شفا آنلاین:به طور معمول، زنانی که روش درمانی IVF را برای بچه دار شدن خود انتخاب می کنند، قبلا باید در استفاده از تمام روش های درمان ناباروری دیگر حتما با شکست مواجه شده باشند، تا دکتر معالج بتواند روش لقاح آزمایشگاهی (IVF) را به عنوان آخرین راه کار، به آن ها توصیه کند. در واقع، کلینیک های باروری فقط در صورتی مجاز هستند که روش درمانی لقاح آزمایشگاهی <Laboratory fertilization>را برای زنان نابارور توصیه کنند که:
- اگر زنی به دلایلی نامعلوم دچار مشکل ناباروری شده باشد، طوری که مشکل او دیگر غیر قابل درمان نباشد.
- اگر انسداد کلی در لوله های فالوپ زنی به وجود آمده باشد که دکتر معالجش به هیچ طریقی قادر به باز کردن آن ها با استفاده روش های درمانی مختلف نباشد.
- زوج مورد نظر باید قبلا، از روش های مختلف درمان ناباروری، مانند استفاده از داروهای باروری و تلقیح داخل رحمی استفاده کرده و نتوانسته باشند نتیجه مورد نظر را برای تولد نوزاد به دست آورد.
- بدن شریک زندگی زن دارای یک مشکل باروری بزرگ بوده و نتواند به اندازه کافی اسپرم را برای تزریق به داخل سیتوپلاسمی تخمک تولید کند. از آن جایی که در چنین شرایطی، زن باید از اسپرم منجمد فردی غیر از شریک زندگی خود استفاده کند، یعنی اسپرم اهدایی.
- علاوه بر این موارد، زمانی که زن متقاضی به دلیل داشتن مشکلات تخمدانی قادر به تولید تخمک سالم و بالغ نبوده و قصد استفاده از تخمک یک اهداکننده مناسب را داشته باشد، باید قبل از اقدام به درمان، یک تخمک منجمد شده به منظور استفاده از روش درمانی لقاح آزمایشگاهی انتخاب نموده باشد.
- در نهایت، برخی از زن و شوهرهای که مبتلا به بیماری های خاصی هستند، برای جلوگیری از انتقال بیماری ژنتیکی خود به فرزندشان باید امید خود را به استفاده از روش جنین آزمایشگاهی ببندند.
پزشک آنلاین
