روش‌های پرداخت هزینه‌های سلامت به ارائه دهندگان خدمت در سطوح مختلف از مهم‌ترین ابزارهای مدیریتی برای اطمینان از دسترسی مردم به خدمات سلامت با کمترین هزینه انجام شده و در زمان مناسب است
شفا آنلاین>سلامت>روش پرداخت هزینه‌های سلامت به ارایه دهندگان این خدمات، از جمله مباحث مهم و البته چالشی نظام‌های سلامت در دنیاست و قاعدتا مجموعه بهداشت و درمان ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. اهمیت این موضوع از آنجاست که لازم است بازپرداخت هزینه‌ها به ارایه دهندگان خدمات سلامت به گونه‌ای باشد که علاوه بر ایجاد انگیزه خدمت در مجموعه کادر بهداشت و درمان، در عین حال از هزینه‌های اضافی نیز جلوگیری کند.
به گزارش شفا آنلاین، امید مالوردی در همین راستا گفت: روش‌های پرداخت هزینه‌های سلامت به ارائه دهندگان خدمت در سطوح مختلف از مهم‌ترین ابزارهای مدیریتی برای اطمینان از دسترسی مردم به خدمات سلامت با کمترین هزینه انجام شده و در زمان مناسب است؛ روش‌هایی مانند FFS (پرداخت به ازای مورد)، سرانه (پرداخت به ازای جمعیت تحت پوشش)، حقوق (پرداخت به ازای ساعت)، DRG (پرداخت به ازای تشویق) و ... که البته هر کدام با معایب و مزایای متعددی همراه است. بر همین اساس هنر مدیریت نظام سلامت این است که بر اساس نوع خدمت ارائه شده، بهترین روش بازپرداخت هزینه‌ها را طراحی کند که هم انگیزه کافی برای ارائه این خدمات را در پزشکان و موسسات فراهم نماید و هم از تقاضاهای القائی و هزینه‌های غیرضروری جلوگیری کند.
وی افزود: آنچه که تا کنون در بازپرداخت هزینه‌ها شاهد آن بودهایم، پرداخت هزینه‌های سلامت به روش گذشته‌نگر (FFS) و بدون هیچ محدودیتی است؛ روشی که مورد تایید سازمان جهانی بهداشت(who) به عنوان یک روش غالب نبوده و دائما توصیه به اصلاح این روش پرداخت شده است. این روش در کشورهای OECD جایگاهی نداشته و در کشوری مانند ژاپن با سقف‌گذاری‌های شدید مدیریت می‌شود. در کشور ما بجز در ارائه خدمات سطح یک روستاییان که مشمول نظام ارجاع بوده‌اند و به روش سرانه پرداخت می‌شود، تا کنون اقدام موثری برای اصلاح روش پرداخت صورت نگرفته است.
مالوردی با این اعتقاد که اصلاح نظام پرداخت در کشورهایی که سیاستگذاران‌شان عمدتا از ارایه دهندگان خدمات هستند، می‌تواند با مقاومت‌هایی روبرو باشد، افزود: از طرف دیگر با توجه به نظام آموزشی ما که عمدتا به درمان بیماران در بیمارستان‌ها می‌پردازد، پزشکان هیچ گونه نگرشی به میزان هزینه‌های تولیدی ناشی از تجویز خدمات نداشته و آنگاه که قلم را بر روی کاغذ برای نسخه نویسی می‌گذارند، در مواردی اقدام به تجویز دارو و خدماتی می‌کنند که حتی در نظام‌های درمانی خارج از کشور نیز مورد تایید قرار نگرفته و در برخی موارد ممکن است دلالان بازار دارویی و تجهیزات پزشکی(Medical Equipment) نیز بر تجویزهای آنها و ارائه خدمات‌شان تاثیر بگذارند.
این کارشناس بیمه افزود: قاعدتا آنچه که سازمان‌های بیمه‌گر از پزشکان و بیمارستان‌های طرف قرارداد انتظار دارند، تجویز خدمات مبتنی بر گایدلاین‌ها و مشارکت در ریسک هزینه‌های تولیدی است و در همین راستا بیمه‌ها می‌توانند از اقدامات انگیزشی مانند پرداخت به موقع مطالبات استفاده کنند.
وی در پایان گفت: بدیهی است هرگاه سه ضلع مثلث شامل بیماران، ارائه دهندگان خدمت و سازمان بیمه‌گر بتوانند به تعادلی در تولید هزینه‌ها برسند، نظام ارائه خدمات به کارایی مطلوب خود دست خواهد یافت.
به گزارش شفا آنلاین، امید مالوردی در همین راستا گفت: روش‌های پرداخت هزینه‌های سلامت به ارائه دهندگان خدمت در سطوح مختلف از مهم‌ترین ابزارهای مدیریتی برای اطمینان از دسترسی مردم به خدمات سلامت با کمترین هزینه انجام شده و در زمان مناسب است؛ روش‌هایی مانند FFS (پرداخت به ازای مورد)، سرانه (پرداخت به ازای جمعیت تحت پوشش)، حقوق (پرداخت به ازای ساعت)، DRG (پرداخت به ازای تشویق) و ... که البته هر کدام با معایب و مزایای متعددی همراه است. بر همین اساس هنر مدیریت نظام سلامت این است که بر اساس نوع خدمت ارائه شده، بهترین روش بازپرداخت هزینه‌ها را طراحی کند که هم انگیزه کافی برای ارائه این خدمات را در پزشکان و موسسات فراهم نماید و هم از تقاضاهای القائی و هزینه‌های غیرضروری جلوگیری کند.
وی افزود: آنچه که تا کنون در بازپرداخت هزینه‌ها شاهد آن بودهایم، پرداخت هزینه‌های سلامت به روش گذشته‌نگر (FFS) و بدون هیچ محدودیتی است؛ روشی که مورد تایید سازمان جهانی بهداشت(who) به عنوان یک روش غالب نبوده و دائما توصیه به اصلاح این روش پرداخت شده است. این روش در کشورهای OECD جایگاهی نداشته و در کشوری مانند ژاپن با سقف‌گذاری‌های شدید مدیریت می‌شود. در کشور ما بجز در ارائه خدمات سطح یک روستاییان که مشمول نظام ارجاع بوده‌اند و به روش سرانه پرداخت می‌شود، تا کنون اقدام موثری برای اصلاح روش پرداخت صورت نگرفته است.
مالوردی با این اعتقاد که اصلاح نظام پرداخت در کشورهایی که سیاستگذاران‌شان عمدتا از ارایه دهندگان خدمات هستند، می‌تواند با مقاومت‌هایی روبرو باشد، افزود: از طرف دیگر با توجه به نظام آموزشی ما که عمدتا به درمان بیماران در بیمارستان‌ها می‌پردازد، پزشکان هیچ گونه نگرشی به میزان هزینه‌های تولیدی ناشی از تجویز خدمات نداشته و آنگاه که قلم را بر روی کاغذ برای نسخه نویسی می‌گذارند، در مواردی اقدام به تجویز دارو و خدماتی می‌کنند که حتی در نظام‌های درمانی خارج از کشور نیز مورد تایید قرار نگرفته و در برخی موارد ممکن است دلالان بازار دارویی و تجهیزات پزشکی(Medical Equipment) نیز بر تجویزهای آنها و ارائه خدمات‌شان تاثیر بگذارند.
این کارشناس بیمه افزود: قاعدتا آنچه که سازمان‌های بیمه‌گر از پزشکان و بیمارستان‌های طرف قرارداد انتظار دارند، تجویز خدمات مبتنی بر گایدلاین‌ها و مشارکت در ریسک هزینه‌های تولیدی است و در همین راستا بیمه‌ها می‌توانند از اقدامات انگیزشی مانند پرداخت به موقع مطالبات استفاده کنند.
وی در پایان گفت: بدیهی است هرگاه سه ضلع مثلث شامل بیماران، ارائه دهندگان خدمت و سازمان بیمه‌گر بتوانند به تعادلی در تولید هزینه‌ها برسند، نظام ارائه خدمات به کارایی مطلوب خود دست خواهد یافت.
نظرشما
آخرین اخبار