرفتن یک عصب بزرگ در مچ دست‌ها به نام عصب مدیان ایجاد می‌شود که علائم اصلی آن درد، احساس خواب رفتن و گزگز در انگشت‌های نشانه، شست و انگشت میانی است.
این علائم معمولا به صورت تدریجی و هنگام شب ایجاد می‌شود. درد ممکن است تا بازوها کشیده شود. در صورت طولانی شدن این مشکل و درمان نکردن آن، قدرت مشت کردن ممکن است کاهش پیدا کند. در صورت طولانی شدن، عضلات ناحیه شست دست، تحلیل می‌رود. در بیش از نیمی از موارد، هر دو دست دچار این مشکل(Problem) می‌شوند.
عواملی که زمینه خطر را برای این مشکل فراهم می‌کنند شامل چاقی، حاملگی، انجام حرکات تکراری مچ دست‌ها و آرتریت روماتویید می‌شود.
کارهایی که نیاز به حرکات مچ‌ها دارد مثل شست‌وشوی لباس، کار با رایانه، کاربا ابزاری که لرزش دارد و هر فعالیتی که نیاز به مشت کردن قوی دارد نیز خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال را به همراه دارد.
برای از بین بردن این علائم می‌توان از پوشیدن مچ‌بند یا تزریق کورتیکواسترویید (کورتون) و فیزیوتراپی استفاده کرد.
تزریق کورتون می‌تواند به طور موقت علائم را کاهش دهد و التهاب عصب را کم کند، این تزریق معمولا با بی‌حسی موضعی و با هدایت سونوگرافی انجام می‌شود.
نکته مهم این است فرد باید سعی کند فشار کمتری به مچ دست آورد و از روش‌هایی استفاده کند که صدمه کمتری به این ناحیه وارد شود. اهمیت استفاده از مچ‌بندهای مخصوص کاملا ثابت شده است. با وجود این خیلی از بیماران از این مچ‌بندها استفاده نمی‌کنند. بهتر است این مچ‌بندها شب‌ها بسته شوند.
برای کاهش علائم از درمان‌های دیگری نیز همانند استفاده از داروهای مسکن غیراستروییدی، رادیوفرکانسی عصب مدین و پی آرپی می‌توان استفاده کرد. در روش رادیوفرکانسی با استفاده از امواج رادیوییT انتقال پیام عصبی و التهاب عصب کاهش می‌یابد.
مدت بهبود در این روش طولانی‌تر از تزریق کورتون است و تکنیک کار مثل روش تزریق کورتیکواسترویید است و با بی‌حسی موضعی و هدایت سونوگرافی انجام می‌شود. سایر روش‌های درمانی، کمتر بررسی شده و شامل اولتراسوند، یوگا، طب سوزنی، لیزر کم‌توان، ویتامین B6 و ورزش می‌شود.
درنهایت می‌توان با جراحی برای تخفیف علائم، رباط عرضی مچ دست را قطع کرد و فشار را از روی عصب برداشت. جراحی در مواردی توصیه می‌شود که بی‌حسی و گزگز مداوم است و مقطعی نیست و لاغری و ضعف و تحلیل عضلات دست به‌وجود آمده باشد و با سایر روش‌ها نتوان علائم را کنترل کرد. اما در درازمدت، جراحی نیز درمان(Treatment) دائمی محسوب نمی‌شود.دکتر فریده محمدطاهری - فلوشیپ درد
به گزارش شفاآنلاین، این مطلب برای ارائه توضیح در مورد علل ایجاد این احساس ناخوشایند و راهکارهای درمانی آن است.
سندرم تونل کارپ که علامت آن به صورت گزگز انگشتان دست تجربه می‌شود به علت تحت فشار قرار گرفتن یک عصب بزرگ در مچ دست‌ها به نام عصب مدیان ایجاد می‌شود که علائم اصلی آن درد، احساس خواب رفتن و گزگز در انگشت‌های نشانه، شست و انگشت میانی است.
این علائم معمولا به صورت تدریجی و هنگام شب ایجاد می‌شود. درد ممکن است تا بازوها کشیده شود. در صورت طولانی شدن این مشکل و درمان نکردن آن، قدرت مشت کردن ممکن است کاهش پیدا کند. در صورت طولانی شدن، عضلات ناحیه شست دست، تحلیل می‌رود. در بیش از نیمی از موارد، هر دو دست دچار این مشکل(Problem) می‌شوند.
عواملی که زمینه خطر را برای این مشکل فراهم می‌کنند شامل چاقی، حاملگی، انجام حرکات تکراری مچ دست‌ها و آرتریت روماتویید می‌شود.
کارهایی که نیاز به حرکات مچ‌ها دارد مثل شست‌وشوی لباس، کار با رایانه، کاربا ابزاری که لرزش دارد و هر فعالیتی که نیاز به مشت کردن قوی دارد نیز خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال را به همراه دارد.
برای از بین بردن این علائم می‌توان از پوشیدن مچ‌بند یا تزریق کورتیکواسترویید (کورتون) و فیزیوتراپی استفاده کرد.
تزریق کورتون می‌تواند به طور موقت علائم را کاهش دهد و التهاب عصب را کم کند، این تزریق معمولا با بی‌حسی موضعی و با هدایت سونوگرافی انجام می‌شود.
نکته مهم این است فرد باید سعی کند فشار کمتری به مچ دست آورد و از روش‌هایی استفاده کند که صدمه کمتری به این ناحیه وارد شود. اهمیت استفاده از مچ‌بندهای مخصوص کاملا ثابت شده است. با وجود این خیلی از بیماران از این مچ‌بندها استفاده نمی‌کنند. بهتر است این مچ‌بندها شب‌ها بسته شوند.
برای کاهش علائم از درمان‌های دیگری نیز همانند استفاده از داروهای مسکن غیراستروییدی، رادیوفرکانسی عصب مدین و پی آرپی می‌توان استفاده کرد. در روش رادیوفرکانسی با استفاده از امواج رادیوییT انتقال پیام عصبی و التهاب عصب کاهش می‌یابد.
مدت بهبود در این روش طولانی‌تر از تزریق کورتون است و تکنیک کار مثل روش تزریق کورتیکواسترویید است و با بی‌حسی موضعی و هدایت سونوگرافی انجام می‌شود. سایر روش‌های درمانی، کمتر بررسی شده و شامل اولتراسوند، یوگا، طب سوزنی، لیزر کم‌توان، ویتامین B6 و ورزش می‌شود.
درنهایت می‌توان با جراحی برای تخفیف علائم، رباط عرضی مچ دست را قطع کرد و فشار را از روی عصب برداشت. جراحی در مواردی توصیه می‌شود که بی‌حسی و گزگز مداوم است و مقطعی نیست و لاغری و ضعف و تحلیل عضلات دست به‌وجود آمده باشد و با سایر روش‌ها نتوان علائم را کنترل کرد. اما در درازمدت، جراحی نیز درمان(Treatment) دائمی محسوب نمی‌شود.دکتر فریده محمدطاهری - فلوشیپ درد
نظرشما
آخرین اخبار