سرفه یکی از شایع‌ترین علائم هر دو بیماری است؛ به همین دلیل به هنگام تشخیص این دو بیماری توجه به علائم دیگر اهمیت بسیاری دارد
شفاآنلاین>سلامت> آسم و برونشیت از مشکلات تنفسی هستند که می‌توانند باعث سوزش، التهاب مجاری تنفسی و سرفه شده و افراد مبتلا به این دو بیماری اغلب علائم آنها را با یکدیگر اشتباه می‌گیرند.
به گزارش شفاآنلاین، سرفه یکی از شایع‌ترین علائم هر دو بیماری است؛ به همین دلیل به هنگام تشخیص این دو بیماری توجه به علائم دیگر اهمیت بسیاری دارد.
دانستن علائم هر یک از این بیماری‌ها بسیار مهم است؛ چرا که درمان هریک با دیگری متفاوت است.
از علائم برونشیت میتوان به احساس سرما، بی‌قراری عمومی، سر درد، سرفه‌های مولد همراه با خلط سفید، زرد یا سبز رنگ، تنگی نفس و خشکی و سختی قفسه سینه اشاره کرد.
گاهی اوقات افرادی که علائمی چون سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس دارند، تصور میکنند به برونشیت مبتلا شده‌اند؛ در حالی که این افراد در واقع به آسم مبتلا هستند.
آسم باعث التهاب تنگی مجاری تنفسی بیش از حد معمول شده و تنفس را برای افراد مبتلا به آن سخت می‌کند. از شایع‌ترین علائم آسم میتوان سرفه، تنگی نفس و خس خس سینه را نام برد.
علائم آسم به طور معمول در شب یا اوایل صبح تشدید میشود. همچنین محرک‌هایی مانند دود سیگار، ورزش کردن یا گرده‌ها به تشدید علائم آسم منجر میشود.
آیا میتوان همزمان به آسم و برونشیت مبتلا بود؟
افراد مبتلا به آسم (Asthma)می‌توانند همزمان به برونشیت حاد نیز مبتلا شوند. این امر باعث تشدید وضعیت و علائم آسم آنها از جمله تنگی نفس، خس خس سینه و درد و احساس ناراحتی هنگام تنفس میشود.
افراد مبتلا به هر دو بیماری اغلب به دلیل مسدودیت راههای هوایی ریه‌هایشان به وسیله ماده مخاطی، راهی بیمارستان می‌شوند.
هر کدام از این بیماری‌ها چگونه تشخیص داده می‌شوند؟
پزشکان با در نظر گرفتن سوابق پزشکی افراد و زمان تشدید علائم بیماری آنها می‌توانند آسم را تشخیص دهند. همچنین آزمایش‌های تنفسی متفاوتی برای تعیین احتمال آسم وجود دارد که رایج‌ترین آنها تست اسپیرومتری (دم‌سنجی) است.
در این تست شدت دم و بازدم فرد توسط سنسوری اندازه‌گیری شده و درصورت کم بودن قدرت بازدم، آسم تشخیص داده میشود. در صورتی که سرفه‌ها پس از قطع شدن در مدت کوتاهی بازگردند، احتمال آسم بیشتر است. اما در افراد مبتلا به برونشیت مزمن در صورت استعمال سیگار، سرفه‌های برگشت‌پذیر رایج است. همچنین داروهای سرفه به قطع سرفه در افراد مبتلا به آسم کمکی نمی‌کند.
پزشکان با در نظر گرفتن سوابق پزشکی(medical) و علائم بیماری افراد و گوش دادن به صدای ریه‌های آنها به هنگام تنفس می‌توانند برونشیت را تشخیص دهند. در صورتی‌که علائم افراد بیمار پس از یک یا دو هفته بهبود نیابد، تشخیص آسم احتمال بیشتری خواهد داشت. علاوه بر آن پزشکان جهت اطمینان از اینکه علائم مربوط به ذاتالریه نباشد، عکسبرداری از قفسه سینه را تجویز میکنند.
علل هر یک از این بیماری‌ها چیست؟
ویروس‌هایی که باعث سرماخوردگی می‌شوند می‌توانند باعث ابتلا به برونشیت نیز بشوند. سرفه افراد مبتلا به این ویروس‌ها یا تماس مستقیم با آنها باعث انتشار این ویروس‌ها میشود.
بازگشت اسید به مری و رسیدن آن به مجاری تنفسی در افراد مبتلا به ریفلاکس معده گاستروازوفاژیال (GERD) نیز باعث ایجاد برونشیت حاد در آنها میشود.
اگر چه پزشکان هنوز علت دقیق ابتلا به آسم را نمی‌دانند، اما افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به آسم یا آلرژی را دارند یا در سنین کودکی در معرض ویروس‌هایی که باعث عفونت‌های تنفسی می‌شوند، قرار می‌گیرند، احتمال بیشتری برای ابتلا به آسم خواهند داشت.
راه های مداوای این ۲ بیماری چیست؟
هیچ درمان قطعی برای برونشیت وجود ندارد؛ چرا که عامل این بیماری ویروس است. در مقابل، افراد مبتلا باید اقداماتی را که باعث تقویت سیستم ایمنی آنها میشود، انجام دهند تا زمان لازم برای مبارزه با ویروس را برای بدن خود فراهم کنند.
از اقدامات مفید برای مبارزه با برونشیت میتوان به نوشیدن مقدار زیادی مایعات، استراحت کافی و مصرف داروهای سرفه بدون نیاز به نسخه اشاره کرد.
همچنین در صورت انسداد مجاری تنفسی ناشی از برونشیت، پزشک میتواند داروهای استنشاقی مورد نیاز را تجویز کند. از این دست داروها میتوان به اسپری تنفسی سالبوتامول که برای تسکین آسم هم تجویز میشود، اشاره کرد.
اگرچه آسم به طور کلی درمانی ندارد، اما پزشکان داروهای متعددی را جهت کاهش علائم و بروز آسم تجویز میکنند. از جمله این داروها میتوان داروهای استنشاقی را که تاثیرات سریع یا بلندمدت دارند، نام برد. اجتناب از عوامل تحریک کننده آسم مانند آلرژنها، دود یا سایر متحرکها نیز میتواند به تسکین آسم کمک کند.
برونشیت یک بیماری موقتی است که با مراقبتهای خانگی درمان میشود. از افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند میتوان افراد سالخورده، کودکان، افرادی با سیستمهای ایمنی ضعیف و افراد مبتلا به سرطان و دیابت را نام برد.
در افراد مبتلا به آسم، مصرف منظم داروها و اجتناب از محرکها میتواند از بروز حملات بیشتر حاد آسم جلوگیری کند. این افراد حتی در صورتی که ورزش به تشدید علائم آنها منجر شود، نباید ورزش کردن را به طور کلی کنار بگذارند. اما پزشک آنها میتواند با تجویز یک اسپری یا نوشیدنی خاص برای قبل یا حین ورزش کردن، از بروز حملات آسم به هنگام ورزش جلوگیری کند.
به گزارش شفاآنلاین، سرفه یکی از شایع‌ترین علائم هر دو بیماری است؛ به همین دلیل به هنگام تشخیص این دو بیماری توجه به علائم دیگر اهمیت بسیاری دارد.
دانستن علائم هر یک از این بیماری‌ها بسیار مهم است؛ چرا که درمان هریک با دیگری متفاوت است.
از علائم برونشیت میتوان به احساس سرما، بی‌قراری عمومی، سر درد، سرفه‌های مولد همراه با خلط سفید، زرد یا سبز رنگ، تنگی نفس و خشکی و سختی قفسه سینه اشاره کرد.
گاهی اوقات افرادی که علائمی چون سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس دارند، تصور میکنند به برونشیت مبتلا شده‌اند؛ در حالی که این افراد در واقع به آسم مبتلا هستند.
آسم باعث التهاب تنگی مجاری تنفسی بیش از حد معمول شده و تنفس را برای افراد مبتلا به آن سخت می‌کند. از شایع‌ترین علائم آسم میتوان سرفه، تنگی نفس و خس خس سینه را نام برد.
علائم آسم به طور معمول در شب یا اوایل صبح تشدید میشود. همچنین محرک‌هایی مانند دود سیگار، ورزش کردن یا گرده‌ها به تشدید علائم آسم منجر میشود.
آیا میتوان همزمان به آسم و برونشیت مبتلا بود؟
افراد مبتلا به آسم (Asthma)می‌توانند همزمان به برونشیت حاد نیز مبتلا شوند. این امر باعث تشدید وضعیت و علائم آسم آنها از جمله تنگی نفس، خس خس سینه و درد و احساس ناراحتی هنگام تنفس میشود.
افراد مبتلا به هر دو بیماری اغلب به دلیل مسدودیت راههای هوایی ریه‌هایشان به وسیله ماده مخاطی، راهی بیمارستان می‌شوند.
هر کدام از این بیماری‌ها چگونه تشخیص داده می‌شوند؟
پزشکان با در نظر گرفتن سوابق پزشکی افراد و زمان تشدید علائم بیماری آنها می‌توانند آسم را تشخیص دهند. همچنین آزمایش‌های تنفسی متفاوتی برای تعیین احتمال آسم وجود دارد که رایج‌ترین آنها تست اسپیرومتری (دم‌سنجی) است.
در این تست شدت دم و بازدم فرد توسط سنسوری اندازه‌گیری شده و درصورت کم بودن قدرت بازدم، آسم تشخیص داده میشود. در صورتی که سرفه‌ها پس از قطع شدن در مدت کوتاهی بازگردند، احتمال آسم بیشتر است. اما در افراد مبتلا به برونشیت مزمن در صورت استعمال سیگار، سرفه‌های برگشت‌پذیر رایج است. همچنین داروهای سرفه به قطع سرفه در افراد مبتلا به آسم کمکی نمی‌کند.
پزشکان با در نظر گرفتن سوابق پزشکی(medical) و علائم بیماری افراد و گوش دادن به صدای ریه‌های آنها به هنگام تنفس می‌توانند برونشیت را تشخیص دهند. در صورتی‌که علائم افراد بیمار پس از یک یا دو هفته بهبود نیابد، تشخیص آسم احتمال بیشتری خواهد داشت. علاوه بر آن پزشکان جهت اطمینان از اینکه علائم مربوط به ذاتالریه نباشد، عکسبرداری از قفسه سینه را تجویز میکنند.
علل هر یک از این بیماری‌ها چیست؟
ویروس‌هایی که باعث سرماخوردگی می‌شوند می‌توانند باعث ابتلا به برونشیت نیز بشوند. سرفه افراد مبتلا به این ویروس‌ها یا تماس مستقیم با آنها باعث انتشار این ویروس‌ها میشود.
بازگشت اسید به مری و رسیدن آن به مجاری تنفسی در افراد مبتلا به ریفلاکس معده گاستروازوفاژیال (GERD) نیز باعث ایجاد برونشیت حاد در آنها میشود.
اگر چه پزشکان هنوز علت دقیق ابتلا به آسم را نمی‌دانند، اما افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به آسم یا آلرژی را دارند یا در سنین کودکی در معرض ویروس‌هایی که باعث عفونت‌های تنفسی می‌شوند، قرار می‌گیرند، احتمال بیشتری برای ابتلا به آسم خواهند داشت.
راه های مداوای این ۲ بیماری چیست؟
هیچ درمان قطعی برای برونشیت وجود ندارد؛ چرا که عامل این بیماری ویروس است. در مقابل، افراد مبتلا باید اقداماتی را که باعث تقویت سیستم ایمنی آنها میشود، انجام دهند تا زمان لازم برای مبارزه با ویروس را برای بدن خود فراهم کنند.
از اقدامات مفید برای مبارزه با برونشیت میتوان به نوشیدن مقدار زیادی مایعات، استراحت کافی و مصرف داروهای سرفه بدون نیاز به نسخه اشاره کرد.
همچنین در صورت انسداد مجاری تنفسی ناشی از برونشیت، پزشک میتواند داروهای استنشاقی مورد نیاز را تجویز کند. از این دست داروها میتوان به اسپری تنفسی سالبوتامول که برای تسکین آسم هم تجویز میشود، اشاره کرد.
اگرچه آسم به طور کلی درمانی ندارد، اما پزشکان داروهای متعددی را جهت کاهش علائم و بروز آسم تجویز میکنند. از جمله این داروها میتوان داروهای استنشاقی را که تاثیرات سریع یا بلندمدت دارند، نام برد. اجتناب از عوامل تحریک کننده آسم مانند آلرژنها، دود یا سایر متحرکها نیز میتواند به تسکین آسم کمک کند.
برونشیت یک بیماری موقتی است که با مراقبتهای خانگی درمان میشود. از افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند میتوان افراد سالخورده، کودکان، افرادی با سیستمهای ایمنی ضعیف و افراد مبتلا به سرطان و دیابت را نام برد.
در افراد مبتلا به آسم، مصرف منظم داروها و اجتناب از محرکها میتواند از بروز حملات بیشتر حاد آسم جلوگیری کند. این افراد حتی در صورتی که ورزش به تشدید علائم آنها منجر شود، نباید ورزش کردن را به طور کلی کنار بگذارند. اما پزشک آنها میتواند با تجویز یک اسپری یا نوشیدنی خاص برای قبل یا حین ورزش کردن، از بروز حملات آسم به هنگام ورزش جلوگیری کند.
نظرشما
آخرین اخبار