» عمومی
با توجه به کم‌کالری بودن میگو (۲۰۲ کالری در هر ۱۷۰ گرم)، این غذای دریایی به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای اضافه شدن به رژیم‌های غذایی سالم محسوب می‌شود
شفا آنلاین>تغذیه>یکی از فواید استفاده از میگو، تقویت سلول‌های قرمز خون و افزایش تعداد آن‌ها، به‌واسطه ویتامین‌های موجود در این غذای دریایی است.
به گزارش شفا آنلاین، با توجه به کم‌کالری بودن میگو (۲۰۲ کالری در هر ۱۷۰ گرم)، این غذای دریایی به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای اضافه شدن به رژیم‌های غذایی سالم محسوب می‌شود. افزون بر این، میگو حاوی جیوه نسبتا کمی است و راحت‌تر می‌توان از آن استفاده کرد. فواید تغذیه‌ای میگو هم قابل توجه هستند، اما یکی دو نکته احتیاطی را هم باید درباره مصرف این غذای دریایی جدی گرفت.
پروتئین بدون چربی و باکیفیت
میگو به‌عنوان یکی از بهترین منابع برای دریافت پروتئین بدون چربی شناخته می‌شود. هر ۱۷۰ گرم از میگو تقریبا ۳۹ گرم پروتئین به بدن می‌رساند، در حالی که نیاز روزانه زنان به پروتئین ۴۶ گرم و نیاز روزانه مردان نیز به این ماده مغذی ۴۶ گرم است. همچنین، همه اسیدهای آمینه‌ای که در خود بدن قابل تولید نیستند، از طریق میگو تامین می‌شوند. هر کدام از سلول‌های بدن حاوی مولکول‌های پروتئینی هستند و اسیدهای آمینه دریافتی از مواد غذایی، به سلول‌ها اجازه می‌دهند تا پروتئین‌های جدید را برای بازسازی خودشان به وجود بیاورند. دریافت پروتئین باکیفیت از طریق رژیم غذایی، همچنین به تولید هورمون‌های پپتید نیز کمک می‌کند؛ یعنی گروهی که شامل انسولین(Insulin) هم می‌شوند.
مواد معدنی برای فعال‌سازی آنزیم‌ها
اضافه کردن میگو به رژیم غذایی، دریافت زینک و سلنیوم را افزایش می‌دهد؛ دو ماده معدنی مهمی که سلول‌ها برای فعال‌سازی آنزیم‌ها نیاز دارند. زینک، آنزیم‌های ضروری برای تولید انرژی را فعال می‌کند و پروتئین‌های مرتبط با زینک هم فعالیت ژن‌ها را کنترل می‌کنند و در تقویت سیستم ایمنی نقش دارند. سلنیوم موجود در میگو هم آنزیم‌هایی را فعال می‌کند که برای متابولیسم عضله‌ها و همچنین آنزیم‌هایی که با رشد سرطان(Cancer) مبارزه می‌کنند، لازم هستند.
ویتامین‌های مهم برای سلول‌های قرمز خون
یکی از فواید استفاده از میگو، تقویت سلول‌های قرمز خون و افزایش تعداد آن‌ها، به واسطه ویتامین‌های موجود در این غذای دریایی است. ویتامین A موجود در میگو، شکل‌گیری سلول‌های قرمز خون را کنترل می‌کند و همچنین ژن‌هایی را فعال می‌سازد که در رشد سلول‌های بنیادی و تبدیل شدن‌شان به سلول‌های قرمز خون ضروری هستند. به‌علاوه، مصرف میگو باعث می‌شود که سلول‌های قرمز خون بتوانند راحت‌تر به آهن مورد نیاز برای اکسیژن‌رسانی دست پیدا کنند.
ویتامین B۱۲ موجود در میگو نیز به تولید آهن هِم کمک می‌کند که برای عملکرد سلول‌های قرمز خون از اهمیت خاصی برخوردار است. هر ۱۷۰ گرم از میگو حاوی ۲.۸ میکروگرم از ویتامین B۱۲ و همچنین ۵۱۲ واحد بین‌المللی از ویتامین A است.
معایب میگو: سدیم و کلسترول
مصرف میگو با معایبی همراه است که می‌توانند بر سلامت قلبی-عروقی تاثیر منفی بگذارند. این معایب هم بیشتر از همه به سدیم و کلسترول موجود در میگو برمی‌گردند. هر ۱۷۰ گرم از میگو حاوی ۳۵۹ میلی‌گرم از کلسترول(Cholesterol) است که بالاتر از میزان قابل مصرف در طول روز قرار می‌گیرد. همچنین هر وعده مصرفی از میگو حاوی ۱۶۱۰ میلی‌گرم سدیم است که باز هم بالاتر از حد قابل مجاز قرار می‌گیرد. مصرف کلسترول بیش از حد و همچنین سدیم بیش از حد، شرایطی را برای بدن ایجاد می‌کند که با فشار شدید بر رگ‌های خونی همراه است و درنتیجه خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی را بالا می‌برد.
به گزارش شفا آنلاین، با توجه به کم‌کالری بودن میگو (۲۰۲ کالری در هر ۱۷۰ گرم)، این غذای دریایی به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای اضافه شدن به رژیم‌های غذایی سالم محسوب می‌شود. افزون بر این، میگو حاوی جیوه نسبتا کمی است و راحت‌تر می‌توان از آن استفاده کرد. فواید تغذیه‌ای میگو هم قابل توجه هستند، اما یکی دو نکته احتیاطی را هم باید درباره مصرف این غذای دریایی جدی گرفت.
پروتئین بدون چربی و باکیفیت
میگو به‌عنوان یکی از بهترین منابع برای دریافت پروتئین بدون چربی شناخته می‌شود. هر ۱۷۰ گرم از میگو تقریبا ۳۹ گرم پروتئین به بدن می‌رساند، در حالی که نیاز روزانه زنان به پروتئین ۴۶ گرم و نیاز روزانه مردان نیز به این ماده مغذی ۴۶ گرم است. همچنین، همه اسیدهای آمینه‌ای که در خود بدن قابل تولید نیستند، از طریق میگو تامین می‌شوند. هر کدام از سلول‌های بدن حاوی مولکول‌های پروتئینی هستند و اسیدهای آمینه دریافتی از مواد غذایی، به سلول‌ها اجازه می‌دهند تا پروتئین‌های جدید را برای بازسازی خودشان به وجود بیاورند. دریافت پروتئین باکیفیت از طریق رژیم غذایی، همچنین به تولید هورمون‌های پپتید نیز کمک می‌کند؛ یعنی گروهی که شامل انسولین(Insulin) هم می‌شوند.
مواد معدنی برای فعال‌سازی آنزیم‌ها
اضافه کردن میگو به رژیم غذایی، دریافت زینک و سلنیوم را افزایش می‌دهد؛ دو ماده معدنی مهمی که سلول‌ها برای فعال‌سازی آنزیم‌ها نیاز دارند. زینک، آنزیم‌های ضروری برای تولید انرژی را فعال می‌کند و پروتئین‌های مرتبط با زینک هم فعالیت ژن‌ها را کنترل می‌کنند و در تقویت سیستم ایمنی نقش دارند. سلنیوم موجود در میگو هم آنزیم‌هایی را فعال می‌کند که برای متابولیسم عضله‌ها و همچنین آنزیم‌هایی که با رشد سرطان(Cancer) مبارزه می‌کنند، لازم هستند.
ویتامین‌های مهم برای سلول‌های قرمز خون
یکی از فواید استفاده از میگو، تقویت سلول‌های قرمز خون و افزایش تعداد آن‌ها، به واسطه ویتامین‌های موجود در این غذای دریایی است. ویتامین A موجود در میگو، شکل‌گیری سلول‌های قرمز خون را کنترل می‌کند و همچنین ژن‌هایی را فعال می‌سازد که در رشد سلول‌های بنیادی و تبدیل شدن‌شان به سلول‌های قرمز خون ضروری هستند. به‌علاوه، مصرف میگو باعث می‌شود که سلول‌های قرمز خون بتوانند راحت‌تر به آهن مورد نیاز برای اکسیژن‌رسانی دست پیدا کنند.
ویتامین B۱۲ موجود در میگو نیز به تولید آهن هِم کمک می‌کند که برای عملکرد سلول‌های قرمز خون از اهمیت خاصی برخوردار است. هر ۱۷۰ گرم از میگو حاوی ۲.۸ میکروگرم از ویتامین B۱۲ و همچنین ۵۱۲ واحد بین‌المللی از ویتامین A است.
معایب میگو: سدیم و کلسترول
مصرف میگو با معایبی همراه است که می‌توانند بر سلامت قلبی-عروقی تاثیر منفی بگذارند. این معایب هم بیشتر از همه به سدیم و کلسترول موجود در میگو برمی‌گردند. هر ۱۷۰ گرم از میگو حاوی ۳۵۹ میلی‌گرم از کلسترول(Cholesterol) است که بالاتر از میزان قابل مصرف در طول روز قرار می‌گیرد. همچنین هر وعده مصرفی از میگو حاوی ۱۶۱۰ میلی‌گرم سدیم است که باز هم بالاتر از حد قابل مجاز قرار می‌گیرد. مصرف کلسترول بیش از حد و همچنین سدیم بیش از حد، شرایطی را برای بدن ایجاد می‌کند که با فشار شدید بر رگ‌های خونی همراه است و درنتیجه خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی را بالا می‌برد.
نظرشما
آخرین اخبار