محققان مرکز تحقیقات دیابت جاسلین در ماساچوست آمریکا بیماران مبتلابه دیابت نوع یک این مرکز را که دست‌کم 50 سال به این بیماری مبتلا بوده‌اند با دیگر بیماران همسال مبتلابه دیابت نوع 2 یا افراد سالم مقایسه کردند و به این نتیجه دست‌یافته‌اند
شفاآنلاین>سلامت> یافته تحقیقات گروهی از محققان آمریکایی نشان می‌دهد افرادی که در درازمدت به بیماری دیابت نوع یک مبتلا هستند، با کاهش خفیف توانایی‌های شناختی به‌ویژه حافظه روبه‌رو می‌شوند.
به گزارش شفاآنلاین، محققان مرکز تحقیقات دیابت جاسلین در ماساچوست آمریکا بیماران مبتلابه دیابت نوع یک این مرکز را که دست‌کم 50 سال به این بیماری مبتلا بوده‌اند با دیگر بیماران همسال مبتلابه دیابت نوع 2 یا افراد سالم مقایسه کردند و به این نتیجه دست‌یافته‌اند.
به گفته جیل موسن ، پزشک و یکی از محققان بخش تحقیقات دیابت مرکز جاسلین این تحقیق اولین مطالعه منسجم در مورد این است که آیا دامنه فعالیت‌های شناختی در گروهی از بیماران سالمند مبتلابه دیابت نوع یک به مدت 50 سال و بیشتر، تحت تأثیر قرارگرفته است یا خیر.
موسن تأکید می‌کند: کاهش خفیف توانایی‌های شناختی در بررسی‌های بالینی نوبه‌ای این نوع بیماران محسوس نیست؛ این افراد معمولاً در طیف حد وسط توانایی شناختی نسبت به سن خود می‌مانند.
هیلاری کانن، پزشک و یکی دیگر از محققان این طرح می‌گوید: ما همچنین این موضوع را بررسی کردیم که چطور ارزیابی‌های مختلف بهداشت و سلامت شناختی این بیماران با تبعات بیماری دیابت نوع یک مرتبط است.
بر پایه این گزارش که نتایج آن در نشریه پزشکی مراقبت‌های دیابت منتشرشده است، محققان سطح توانایی‌های 82 بیمار مبتلابه دیابت نوع یک را با 31 بیمار همسال دیابت نوع دو و 30 فرد سالم مقایسه کردند. ارزیابی‌های آن‌ها شامل آزمایش‌های استاندارد حافظه، سرعت روان جنبشی و توانایی اجرایی ازجمله تصمیم‌گیری بود.
موسن نتیجه آزمایش‌ها را خلاصه کرده و می‌گوید: درمجموع همه بیماران مبتلابه دیابت نوع یک برای مدت طولانی نباید نگران باشند، بعضی از این بیماران زندگی سالمی دارند و نشانه‌های کاهش توانایی‌های شناختی در آن‌ها ناچیز، اما در بعضی دیگر کاهش سطح این توانایی‌ها با رفتارهای خودمراقبتی اجتناب‌پذیر است و می‌تواند پیامدهای ناگوار دیابت را به حداقل برساند.
بر پایه این گزارش، تحقیقات پیشین نشان داده است تمرین‌های بدنی متوسط و خفیف در کاهش ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی در بیماران مبتلابه دیابت نوع یک مؤثر است. اما یافته‌های تحقیقات جدید انگیزه جدیدی برای تمرین‌های بدنی متوسط و خفیف در این نوع بیماران علاوه بر دستورالعمل‌های کلی درزمینهٔ مدیریت دیابت و بهداشت و درمان است.
جرج کینگ، پزشک و رئیس بخش تحقیقات در مرکز جاسلین نیز می‌گوید: درحالی‌که میزان ابتلا به بیماری دیابت نوع یک در حال افزایش است، ما در این مرکز به بررسی عواقب درازمدت ابتلا به این بیماری در سطوح مختلف به‌ویژه توانایی‌های شناختی ادامه می‌دهیم.
«این تحقیقات بر روی جمعیت فعلی انجام خواهد شد تا ضمن پی بردن به روند تأثیر پیامدهای بیماری بتوانیم راهکارهایی برای کاهش و جبران عواقب آن بیابیم. ازآنجایی‌که هم بیماری‌های(Diseases) چشمی و قلبی هر دو در این بیماران قابل‌درمان است، امیدواریم که کاهش سطح توانمندی‌های دیابت نوع یک نیز قابل‌درمان و جبران‌پذیر باشد».
در دیابت نوع یک ترشح انسولین در بدن انجام نمی‌شود و فرد برای انتقال قند به بافت‌های بدن باید انسولین تزریق کند.ایرنا
به گزارش شفاآنلاین، محققان مرکز تحقیقات دیابت جاسلین در ماساچوست آمریکا بیماران مبتلابه دیابت نوع یک این مرکز را که دست‌کم 50 سال به این بیماری مبتلا بوده‌اند با دیگر بیماران همسال مبتلابه دیابت نوع 2 یا افراد سالم مقایسه کردند و به این نتیجه دست‌یافته‌اند.
به گفته جیل موسن ، پزشک و یکی از محققان بخش تحقیقات دیابت مرکز جاسلین این تحقیق اولین مطالعه منسجم در مورد این است که آیا دامنه فعالیت‌های شناختی در گروهی از بیماران سالمند مبتلابه دیابت نوع یک به مدت 50 سال و بیشتر، تحت تأثیر قرارگرفته است یا خیر.
موسن تأکید می‌کند: کاهش خفیف توانایی‌های شناختی در بررسی‌های بالینی نوبه‌ای این نوع بیماران محسوس نیست؛ این افراد معمولاً در طیف حد وسط توانایی شناختی نسبت به سن خود می‌مانند.
هیلاری کانن، پزشک و یکی دیگر از محققان این طرح می‌گوید: ما همچنین این موضوع را بررسی کردیم که چطور ارزیابی‌های مختلف بهداشت و سلامت شناختی این بیماران با تبعات بیماری دیابت نوع یک مرتبط است.
بر پایه این گزارش که نتایج آن در نشریه پزشکی مراقبت‌های دیابت منتشرشده است، محققان سطح توانایی‌های 82 بیمار مبتلابه دیابت نوع یک را با 31 بیمار همسال دیابت نوع دو و 30 فرد سالم مقایسه کردند. ارزیابی‌های آن‌ها شامل آزمایش‌های استاندارد حافظه، سرعت روان جنبشی و توانایی اجرایی ازجمله تصمیم‌گیری بود.
موسن نتیجه آزمایش‌ها را خلاصه کرده و می‌گوید: درمجموع همه بیماران مبتلابه دیابت نوع یک برای مدت طولانی نباید نگران باشند، بعضی از این بیماران زندگی سالمی دارند و نشانه‌های کاهش توانایی‌های شناختی در آن‌ها ناچیز، اما در بعضی دیگر کاهش سطح این توانایی‌ها با رفتارهای خودمراقبتی اجتناب‌پذیر است و می‌تواند پیامدهای ناگوار دیابت را به حداقل برساند.
بر پایه این گزارش، تحقیقات پیشین نشان داده است تمرین‌های بدنی متوسط و خفیف در کاهش ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی در بیماران مبتلابه دیابت نوع یک مؤثر است. اما یافته‌های تحقیقات جدید انگیزه جدیدی برای تمرین‌های بدنی متوسط و خفیف در این نوع بیماران علاوه بر دستورالعمل‌های کلی درزمینهٔ مدیریت دیابت و بهداشت و درمان است.
جرج کینگ، پزشک و رئیس بخش تحقیقات در مرکز جاسلین نیز می‌گوید: درحالی‌که میزان ابتلا به بیماری دیابت نوع یک در حال افزایش است، ما در این مرکز به بررسی عواقب درازمدت ابتلا به این بیماری در سطوح مختلف به‌ویژه توانایی‌های شناختی ادامه می‌دهیم.
«این تحقیقات بر روی جمعیت فعلی انجام خواهد شد تا ضمن پی بردن به روند تأثیر پیامدهای بیماری بتوانیم راهکارهایی برای کاهش و جبران عواقب آن بیابیم. ازآنجایی‌که هم بیماری‌های(Diseases) چشمی و قلبی هر دو در این بیماران قابل‌درمان است، امیدواریم که کاهش سطح توانمندی‌های دیابت نوع یک نیز قابل‌درمان و جبران‌پذیر باشد».
در دیابت نوع یک ترشح انسولین در بدن انجام نمی‌شود و فرد برای انتقال قند به بافت‌های بدن باید انسولین تزریق کند.ایرنا
نظرشما
آخرین اخبار